Πέμπτη 9 Ιούνη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 48
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΛΙΝΤΣΕΪ ΑΝΤΕΡΣΟΝ
Επαναστατημένη γενιά (IF... )

Οπως το συνομήλικο γαλλικό «νέο κύμα» έτσι και ο βρετανικός «νέος κινηματογράφος» άγγιξε το σημείο αιχμής του γύρω στο 1963. Εκτοτε, αρχίζει με ταχείς ρυθμούς η κατιούσα πορεία του κινήματος, με τους εκπροσώπους του να τραβούν, ο καθένας τους, διαφορετικό δρόμο. Παρά το γεγονός ότι από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60, το άχρωμο και μουντό σκηνικό του κοινωνικού ρεαλισμού, με τις καταθλιπτικές εικόνες από την εκβιομηχανισμένη κεντρική χώρα, τείνει να αντικατασταθεί πλήρως από υψηλού κόστους παραγωγές για ένα πολύχρωμο και λικνιζόμενο στους δημοφιλείς ρυθμούς της εποχής Λονδίνο, με πρωταγωνιστές από την εργατική τάξη, ο Λίντσεϊ Αντερσον επιμένει να καταπιάνεται με θέματα που στέκονται απέναντι στο κατεστημένο.

Η ταινία του «if...» αποτελεί ένα λαμπρό φιλμ για την εφηβεία, τις ορμές της, την ανάπτυξη της ατομικότητας και τη σχέση της με την καταπίεση και την εξουσία... έννοιες που διαχέονται η μια στην άλλη και χύνονται στο καλούπι της μορφής μιας σουρεαλιστικής σάτιρας πάνω στο βρετανικό δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της εποχής, με δίδακτρα 643 λίρες το χρόνο, το μισθό ενός διευθυντικού στελέχους σούπερ μάρκετ - όπως αναφέρεται κατά λέξη στο φιλμ. Από τις πιο δημοφιλείς ταινίες της δεκαετίας του '60 το «if...» εντάσσεται στην ευρύτερη θεματική οικογένεια του κλασικού 45λεπτου αριστουργήματος του Ζαν Βιγκό από το 1933 «Zero deconduit», στο οποίο και παραπέμπει μέσα από ορισμένους σαφείς υπαινιγμούς, αλλά και μοιράζεται μαζί του με κοινό παρανομαστή όρους θεματικούς, δομικούς και στιλιστικούς. Η ταινία αυτή καθιέρωσε τον Λίντσεϊ Αντερσον σαν την πιο σημαίνουσα φιγούρα που αναδείχθηκε από το κίνημα του βρετανικού «new cinema», σήμερα όμως δίνει την αίσθηση της ελαφρά παρωχημένης, μικροαστικής και αδιέξοδης.

Παίζουν: Μάλκομ ΜακΝτάουελ, Ντέιβιντ Γουντ, Ρίτσαρντ Γουόργουίκ, Κριστίν Νουνάν κ.ά.

Παραγωγή: Μ. Βρετανία, 1968, Διάρκεια 111΄.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ