Οσοι μιλούν για τα ...θετικά, που μπορεί να προκύψουν με αφορμή την οικονομική κρίση, δεν προσπαθούν απλά να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, για να περάσουν οι βάρβαρες πολιτικές που έχουν εκπονήσει τα επιτελεία της άρχουσας τάξης. Είναι πολιτικοί απατεώνες, που επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, ώστε ευκολότερα να περάσουν τα σχέδια για τη δημιουργία νέων, ακόμα πιο αντιλαϊκών δεδομένων, στις κοινωνικο-πολιτικές σχέσεις της κοινωνίας. Είναι στυγνοί εκβιαστές, που επιδιώκουν να τσαλαπατήσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με έναν και μοναδικό στόχο: Να μεταφέρουν τα βάρη και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης αποκλειστικά στις πλάτες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις αναγκαίες συνθήκες για την ακόμα αποτελεσματικότερη κερδοφορία του κεφαλαίου στην μετά την κρίση περίοδο.

Κανένας απολύτως εργαζόμενος δεν έχει να περιμένει οτιδήποτε θετικό από τα αντιδραστικά μέτρα και τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζονται στις μέρες μας σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Είναι ουτοπία, αλλά και απροκάλυπτη κοροϊδία, να υποστηρίζεται η άποψη ότι οι εργαζόμενοι έχουν να περιμένουν καλύτερες μέρες, επειδή η ανεργία χτυπάει κόκκινο, επειδή μειώνονται οι μισθοί, ή επειδή καταργούνται τα κοινωνικο-ασφαλιστικά συστήματα και οι συντάξεις όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Είναι απάτη ολκής να υποστηρίζεται ότι θα γυρίσουν σε θετική εξέλιξη η κατάργηση του βασικού μισθού, η εκ περιτροπής εργασία, οι ελαστικές σχέσεις απασχόλησης. Η πλήρης εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας δεν προμηνύει κάτι θετικό. Ούτε το ξεπουπούλιασμα της δημόσιας περιουσίας, ούτε η συνεχής αύξηση της φορολογίας σε βάρος των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι νέες δεν έχουν να κερδίσουν κάτι, ούτε από την πολυδιαφημισμένη «ανάπτυξη», ούτε από τα επιχειρηματικά παντρολογήματα και τις συμφωνίες των συγχωνεύσεων. Η πολύ πρόσφατη πείρα έχει αποδείξει ότι ο λαός στενάζει και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενώ η δημιουργία μεγάλων επιχειρηματικών - πολυεθνικών ομίλων, στην πράξη, αποδεικνύεται ότι ενισχύει αποκλειστικά τη δύναμη του κεφαλαίου, σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας.

Η προπαγάνδα των φερέφωνων της οικονομικής ολιγαρχίας που σκαρφίζονται διάφορα κόλπα για να προκαλέσουν κουρνιαχτό στις στοχεύσεις του κεφαλαίου γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μόνος τρόπος για να υλοποιηθούν τα σχέδιά τους, είναι να εξουδετερώσουν τις αντιστάσεις των εργαζομένων. Και το κάνουν δημιουργώντας, ακόμα και σήμερα, που κλιμακώνουν την αντιλαϊκή τους επίθεση και όλα έχουν βγει στη φόρα, ψευδαισθήσεις και αυταπάτες, ότι ...από την κρίση μπορεί να βγουν θετικά αποτελέσματα.

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα μπορούν και οφείλουν να αναζητήσουν θετικές λύσεις, λύσεις προς το συμφέρον του λαού και τόπου. Και η αναζήτηση πρέπει να γίνει στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε την κρίση, για να ελπίζουμε τάχα σε θετικές προοπτικές. Κάθε θετική προοπτική προϋποθέτει ότι θα οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία, ώστε πρώτα και κύρια να απαλλαγούμε από τη γάγγραινα των κρίσεων. Και αφού την κρίση την προκαλούν οι εκμεταλλευτικές σχέσεις, που στηρίζονται στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, πρέπει να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς ιδιοκτησίας, ώστε τα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής να μπουν στην υπηρεσία των εργαζομένων και να φουλάρουν οι μηχανές με στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του λαού.