-- «Γεια σας. Μήπως κανείς από σας με γνωρίζει;».

-- «Οχι».

-- «Ακούστε προσεκτικά. Δεν έχουμε πολύ χρόνο.

Εδώ μέσα είναι κόλαση, ατσαλωθείτε για να αντέξετε, μην τα χάσετε, τα μάτια σας ανοιχτά και τα λόγια σας μετρημένα.

Πρώτον, θα δώσετε τα στοιχεία σας. Θα σας ρωτήσουν το επάγγελμά σας. Για τους εργατοτεχνίτες δεν υπάρχει πρόβλημα. Στους διανοούμενους απευθύνομαι. Εσείς δε θα πείτε την πραγματική σας ενασχόληση (υπάλληλος, δάσκαλος, φοιτητής κλπ.), αλλά θα βρείτε ένα εργατοτεχνικό επάγγελμα - τσαγκάρης, ράφτης, κουρέας, υδραυλικός (...).

Το μεσημέρι θα σας εξηγήσω, γυρίζοντας από τη δουλειά. Είμαι ο Νίκος Ζαχαριάδης».

*

Μ' αυτές τις κουβέντες έγινε η γνωριμία των 32 «G» (αυτό το γράμμα, μαζί με έναν αριθμό, έφερε το καρφιτσωμένο στο στήθος τους κόκκινο τρίγωνο), δηλαδή των Ελλήνων πολιτικών κρατουμένων στο ναζιστικό στρατόπεδο Νταχάου, το πρώτο βράδυ που έφτασαν σ' αυτό, με τον συγκρατούμενό τους, ΓΓ του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη.

*

(Από το βιβλίο του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη «Ελληνες κρατούμενοι στο Νταχάου», εκδόσεις «Φιλίστωρ»)