Ο τουρίστας | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΦΛΟΡΙΑΝ ΧΕΝΚΕΛ ΦΟΝ ΝΤΟΝΕΡΣΜΑΡΚ

Ο τουρίστας

Θρίλερ κατηγορίας πτερού που συνιστά την πεμπτουσία του ψεύτικου και κίβδηλου μέσα από την αποκορύφωση του τίποτα. Της λαμπρής και ένδοξης χολιγουντιανής παράδοσης της βιομηχανίας του ονείρου όπως ακριβώς αυτή ορίστηκε από τη γέννησή της. Εκείνη, η Αντζελίνα Τζολί στο ρόλο της Ελίζ δεν είναι ηθοποιός, δεν είναι σταρ, ούτε καν εικόνα είναι, παρά μόνο μια κατασκευή επικοινωνιακή που υποδύεται τον δασκαλεμένο επικοινωνιακά εαυτό της. Περιφέρει την ύπαρξή της χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για το ρόλο, σαν να βρίσκεται στην πασαρέλα, σαν μηχανική κούκλα με τέλειο σώμα και γυάλινο βλέμμα. Η Τζολί σε ρόλο femme fatale δεν παίζει, ποζάρει, επαναφέροντας στο προσκήνιο τη σχέση σταρ και κοινού, μέσα από αυτή την αποστασιοποίηση. Επαναφέρει την αύρα και τη μαγεία της ντίβας. Από το στοιχείο αυτό πηγάζει η αίσθηση του μη πραγματικού που εκπέμπει το φιλμ. Η Τζολί προσπαθεί να αναστήσει τη θεϊκή παρουσία, την ντίβα, φαντάζει όμως αποξενωμένη - σχεδόν σαν καρτούν - γιατί η εποχή των ντιβών παρήλθε ανεπιστρεπτί. Τις ντίβες ως γνωστόν τις παρέσυρε το ρέμα από τα τέλη του '60 ως τα τέλη του '70.

Η Σκότλαντ Γιαρντ, η Ιντερπόλ και η Ιταλική Αστυνομία παρακολουθούν στενά την Ελίζ, ελπίζοντας ότι θα τους οδηγήσει στον εξαφανισμένο εραστή της Αλεξάντερ, έναν μικροαπατεώνα που κορόιδεψε κι έκλεψε 2 δισεκατομμύρια από έναν μεγαλοαπατεώνα - αλλά όμως δεν πλήρωσε φόρο για τα κλοπιμαία στο κράτος. Ο Αλεξάντερ άλλαξε παντελώς χαρακτηριστικά και ταυτότητα, σβήνοντας τα ίχνη και το παρελθόν του με αλληλουχία πλαστικών επεμβάσεων. Ο Αλεξάντερ παίρνει επαφή με την αγαπημένη του Ελίζ, καθοδηγεί τις κινήσεις της κι εκείνη υπακούει, τραβώντας στο δραματικό κύκλο που την προτρέπει ο Αλεξάντερ έναν τουρίστα που βρίσκει στο τρένο της γραμμής Παρίσι - Βενετία, τον οποίο φλερτάρει με τρόπο που να ξεγελά το πλήθος των πρακτόρων που την καταδιώκουν. Κάπως έτσι ξεκινά η ίντριγκα που υπόκειται σε συνεχείς ανατροπές, με αναμενόμενη - από ένα σημείο κι έπειτα - λύση του μυστηρίου.

Ο τουρίστας Τζόνι Ντεπ, ένας αδιάφορος καθηγητής μαθηματικών από το Γουισκόνσιν, που τον παράτησε η αγαπημένη του, εμπλέκεται κατά λάθος σε μια σκοτεινή κατάσταση. Το ζευγάρι συναντιέται σε ένα τρένο, αυτή ως καλοντυμένη, κομψότατη κυρία που την κυνηγούν οι μυστικές υπηρεσίες του κόσμου ολόκληρου και θέλει για κάλυψη τον αθώο τουρίστα, που όμως δε λέει όχι για μια - δυο μέρες στο πολυτελές ξενοδοχείο «Danieli» στη Βενετία.

Φιλμ φιλόδοξο, χωρίς όμως πια κοινό που να πιστεύει σε τέτοιου είδους ετεροχρονισμένες παραγωγές. Πάρτε το γι' αυτό που είναι, μια λαμπρή πολύ - πολύ light κωμωδία, με υβρίδιο θρίλερ, με μπόλικο σκοτάδι, με νυχτερινά πλάνα, μυθικά περιβάλλοντα και βεστιάριο, πράκτορες και αγωνία. Ούτε ιδιαίτερη αίσθηση ρυθμού έχει, ούτε έχει λαδώσει τις ενώσεις της ταινίας για να μην τρίζουν όταν περνά από το κίτρινο στο ροζ, από το ειρωνικό στο ρομαντικό και το δραματικό στοιχείο. Ακόμα και οι διάλογοι δεν είναι πια ατάκες στο στιλ των παλιών, καλών, χολιγουντιανών κωμωδιών. Ο σκηνοθέτης Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ, γνωστός από τη γερμανική «Οι Ζωές των Αλλων», το 'ριξε στο τσάμικο και τώρα θέλει να ψυχαγωγήσει με μια ελαφριά, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, ιστορία με κωμικό στιλ και φαντασμαγορικά πλούσιες εικόνες - κάτι σε στιλ Ρότζερ Μουρ στο ρόλο του Τζέιμς Μποντ - παρά με ένα σοβαρό θρίλερ. Και τα καταφέρνει. Χωρίς βεβαίως ποτέ να απογειώνεται...

Παίζουν: Αντζελίνα Τζολί, Τζόνι Ντεπ, Τίμοθι Ντάλτον, Μπρούνο Βολκοβίτς.

Παραγωγή: ΗΠΑ, Γαλλία (2010).