Η πολιτική της κυβέρνησης στο θέμα των παιδικών σταθμών έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο χιλιάδες λαϊκές οικογένειες σε όλη τη χώρα

«Λίγες ημέρες πριν την έναρξη λειτουργίας των βρεφονηπιακών σταθμών και παρά τις διακηρύξεις της Δημοτικής Αρχής πως όλα βαίνουν καλώς - τόνισε στη συνέντευξη Τύπου ο Γ. Λαμπρούλης - θέλουμε να καταγγείλουμε στο λαό της πόλης μας τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις και τις τεράστιες ευθύνες από την ασκούμενη πολιτική της Δημοτικής Αρχής στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, με αποτέλεσμα τις δυσμενείς επιπτώσεις σε εργαζόμενους, γονείς και παιδιά».

Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των υφιστάμενων σταθμών υπογράμμισε πως «η κατάσταση προδιαγράφεται εκρηκτική για την ομαλή λειτουργία τους, λόγω της υποχρηματοδότησης από το κράτος, αλλά και των τεράστιων ελλείψεων σε προσωπικό». Ανέφερε ότι το μόνιμο προσωπικό είναι 142 (νηπιαγωγοί, βρεφονηπιοκόμοι, βοηθοί βρεφονηπιοκόμοι, βοηθητικό προσωπικό).

Και καταγγέλοντας την απόφαση της Δημοτικής Αρχής για προσλήψεις διμηνιτών, υπογράμμισε: «Να, πώς κυβέρνηση και Δημοτικές Αρχές, όπως της πόλης μας, που συμφωνούν και υλοποιούν αυτή την πολιτική, με τέτοιες απαράδεκτες μεθοδεύσεις, με νέες στρατιές συμβασιούχων, με διμηνίτες όμηρους, επιχειρούν να καλύψουν κενά με απρόβλεπτες συνέπειες και για τους εργαζόμενους και για τα ίδια τα βρέφη και τα νήπια».

Καταλήγοντας ο Γ. Λαμπρούλης κάλεσε τους εργαζόμενους στους σταθμούς και τους γονείς των παιδιών να βγάλουν συμπεράσματα από την ασκούμενη πολιτική κυβέρνησης και Δημοτικής Αρχής και επισήμανε: Απέναντι σ' αυτή την πολιτική και όσους την αποδέχονται, την στηρίζουν και την εφαρμόζουν, που επιδεινώνει και υποβαθμίζει τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας, οφείλουμε να αντιταχθούμε, να αντιπαρατεθούμε, να αντισταθούμε, να αγωνιστούμε για την ανατροπή της, προβάλλοντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, διεκδικώντας:

• Δημόσιους, δωρεάν, σύγχρονους, ασφαλείς βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλα τα παιδιά.
• Πλήρη κάλυψη όλων των αναγκών σε υποδομές.
• Καμιά απόλυση εργαζόμενου.
• Πρόσληψη μόνιμου προσωπικού ώστε να καλύπτονται οι συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες.
• Μονιμοποίηση χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλων των συμβασιούχων.
• Κατάργηση των τροφείων.
• Πλήρη κάλυψη των λειτουργικών δαπανών από το κράτος.