Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι, για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών προτείνουν ...ναρκωτικά: Αποποινικοποίηση της χρήσης, ανοχή στην αυτοκαλλιέργεια, κρατικά ελεγχόμενη χορήγηση ηρωίνης, είναι μερικές από τις θέσεις τους. Παρακολουθούμε καθημερινά τον αγώνα που δίνουν θεραπευτές σε «στεγνά» προγράμματα και εργαζόμενοι στα Κέντρα Πρόληψης να κρατήσουν ζωντανές και λειτουργικές τις δομές που οδηγούνται στο κρεματόριο των περικοπών και της υποχρηματοδότησης, με τραγικές συνέπειες και για τους ίδιους αλλά και για τους αποδέκτες των υπηρεσιών τους. Ο αγώνας για την απεξάρτηση, ο αγώνας ενάντια στα ναρκωτικά είναι αγώνας για τη ζωή και όσοι την υπονομεύουν οφείλουμε να τιμωρηθούν.

«Θα κάνω ό,τι μπορώ για να προχωρήσουμε πιο ενεργά σε αυτό που περιγράφουμε ως Πράσινη Ανάπτυξη», δήλωσε προ ημερών στη Βουλή ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γ. Παπακωνσταντίνου. Και να ορισμένα παραδείγματα για το τι εννοεί:

• Θα αναθεωρηθούν οι διατάξεις της δασικής νομοθεσίας και θα ανοίξει συζήτηση «όχι μόνο για το τι είναι δάσος, αλλά και τι θέλουμε να είναι δάσος». Δηλαδή, ανοίγει ένας νέος κύκλος αποχαρακτηρισμών και εμπορευματοποίησης του δημόσιου δασικού πλούτου.
• Θα προχωρήσει ακόμη πιο εντατικά η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, με την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, την πώληση της ΔΕΠΑ και τη διάθεση ποσοστού της ΔΕΣΦΑ (φυσικό αέριο), αλλά και με μεγαλύτερη επιτάχυνση της αδειοδότησης για αιολικά πάρκα.
• Θα τροποποιηθεί η εξορυκτική νομοθεσία, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για την εκμετάλλευση, από το μεγάλο κεφάλαιο των κοιτασμάτων χρυσού, λιγνίτη και του υπόλοιπου ορυκτού πλούτου της χώρας.
• Θα καθιερωθούν νέες διαδικασίες εξπρές για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των ιδιωτικών επενδύσεων, παρακάμπτοντας ακόμα και την υπάρχουσα περιβαλλοντική νομοθεσία με τα τόσα «παράθυρα».

Αμφιβάλλει κανείς ότι πραγματικός στόχος της πολιτικής αυτής της λεγόμενης «πράσινης ανάπτυξης» είναι να διευρυνθεί το πεδίο των μονοπωλίων για την κερδοφόρα επένδυση των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων τους; Οτι οι ρυθμίσεις αυτές νόμων προστίθενται στο οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης, προκειμένου να επεκταθεί παραπέρα το πεδίο δράσης του κεφαλαίου σε βάρος δασών και δασικών εκτάσεων, οικοσυστημάτων, φυσικών πόρων, της δημόσιας γης, του αγαθού της ενέργειας, του περιβάλλοντος γενικότερα και της υγείας του λαού;

Μόνο «το τσουνάμι των νέων φόρων» ενόχλησε τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλο, όπως προκύπτει από τη δήλωσή του για το Μεσοπρόθεσμο. Το «υπόλοιπο», δηλαδή το σημαντικότερο κομμάτι του πακέτου των εξοντωτικών μέτρων, όπως το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, η ένταση της εμπορευματοποίησης της Παιδείας,της Κοινωνικής Ασφάλισης, των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, οι μαζικές απολύσεις εργαζομένων στο Δημόσιο, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, κ.ο.κ., καθόλου δεν ενοχλούν τον εκπρόσωπο των μεγάλων επιχειρήσεων. Αντίθετα, όλα αυτά τα άγρια αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές τις στηρίζει μετά πάθους, άλλωστε για την υλοποίησή τους πρωτοστατούσε τα προηγούμενα χρόνια. Η μείωση του λεγόμενου μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, μέσα από την εκ περιτροπής εργασία, τη μερική απασχόληση, τις ατομικές συμβάσεις, την ανασφάλιστη εργασία ή τις επιδοτούμενες ασφαλιστικές εισφορές, ήταν και συνεχίζει να είναι η σημαία των διεκδικήσεων του ΕΒΕΑ αφού αυξάνει τα κέρδη. Οταν, λοιπόν, διαμαρτύρεται μόνο για τους φόρους, το κάνει για να ρίξει στάχτη στα μάτια κυρίως των μικρών ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενων, που πράγματι πλήττονται από τον κεφαλικό φόρο των 300 ευρώ ετησίως και τον ανταγωνισμό με το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Ομως, την ίδια στιγμή, δε λέει λέξη για τη διαρκή μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη και τα μερίσματα, τις «αναπτυξιακές» φοροαπαλλαγές, κ.ο.κ. Ολα αυτά τα θεωρεί φυσιολογικά και επιβαλλόμενα. Σε κάθε περίπτωση, δεν πλήττονται όλοι από τα νέα μέτρα και κυρίως δεν πλήττονται οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όπως παραπλανητικά υπαινίσσεται ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ. Αυτοί είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι.

«Η χώρα μας εκβιάζεται προκλητικά από τους εταίρους μας χωρίς κανένα περιθώριο παρέμβασης και καμιά απολύτως δυνατότητα διαπραγμάτευσης των όρων», δήλωνε... εν εξάλλω καταστάσει ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ)... «Τα μέχρι στιγμής αρνητικά αποτελέσματα των πολιτικών της τρόικας δεν μπορούν να είναι αιτιολογικό για την επιβολή νέων πιο σκληρών μέτρων από αυτά που έχουν ήδη επιβληθεί», εξαπέλυε «μύδρους» η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ, ζητώντας να... επανεξεταστεί το μεσοπρόθεσμο και κατά τα άλλα συμμετέχει στις μεθαυριανές κινητοποιήσεις. Οι γαλαζοπράσινες διοικήσεις των τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων των αυτοαπασχολούμενων μαζί και οι συνεταίροι τους, πρόθυμοι στυλοβάτες αυτής της συνδικαλιστικής πρακτικής, βρήκαν τους... ενόχους. Απροκάλυπτα, ωμά και χωρίς περιστροφές βγάζουν «λάδι» και δίνουν συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση και στα κόμματα της πλουτοκρατίας, «δεν φταίει μόνο η κρίση αλλά και τα αποτελέσματα αυτών των επιλογών», (βλ. της τρόικας), σπεύδει να συμπεράνει η ΓΣΕΒΕΕ. Οι μηχανές του αποπροσανατολισμού και της παραπλάνησης δουλεύουν στο φουλ! Οι συνένοχοι της άρχουσας τάξης σε πλήρη επαγρύπνηση. Οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί και αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι πρέπει να καταγγείλουν αυτές τις προσπάθειες και να απομονώσουν τους εκφραστές τους. Να ενώσουν τη φωνή τους με την ΠΑΣΕΒΕ και τις άλλες ταξικές δυνάμεις ενάντια στα εκβιαστικά διλήμματα και την υποταγή στις πολιτικές που τους θέλουν εξαθλιωμένους, άνεργους και περιθωριοποιημένους, θυσία στο βωμό του κέρδους των μονοπωλίων.

Εχουν ήδη εκδοθεί τα Πρακτικά σημαντικών Κομματικών Σωμάτων αυτής της περιόδου, όπως τα πρακτικά της 3ης Συνδιάσκεψης του 1950, της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968, καθώς και τα προγραμματικά κείμενα (σχέδια προς συζήτηση και αποφάσεις) του Κόμματος στην έκδοση με τίτλο ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα.

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Μάρτη 1956 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και αποτέλεσε ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας σε σχέση με την πορεία του ΚΚΕ.

Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής των 6 κομμουνιστικών κομμάτων των σοσιαλιστικών κρατών που φιλοξενούσαν τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας, Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας). Η Επιτροπή συγκροτήθηκε στη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (14 - 26 Φλεβάρη 1956).

Ως βασικό θέμα της Ολομέλειας ορίστηκε η παρουσίαση από την επιτροπή του πορίσματός της, σε σχέση με εκθέσεις στελεχών του ΚΚΕ που είχαν σταλθεί στα συγκεκριμένα κόμματα, με καταγγελίες για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς στη λειτουργία του ΚΚΕ, με ευθύνη της καθοδήγησής του και προσωπικά του ΓΓ της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Οπως είπε, απευθυνόμενος στο Νότιο Σουδάν, υπάρχουν μόνον τρεις λύσεις». Πρώτον: Να μοιραστούμε τα πετρέλαια. Δεύτερον: Να μας καταβάλετε δασμούς και φόρους για τη χρήση πετρελαιοαγωγών και λιμανιών (που κατά κόρον βρίσκονται στο βορρά), ή να κλείσουμε τις στρόφιγγες των αγωγών, τρίτον.

Προφανώς, ώσπου να λυθεί το πρόβλημα εν μέσω συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων βορρά - νότου, ο ισλαμιστής πρόεδρος θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα των όπλων και τη βρώμικη δράση των βορειοσουδανικών στρατευμάτων «συμπτωματικά» είτε σε περιοχές που είναι πλούσιες σε κοιτάσματα πετρελαίου, όπως η κεντρική περιοχή Αμπγέι, ή σε περιοχές που διαθέτουν πετρελαιοπηγές όπως η πολιτεία του Νότιου Κορντοφάν.

Ωστόσο, η ανάφλεξη ή όχι ενός νέου εμφύλιου πολέμου δεν είναι μόνον στα χέρια του Ομάρ αλ Μπασίρ, ούτε μόνον στα χέρια της νοτιοσουδανικής ηγεσίας του επικεφαλής των πρώην ανταρτών του SPLA, Σάλβα Κιίρ Μαγιαρντίτ. Μέρος της κρίσης βρίσκεται και στον έντονο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό ΗΠΑ, Ευρωπαϊκών δυνάμεων και Κίνας και Ινδίας για τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της χώρας και γενικότερα της περιοχής.