«Ο διάλογος κυβέρνησης - εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες δεν μπορεί να υποκαθίσταται από αφορισμούς μέσω τηλεπαραθύρων. Η κοινωνία ακούει αναδιαρθρώσεις και βλέπει αυξήσεις έως και 40%», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της «Δημοκρατικής Αριστεράς», Α. Παπαδόπουλος, σχετικά με την κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ας προσπεράσουμε την άποψη υπέρ του διαλόγου ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα για ένα προαποφασισμένο έγκλημα. Γνωρίζει η «Δημοκρατική Αριστερά» ότι οι αναδιαρθρώσεις τις οποίες επικαλείται όχι μόνο δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τις αυξήσεις έως και 40%, αλλά ακριβώς εκεί συνίστανται, σε αυξήσεις στα εισιτήρια, τσεκούρωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, χτύπημα του δικαιώματος των εργαζομένων να μεταφέρονται με φτηνό εισιτήριο, με ασφάλεια και χωρίς ταλαιπωρία από και προς τους τόπους δουλειάς, τα πανεπιστήμια κλπ.

Τα γνωρίζει όλα αυτά η «Δημοκρατική Αριστερά» και συνειδητά αποπροσανατολίζει προσπαθώντας να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις σαν θετική η έννοια και η πολιτική των «αναδιαρθρώσεων». Οι αναδιαρθρώσεις όμως είναι καπιταλιστικές, αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας της πλουτοκρατίας, στο να διαφύγει απ' την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος και, κυρίως, έχοντας απαλλαγεί από εργασιακά δικαιώματα. Αυτές τις αναδιαρθρώσεις στηρίζει το νεότευκτο κόμμα του κ. Κουβέλη. Οσο για τους διαλόγους, χόρτασαν οι εργαζόμενοι και έχουν πλέον πείρα πως αυτά τα «τραπέζια» σημαίνουν παζάρια για το πόσα θα χάσουν. Γι' αυτό και αγωνίζονται, μόνο που φαίνεται ότι στη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν αρέσουν οι αγώνες. Αρα βρίσκεται απέναντι απ' τους εργαζόμενους και το λαό.