Με αφορμή τη θέση του ΚΚΕ ότι με όρους κινήματος θα αντιπαλέψει την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τον οποίο συναινετικά υπερψήφισαν την Τετάρτη τα αστικά κόμματα, κλιμακώθηκαν οι «νουθεσίες» προς όσους αντιδρούν στο νόμο, να μην τον αμφισβητήσουν, γιατί έτσι τίθεται σε κίνδυνο η κοινοβουλευτική δημοκρατία που τον ψήφισε. Ο καημός τους, βέβαια, δεν εξαντλείται στο συγκεκριμένο νόμο, όσο κι αν η εφαρμογή του απαντά σε επείγουσες ανάγκες των μονοπωλίων, που θέλουν διευρυμένο το πεδίο δράσης στα πανεπιστήμια. Ούτε, βέβαια, κουνάνε το δάκτυλο γενικά και αόριστα σε όποιον διαφωνεί με το νόμο, αφού ανάμεσα στους «διαφωνούντες» βρίσκονται, από βουλευτές των δυο κομμάτων, μέχρι πρυτάνεις και καθηγητές, που με συνέπεια υπηρετούν το σύνολο της αντιλαϊκής - αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Οι απειλές τους στρέφονται προς το ΚΚΕ και το οργανωμένο κίνημα, που κηρύττει την ανυπακοή στους αντιλαϊκούς νόμους και τη στρατηγική που τους επιβάλλει, σαν όρο αναγκαίο για την αντεπίθεση του λαού. Απευθύνονται στους εργαζόμενους και το λαό που στενάζουν και τους λένε πως δεν έχουν δικαίωμα να αντιπαλεύουν ένα βάρβαρο νόμο, τον οποίο επέβαλε μια αστική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δηλαδή μια εχθρική στο λαό κοινοβουλευτική πλειοψηφία, γιατί έτσι κινδυνεύει η δημοκρατία. Για ποια δημοκρατία μιλάνε; Για εκείνη που σταματάει στις πύλες των εργοστασίων, θέλει τον εργαζόμενο στο μεροκάματο μέχρι τον τάφο και τη νεολαία αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, με μισθούς των 500 ευρώ. Αυτήν τη δημοκρατία υπερασπίζονται, γι' αυτό νομοθετούν υπέρ της πλουτοκρατίας.

Λένε, μάλιστα, ότι αυτή τους η δημοκρατία είναι θέσφατο, παρουσιάζοντας την εξουσία των μονοπωλίων σαν κάτι το απαραβίαστο. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι ο λαός δεν έχει δικαίωμα να παλεύει για να αλλάξει προς όφελός του τους συσχετισμούς σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά πρέπει να αποδέχεται σαν δεδομένη τη φτώχεια και την εξαθλίωση, στην οποία τον καταδικάζει η κυρίαρχη πολιτική. Τον απειλούν, μάλιστα, ότι αν τολμήσει να αμφισβητήσει τη δοσμένη στρατηγική, τότε θα βρει απέναντί του όλες τις αστικές δυνάμεις. Εκεί αποσκοπεί και η συναίνεση, την οποία με ένα στόμα κηρύττουν. Εκεί αποσκοπεί και η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, την οποία μεθοδεύουν.

Θέλουν το λαό νικημένο στη γωνία, ενεργό συμμέτοχο στην αντιλαϊκή στρατηγική τους, αποκομμένο από το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ που τον καλούν σε γενικευμένο ξεσηκωμό, σε αντιπάλεμα των βάρβαρων νόμων, σε εφ' όλης της ύλης αναμέτρηση με τα μονοπώλια, την πολιτική και την εξουσία τους. Ξέρουν ότι αν η αγανάκτηση του λαού συναντηθεί με τη στρατηγική του ΚΚΕ και το κάλεσμα σε οργανωμένη ανυπακοή, μπορεί να σαρώσει τα πάντα. Γι' αυτό επιτίθενται στο ΚΚΕ και στο ταξικό κίνημα, με κάθε αφορμή, όπως έκαναν τις προάλλες με την απεργία στα ξενοδοχεία, παλιότερα με τους ναυτεργάτες κ.λπ., προσπαθώντας και μ' αυτόν τον τρόπο να βάλουν καλούπι στις μορφές πάλης και τα αιτήματα που συλλογικά αποφασίζει το κίνημα. Κανένα φόβο δεν πρέπει να αισθάνεται ο λαός στις απειλές τους. Με ισχυρό ΚΚΕ και οργάνωση παντού, μπορεί και πρέπει να γίνει αυτός ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.