Εάν δεν υπήρχε η έντονη εσωτερική κρίση της Ελλάδας, οι εκλογές στην Τουρκία θα αποτελούσαν το πρώτο θέμα πολιτικού ενδιαφέροντος. Ισως η τρίτη επανεκλογή της κυβέρνησης Ερντογάν να αποδειχτεί ως σημαίνουσας σημασίας στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις στο άμεσο μέλλον. Η αναζήτηση και επιβολή της ελληνικής αστικής τάξης για γονιμότερο εκμεταλλευτικό έδαφος σε βάρος των εργαζομένων προβλέπει μεταξύ όλων των άλλων τη δυνατόν ισχυρότερη υπόστασή της στο συγκυριαρχικό συνεκμεταλλευτικό σενάριο με την τουρκική αστική τάξη.

Ταυτόχρονα έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ που θέλουν την Τουρκία παράδειγμα ενός ήπιου μουσουλμανισμού στις ισλαμικές χώρες. Η τουρκική αστική τάξη, παρά τις έντονες εσωτερικές έριδες «κοσμικών» και «μαντήλας», βγαίνει συσπειρωμένη, με οικονομική δύναμη που στηρίζεται στο πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό. Επίσης, χρησιμοποιεί τη μεγάλη καθυστερημένη μάζα της Ανατολίας προς εξωτερικό εκφοβισμό πληθυσμιακής σώρευσης στην Ευρώπη του Ευρωπαίου τσιφούτη που δε θέλει να χάσει τον τουρκικό πελάτη. Αυτή η συγκυρία υποχρεώνει την ελληνική αστική τάξη να επιδιώκει μεταξύ άλλων τη δημιουργία ενός μεσιανικού καθεστώτος στους Ελληνες εργαζόμενους ως αντιστάθμισμα της τουρκικής ισχυροσύνης. Αποτελεί μεταξύ άλλων ερωτηματικό εάν η μαζική παράνομη εισδοχή εξαθλιωμένων αλλοδαπών από τα τουρκικά παράλια είναι μια συνειδητή πράξη της τουρκικής αστικής τάξης προς την ελληνική για να βοηθήσει στην απαξίωση του εργατικού δυναμικού. Κάτι τέτοιο θα είναι σύμφυτο με την προοπτική ανοιχτής μαζικής ελληνοτουρκικής οικονομικής σύμπραξης σε όλα τα επίπεδα πάμφθηνου εργατικού δυναμικού.

Η ελληνοτουρκική σύμπραξη βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας σεναρίων της ευρω-ατλαντικής συμμαχίας σε Ευρώπη και Αμερική. Η Ευρωπαϊκή Ενωση στον οικονομικό κυρίως τομέα και οι ΗΠΑ στο στρατιωτικό, κυρίως με το ΝΑΤΟ, καθορίζουν, με την αλληλοσυμπλοκή τους, το μέλλον της νοτιο-ανατολικής πτέρυγας της συμμαχίας για τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής. Η ελληνική αστική τάξη είναι χωμένη και αμίλητη στους εταιρικούς της πάτρωνες. Για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της είναι πιθανός κάθε ακραίος εθνικός ενδοτισμός επικράτειας, ακεραιότητας και κυριαρχίας.