Για το «συγκινητικό, γεμάτο από την αθωότητα των αγώνων του κυπριακού λαού και της νιότης, αλλά και ιστορικής αξίας» βιβλίο, μίλησαν οι Σεραφείμ Φυντανίδης, Κώστας Σκανδαλίδης, ο Κύπριος Ανδρέας Χριστοδουλίδης (διευθυντής του ΑΠΕ) και πρώτος ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, ορισμένες επισημάνσεις του οποίου αξίζουν να αναφερθούν. Ο Π. Μάρκαρης, διαβάζοντας το ημερολόγιο του 19χρονου, τότε, Ν. Φ. Μικελίδη, ο οποίος, λόγω της αντιβρετανικής δράσης, κλείστηκε στη φυλακή (30/9/1955) με τη χαλκευμένη κατηγορία ότι έβαλε βόμβα στο αγγλοκρατούμενο Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου και από τύχη μπόρεσε και το 'σκασε (Μάρτης του 1956), «έβλεπε» μια άλλη «εικόνα». Την «εικόνα» ενός νέου, την ίδια εποχή στην Κωνσταντινούπολη, που βίωνε, όπως ο Μικελίδης και ο κυπριακός λαός, τον τρόμο, τις διώξεις και, τελικά, το ξεκλήρισμα 300.000 Ελλήνων από την Πόλη. Αυτός ο νέος ήταν ο Κωνσταντινουπολίτης Π. Μάρκαρης, ο οποίος εμφαντικά έθεσε το «γιατί;». Γιατί επιβλήθηκε ο τρόμος και στις δύο αντίπερα όχθες; Ο Π. Μάρκαρης υπογράμμισε και την «αθωότητα», την «αγνότητα», την απλότητα και φυσικότητα της γραφής που αναδύει το ημερολόγιο. Μίλησε για τα ποιήματα και την αλληλογραφία του Μικελίδη αυτό το διάστημα. Αλλά και τη «μάχη του για τη γνώση». Τη γνώση με το «διάβασμα 60 πολύ σημαντικών βιβλίων, με την αγάπη του για τη μουσική και τη γνωριμία του με την όπερα, κατά την εξάμηνη φυλάκισή του».