30 Νοεμβρίου έως 3 Δεκέμβρη 1999: Πάνω από 100.000 διαδηλωτές πλημμύρισαν την πόλη του Σιάτλ ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των αμερικανικών Συνδικάτων και της Γενικής Συνομοσπονδίας AFL-CIO, καθώς και άλλων 1.000 οικολογικών και ανθρωπιστικών οργανώσεων, για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στη Σύνοδο του ΠΟΕ, τη Σύνοδο της Χιλιετίας.

Για τρεις μέρες το κέντρο της πόλης του Σιάτλ καταλήφθηκε από τους πολύμορφους και πολύχρωμους διαδηλωτές, που ανακήρυξαν τον ΠΟΕ «παράνομο» και απαίτησαν την άμεση διάλυσή του. Οι συγκρούσεις με την αστυνομία αλλά και με την εθνοφρουρά που κλήθηκε για πρώτη φορά μετά από σχεδόν 40 χρόνια -όπως και κατά τη δεκαετία του '60 με το κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ- προσέδωσαν έντονα «πολεμικό κλίμα» στα τεκταινόμενα και οδήγησαν τις συνομιλίες μεταξύ των 135 συμμετεχόντων κρατών σε πλήρη κατάρρευση. Ηταν το πρώτο δείγμα πολιτικής ανυπακοής και δράσης, που οδήγησε 600 διαδηλωτές στις φυλακές, ενώ μερικοί διώκονται ακόμη. Είναι το γεγονός που θα ξαφνιάσει την οικουμένη, αλλά που σηματοδοτεί τη νέα σελίδα που θα ανοίξει: Το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.

16-17 Απρίλη 2000: Αυτή τη φορά είναι η αμερικανική πρωτεύουσα που θα «δεινοπαθήσει». Η Ουάσιγκτον φιλοξενεί η Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Χιλιάδες διαδηλωτές ή μάλλον σε όσους επέτρεψαν να φτάσουν συμμετείχαν στις πολύμορφες διαδηλώσεις. Αυτή τη φορά τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω στην αστυνομία, καθώς μετά το «πάθημα» του Σιάτλ τα μέτρα ασφαλείας ήταν κάτι παραπάνω από δρακόντεια. Το κέντρο της πόλης είχε αποκλειστεί με συρματοπλέγματα, οι σταθμοί του μετρό, αλλά και των τρένων είχαν κλείσει, προκειμένου να αποτρέψουν τους διαδηλωτές να πάνε στις προγραμματισμένες διαδηλώσεις. Μπορεί να μην ήταν το μέγα πλήθος που συνέρρευσε στο Σιάτλ, ωστόσο το «παρών» ήταν και πάλι πολύ δυναμικό και έφεραν για πρώτη φορά στην ατζέντα του κινήματος το θέμα του χρέους των χωρών του Τρίτου Κόσμου.

Τέλη Ιούνη: Στη γηραιά ήπειρο και συγκεκριμένα στη Γαλλία η δίκη του αγρότη Ζοζέ Μποβέ έγινε η αφορμή για μία γαλλική έκδοση του «καρναβαλιού κατά της παγκοσμιοποίησης». Η μικρή νότια πόλη όπου πραγματοποιείτο η δίκη για επίθεση κατά των Μακ Ντόναλντς έγινε το επίκεντρο των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας πάνω από 30 χιλιάδων που συνέρρευσαν, για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στους διωκόμενους αγροτιστές, αλλά και να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στην «παγκοσμιοποίηση». Εξάλλου, στο στόχαστρο του Μποβέ πάντα βρίσκεται η παγκοσμιοποίηση και για το λόγο αυτό είχε βρεθεί και το Δεκέμβρη του 1999 στο Σιάτλ, για να πάρει μέρος στις διαμαρτυρίες κατά της Συνόδου του ΠΟΕ.

30 Ιούλη- 2 Αυγούστου: Χρειάστηκε να συλληφθούν σχεδόν 300 διαδηλωτές, να γίνει το κέντρο της πόλης της Φιλαδέλφειας που φιλοξενούσε το Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών μια μάζα από διαδηλωτές, πανό, αστυνομικούς και δακρυγόνα, για να μπορέσουν οι 15.000 δημοσιογράφοι που καλύπτουν τη διεξαγωγή του Συνεδρίου από όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία να «δουν» και να καταγράψουν ό,τι πραγματικά συμβαίνει εδώ και τρεις μέρες στους δρόμους της Φιλαδέλφειας, εκτός από τα τεκταινόμενα στα λίγα τετραγωνικά μέτρα του Συνεδριακού Κέντρου με τα γνώριμα και χαριτωμένα «ελεφαντάκια» των Ρεπουμπλικανών, τις βραβεύσεις των πρώην Προέδρων και τα συνολάκια της κυρίας Λόρα Μπους!

14-17 Αυγούστου: Η αμερικανική σημαία με τη στάμπα «ξεπουλημένη» και στη θέση των πενήντα άστρων, που συμβολίζουν τις Πολιτείες των ΗΠΑ, ήταν πενήντα λογότυποι, της Nike, των Mc Donald's, της Κάμελ, της Occidental Petroleum και δεκάδων άλλων πολυεθνικών εταιριών. Αυτό είναι το σκηνικό που έστησαν οι διαδηλωτές από πλείστες οργανώσεις, οι οποίοι θα συμμετάσχουν στο «σκιώδες συνέδριο» που θα διεξαχθεί παράλληλα με το συνέδριο των Δημοκρατικών, στο Λος Αντζελες. Για άλλη μια φορά οι αθρόες συλλήψεις και η κατασταλτική βία έκαναν την «Πόλη των Αγγέλων» εξαιρετικά αφιλόξενη για τους διαδηλωτές.

11 Σεπτέμβρη: Στη μακρινή Αυστραλία και στη σκιά των πιο πλούσιων, αλλά και ξεπουλημένων Ολυμπιακών Αγώνων, χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι και φοιτητές διαδήλωσαν την αντίθεσή τους στην παγκοσμιοποίηση, με αφορμή τη Σύνοδο των χωρών της Ασίας και του Ειρηνικού στο πλαίσιο του «Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ». Η καμπάνια εκ μέρους της κυβέρνησης, για να πείσει τους διαδηλωτές να απόσχουν των διαδηλώσεων ήταν τεράστια. Ομως απέτυχαν. Οι συνθήκες που οδήγησαν χιλιάδες να λάβουν μέρος σε ένα «καρναβάλι κατά της παγκοσμιοποίησης» ήταν οι ίδιες στη Μελβούρνη, όπως και στο Σιάτλ και την Ουάσιγκτον. Οι αντιθέσεις. Ετσι, όταν η δημαγωγία απέτυχε κλήθηκαν και σε αυτή την περίπτωση οι μονάδες ασφαλείας να αντιμετωπίσουν τους διαδηλωτές.

24 έως 27 Σεπτέμβρη: Το κίνημα πέρασε τον Ατλαντικό και προσγειώθηκε στην τσέχικη πρωτεύουσα. Χιλιάδες διαδηλωτές από δεκάδες χώρες του κόσμου, κι από τις πέντε ηπείρους της Γης, κατέκλυσαν σχεδόν μια εβδομάδα τους δρόμους της Πράγας, για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στο μοντέλο παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι πολυεθνικές με τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας (ΠΤ) και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ιδρυμάτων. Και εδώ η Αστυνομία έκανε το «θαύμα της» και δεκάδες συνελήφθησαν για «διατάραξη». Ανάμεσά τους και Ελληνες διαδηλωτές...

6 έως 10 Δεκέμβρη: Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Οι διαδηλώσεις της Νίκαιας κατά γενική ομολογία ήταν οι μεγαλύτερες και πιο μαχητικές. Πήραν μέρος σ' αυτές πάνω από 100.000 άτομα από τη Γαλλία και τις άλλες χώρες- μέλη της ΕΕ. Τις δυο πρώτες μέρες της Συνόδου συνέρεαν συνεχώς διαδηλωτές που έφθαναν στην πόλη με κάθε μέσο. Και να σκεφθεί κανείς ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός έμειναν στα γαλλο-ιταλικά σύνορα, αφού η αστυνομία απαγόρευσε την είσοδό τους. Ενα χαρακτηριστικό αυτών των διαδηλώσεων είναι η «πολυχρωμία» τους, δηλαδή οι διαφορετικές αφετηρίες από τις οποίες ξεκινούν οι συμμετέχοντες για να καταλήξουν στην κοινή πορεία.