Τετάρτη 12 Γενάρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Εχουν κάνει το επικίνδυνο βήμα

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η σχέση με την Τουρκία έχει περάσει σε μια φάση που χαρακτηρίζεται πρωτίστως από ειλικρίνεια - μιλάμε καθαρά». Η φράση αυτή του υπουργού Εξωτερικών, Δ. Δρούτσα, συνοψίζει το νέο παραμύθι που λανσάρουν κατά κόρον η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της επιχειρώντας να δημιουργήσουν σύγχυση για το τι διημείφθη στο Ερζερούμ και να συσκοτίσουν την πραγματικότητα για τις δρομολογημένες συμφωνίες σε βάρος των λαών. Μόνο καθαρά και τη γλώσσα της αλήθειας δε μίλησε ο πρωθυπουργός με τα όσα είπε στο Ερζερούμ. Γενικότερα η κυβέρνηση δε συνηθίζει να μιλάει με τη γλώσσα της αλήθειας. Ειδικά για την επίσκεψη στο Ερζερούμ ο πρωθυπουργός δεν είπε λέξη για το υπ' αριθμόν 1 ζήτημα, που στη φάση αυτή απασχολεί όχι μόνο τις διμερείς σχέσεις αλλά ευρύτερα την περιοχή: Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο και τα σχέδια περί συνεκμετάλλευσης που προωθεί η Τουρκία με τις ευλογίες των ΗΠΑ. Πολύ μεγαλύτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι δεν ανέφερε το παραμικρό για τον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ), με δεδομένη τη θέση της τουρκικής κυβέρνησης να διαχωρίζει τη συζήτηση για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας από εκείνη για την ΑΟΖ «αγνοώντας» το Δίκαιο της Θάλασσας. Οι εκ των υστέρων κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις του Δ. Δρούτσα, ότι «βεβαίως δεν τίθεται θέμα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου», μάλλον επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ πως «η κυβέρνηση έχει ήδη κάνει το μεγάλο, το επικίνδυνο βήμα για όλο τον ελληνικό λαό, που σημαίνει συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου».

Ενιαία απάντηση στον πόλεμο

Ο φράχτης στον Εβρο και τα άλλα μέτρα φυλάκισης και καταστολής των μεταναστών που εξήγγειλε η κυβέρνηση καθώς και οι δηλώσεις πυγμής του υπουργού Προστασίας του Πολίτη ότι στην «στην Ελλάδα θα παραμείνουν μόνον οι νόμιμοι μετανάστες και κανείς άλλος», πρέπει να ενταχθούν στον ενιαίο πόλεμο που διεξάγει η πλουτοκρατία κατά της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα. Το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επίθεσης κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Με το μέτωπο που άνοιξε η κυβέρνηση κατά των μεταναστών επιδιώκει να υπηρετήσει πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Θέλει να μετακυλίσει στους μετανάστες την ευθύνη για όλα τα δεινά και βέβαια για την κρίση, υποθάλποντας και υποδαυλίζοντας τα ρατσιστικά στερεότυπα που οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καλλιεργούσαν εδώ και δεκαετίες. Με άλλα λόγια, επιδιώκει να αθωώσει τον καπιταλισμό και την πολιτική που εφάρμοσαν και να φορτώσει στις πλάτες των θυμάτων του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων την ευθύνη για την αυξανόμενη ανεργία, τη φτώχεια και όλα τα δεινά που πλήττουν το λαό εξαιτίας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Από την άλλη κλιμακώνει τις διώξεις ώστε να διατηρείται το καθεστώς δουλεμπορίου που έχει επιβληθεί, αποτρέποντας κάθε σκέψη για δικαιώματα και ανθρώπινη ζωή. Είναι καθήκον, λοιπόν, συνολικά του εργατικού - λαϊκού κινήματος να κλιμακώσει την πάλη του για να καταργηθούν οι αντεργατικοί - αντιμεταναστευτικοί νόμοι και να νομιμοποιηθούν και να πάρουν άσυλο οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που επιθυμούν να ζήσουν και να εργαστούν στην Ελλάδα.

Αγώνας με την ΠΑΣΥ

Στους δρόμους του αγώνα ετοιμάζεται να ξαναβγεί η μικρομεσαία αγροτιά, δίνοντας συνέχεια στην πάλη της ενάντια στην πολιτική που την οδηγεί στη φτώχεια, στο ξεκλήρισμα, στην ανεργία. Μπροστάρης στον αγώνα της αγροτιάς η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), η οποία δίνει το έναυσμα για νέους μαζικούς αγώνες, με πολύμορφες κινητοποιήσεις. Το διάστημα από 24 έως 29 Γενάρη ορίστηκε ως βδομάδα πανελλαδικής δράσης, με αποκλεισμούς δρόμων, καταλήψεις υποκαταστημάτων ΑΤΕ, ΕΛΓΑ κ.ά., που θα αποφασιστούν από τους ίδιους τους αγρότες και τα συνδικαλιστικά όργανά τους, καθώς και μέσα από συσκέψεις, αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία από όλες τις μορφές πάλης του αγροτικού κινήματος και την εναλλαγή τους, με στόχο την καλύτερη ανάδειξη των προβλημάτων και τη μαζική συμμετοχή.

Χρόνο με το χρόνο, τα πράγματα χειροτερεύουν σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς, εξαιτίας της πολιτικής της ΚΑΠ, του ΠΟΕ, της πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Η καπιταλιστική κρίση και το μνημόνιο έρχονται να επιδεινώσουν την κατάσταση. Η πολιτική της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου δε δίνει τη λύση. Η λύση βρίσκεται στην οργάνωση του αγώνα των μικρομεσαίων αγροτών, ως άμεση αγωνιστική απάντηση στη σφοδρή επίθεση που γίνεται σε βάρος τους. Απ' την αρχή της νέας χρονιάς φαίνεται καθαρά ότι εντείνεται η άγρια επίθεση, με τα νέα, πολλά και σκληρότερα αντιαγροτικά μέτρα, που παίρνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και με πρόσχημα την καπιταλιστική οικονομική κρίση και τις εντολές του μνημονίου. Οι μικρομεσαίοι αγρότες καλούνται να σηκώσουν και όλα τα βάρη που επιβάλλουν κυβέρνηση - τρόικα στα λαϊκά στρώματα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ σε εφόδια και τρόφιμα, οι μεγάλες ανατιμήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα και στα καύσιμα. Ολα αυτά τα μέτρα οδηγούν την αγροτιά σε νέα φτώχεια, σε ανασφάλεια και απόγνωση και, αν εφαρμοστούν, θα επιταχύνουν κι άλλο τους ρυθμούς ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς, για να ολοκληρωθεί γρηγορότερα το πέρασμα της γης, της αγροτικής παραγωγής, των επιδοτήσεων και των άλλων ενισχύσεων, γενικότερα του παραγόμενου αγροτικού πλούτου της χώρας μας, στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - επιχειρηματιών.

Η προοπτική σωτηρίας των μικρομεσαίων αγροτών από το ξεκλήρισμα, καθώς και της εξασφάλισης ενός καλύτερου μέλλοντος, βρίσκεται στην πρόταση της ΠΑΣΥ, για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη ενάντια στα μονοπώλια, που συμφέρει το λαό και θα υλοποιείται στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, θα στηρίζεται στις κρατικές καθετοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει καλό εισόδημα στους αγρότες - παραγωγούς και ποιοτικά, υγιεινά και φτηνά προϊόντα για την τροφή και την ένδυση του ελληνικού λαού. Ο δρόμος αυτός απαιτεί συστράτευση με την ΠΑΣΥ και μέτωπο αγώνα με την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Στην πράξη απαιτείται συντονισμός της ΠΑΣΥ με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, την ΟΓΕ. Μόνον έτσι θα έχει αποτελέσματα ο αγώνας. Μόνον έτσι θα ανατραπεί η ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική και θα μπορέσει να εφαρμοστεί μια άλλη φιλοαγροτική - φιλολαϊκή πολιτική.


Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ

Το ευρωομόλογο «σημαδεύει» το λαό

Ενα ένα αρχίζουν να ξεφουρνίζουν τα «καλά» του ευρωομόλογου τα αστικά ΜΜΕ, επιβεβαιώνοντας ότι η έκδοσή του, αν και όποτε γίνει, δεν θα είναι «σωσίβιο» και «σωτηρία», όπως αρχικά το διαφήμιζαν αναπαράγοντας τα ψέματα των κυβερνώντων, αλλά μια θηλιά που θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο στο λαιμό του λαού. Αίφνης οι αστικές εφημερίδες του Σαββατοκύριακου γέμισαν με ρεπορτάζ που ανακαλύπτουν ότι «το ευρωομόλογο ή όποιο άλλο μέτρο στην κατεύθυνση μιας πιο στενής οικονομικής διακυβέρνησης προϋποθέτει δημοσιονομικές πολιτικές και στόχους αντίστοιχους από αυτούς του μνημονίου»... Επίσης ότι το ευρωομόλογο συνοδεύεται από 12ετή «γύψο» (λιτότητα) και εκχώρηση της δημοσιονομικής πολιτικής στις Βρυξέλλες και ακόμα ότι προϋποθέτει αλλαγή του Συντάγματος ώστε να θεσμοθετηθεί η υποχρέωση για πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, όπως στη Γερμανία. Ακόμα ότι μαζί με το ευρωομόλογο είναι «απαραίτητη η απαρέγκλιτη εφαρμογή των διαρθρωτικών αλλαγών ώστε να αλλάξει η δομή της οικονομίας» κ.ο.κ. Είναι ολοφάνερο ότι αρχίζουν σιγά σιγά να προετοιμάζουν την «κοινή γνώμη» για το επόμενο τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων, που θα είναι συνέχεια αυτών του μνημονίου, αλλά θα τα υπερβούν σε βαρβαρότητα και αντιδραστικότητα. Το ευρωομόλογο θα είναι ένας μοχλός για να συρθούν οι λαοί να τα αποδεχθούν ως δήθεν «αναγκαία». Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι συναίνεση στην κατεύθυνση αυτή προσφέρει η ΝΔ. Οσο για το ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ, που προβάλλουν την ανάγκη ενός ευρωομολόγου για την ανάπτυξη, αντικειμενικά συμβάλλουν στον αποπροσανατολισμό του λαού, σχετικά με το ευρωομόλογο, αφού είτε έτσι είτε αλλιώς στην ενίσχυση της καπιταλιστικής οικονομίας συμβάλλει...

Κυβέρνηση η χαρά του κεφαλαίου

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ δηλώνει ικανοποιημένος από την πολιτική της κυβέρνησης και αισιόδοξος για το μέλλον του. Προφανώς, δεν είναι ούτε μισθωτός, ούτε συνταξιούχος, ούτε αγρότης... Τραπεζίτης είναι!

Συγκεκριμένα, ο διευθύνων σύμβουλος της Eurobank Ν. Νανόπουλος, που δεν ανησυχεί ούτε για τις υποβαθμίσεις, ούτε για την ευρωζώνη, ούτε για όλα όσα ακούγονται.

Προφανώς, οποιοσδήποτε θα συμμεριζόταν την αισιοδοξία του αν είχε μια «καβάτζα» μερικών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ να τον περιμένουν, σε περίπτωση που ζοριστεί.

Κι όπως άπαντες γνωρίζουμε, αυτά τα χρήματα (χρήματα φορολογουμένων) υπάρχουν στη διάθεση κάθε τράπεζας για το καλό, φυσικά, του «χρηματοπιστωτικού συστήματος», που με κάποιο μαγικό τρόπο θεωρείται «δεμένο» με το καλό του ελληνικού λαού.

Θα συνιστούσαμε, πάντως, στην κυβέρνηση να παραγγείλει μια δημοσκόπηση, με αποκλειστικό δείγμα, όμως, βιομήχανους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και μεγαλοστελέχη εταιρειών.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποσπούσε εκπληκτικά ποσοστά αποδοχής και σίγουρα θα της ανέβαινε η ...ψυχολογία. Γιατί αν κάνει καμιά κίνηση να ρωτήσει τον κοσμάκη, μάλλον θα του ανέβει η πίεση (του κοσμάκη) και δε θα έχει ψύχραιμες αντιδράσεις.

Α, ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ανεβοκατεβαίνει το Χρηματιστήριο. Πολλοί, μάλιστα, σχολιάζουν ότι τους θυμίζει τις καταστάσεις του 2000 και τους πιάνει μελαγχολία...


Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο που τότε η πτώση οδήγησε τεράστια ποσά στα χέρια των πολυεθνικών, που με τη βοήθεια της τότε κυβέρνησης «έπιασαν κορόιδα» την ελληνική κοινωνία εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια.

Η διαφορά με το σήμερα είναι πως πλέον δε χρειάζονται το χρηματιστήριο. Το κάνουν κατευθείαν και με τον πιο ωμό τρόπο. Οσο το κεφάλαιο χρειάζεται επειγόντως μεγαλύτερη κερδοφορία βλέπετε, χάνονται τα προσχήματα.

Κάποιο λάκκο έχει η φάβα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Προεκλογικά, αλλά και μετεκλογικά, η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας υπόσχονταν και ξαναϋπόσχονταν ότι θα επιλύσουν το πρόβλημα της μεγάλης καθυστέρησης που υπάρχει στην απονομή των συντάξεων. Ομως, παρά τις ανακοινώσεις, τις διαβεβαιώσεις και τις πομφώδεις διακηρύξεις, το πρόβλημα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, αλλά σε ορισμένα Ταμεία χειροτερεύει. Ετσι, χιλιάδες εργαζόμενοι που υποβάλλουν αιτήσεις συνταξιοδότησης εξαναγκάζονται να μένουν για ένα και ενάμιση χρόνο χωρίς να λαμβάνουν ακόμα και αυτές τις μίζερες και πετσοκομμένες συντάξεις.

Μπροστά στη διογκούμενη δυσαρέσκεια των συνταξιούχων που μένουν χωρίς εισόδημα, το υπουργείο πλασάρει τώρα μια «νέα λύση». Σύμφωνα με δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εργασίας, η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε νομοθετική ρύθμιση που θα καθιστά υποχρεωτική την απονομή «προσωρινής» σύνταξης. Ετσι, αντί μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα 2-3 μηνών οι αιτούντες σύνταξης να λαμβάνουν ολόκληρη τη σύνταξή τους - όπως τους υπόσχονταν - τώρα η κυβέρνηση σχεδιάζει να τους δίνει ένα μέρος αυτής. Η ιδέα της «προσωρινής» σύνταξης δεν είναι νέα. Η μέθοδος αυτή έχει ήδη ψηφιστεί σε εθελοντική βάση, αλλά οι εργαζόμενοι δεν την επιλέγουν φοβούμενοι - και δικαίως - ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ακόμα μεγαλύτερη χρονική καθυστέρηση απονομής ολόκληρης της σύνταξής τους. Τώρα, η κυβέρνηση σχεδιάζει να τους υποχρεώσει να δίνει μόνο ένα μέρος της σύνταξής τους, χωρίς όμως να παίρνει ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος, που είναι η έγκαιρη απονομή. Ετσι, δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε ένα καθεστώς, όπου μπορεί οι δικαιούχοι να λαμβάνουν γρηγορότερα - αν γίνει και αυτό - μέρος της σύνταξής τους και το υπόλοιπο να παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες και στη γραφειοκρατία. Σε κάθε περίπτωση, πίσω από τη «νέα λύση», ελλοχεύουν ακόμα μεγαλύτεροι κίνδυνοι για τους συνταξιούχους. Κάποιο λάκκο έχει η φάβα, που λέει και ο λαός μας... Γιατί έτσι δεν αποκλείεται να μένουν για πολλά χρόνια, χωρίς να τους αποδίδονται ολόκληρες οι συντάξεις.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δωρεάν φάρμακο

Τα φάρμακα στα χέρια των φαρμακευτικών εταιρειών είναι ένας ωμός εκβιασμός που στρέφεται ενάντια στους εργαζόμενους του κλάδου, στους ασθενείς και το σύνολο του λαού. Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα φάρμακα είναι εγκληματική από όλες τις απόψεις και οι εργαζόμενοι - του κλάδου και συνολικά - πρέπει να διεκδικήσουν την κατάργησή της.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μεγάλη έλλειψη σε δεκάδες φάρμακα για Πάρκινσον, για το αναπνευστικό, για καρδιαγγειακά νοσήματα, για το ζάχαρο, για το γλαύκωμα, για Αλτσχάιμερ, ακόμη και σε οινόπνευμα ή ασπιρίνες! Πολλοί εμφανίζονται σήμερα να βγαίνουν από τα ρούχα τους και να καταγγέλλουν ως κερδοσκοπικά φαινόμενα το ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες προτιμούν να εξάγουν φάρμακα σε χώρες όπου πωλούνται ακριβότερα, παρά να τα διαθέτουν στην εγχώρια αγορά και ότι αυτό αποτελεί φαινόμενο κερδοσκοπίας. Ομως, κάτι τέτοιο δεν αφορά καμιά παρέκκλιση ή εξαίρεση, αλλά κανόνα της καπιταλιστικής παραγωγής: Δηλαδή, το ότι κάθε επιχειρηματίας - ιδιοκτήτης μέσων παραγωγής μπορεί να τα χρησιμοποιεί για να παράγει και να πουλά όσα προϊόντα θέλει, όποτε, όταν και όπου το θέλει και συνήθως εκεί που βγάζει περισσότερο κέρδος.

Αρα λοιπόν, δεν είναι έκπληξη, αλλά φυσιολογική συνέπεια της καπιταλιστικής παραγωγής το να επικαλούνται οι φαρμακοβιομήχανοι τη μείωση των τιμών σε ορισμένα φάρμακα, για να εκβιάσουν και με αυτόν τον τρόπο την αύξηση των τιμών σε ύψη που προστάζει η κερδοφορία τους. `Η, το να απειλούν με παύση παραγωγής φαρμάκων που δεν τους συμφέρει, αφήνοντας «ξεκρέμαστους» χιλιάδες ανθρώπους που πάσχουν από σοβαρά νοσήματα. Την ίδια στιγμή, το να βγαίνουν μια σειρά φάρμακα με παρενέργειες στην αγορά επειδή οι έλεγχοι είναι λειψοί στο όνομα της κερδοφορίας και ας μην ξεχνάμε τι έγινε πριν από έναν περίπου χρόνο με τα εμβόλια για τη γρίπη...

Η παραγωγή, η έρευνα και το εμπόριο των φαρμάκων από τους φαρμακευτικούς επιχειρηματικούς ομίλους δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε την ασφαλή ποιότητα των φαρμάκων, ούτε την έγκαιρη διάθεση κάποιου πιο εξελιγμένου φαρμάκου έως ότου αυτό κριθεί συμφέρον, ούτε ότι όλοι όσοι έχουν ανάγκη θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν τα απαραίτητα φάρμακα. Δεν μπορεί να εξασφαλίσει σταθερή δουλειά στους εργαζόμενους του κλάδου, αξιοπρεπείς μισθούς για την κάλυψη των αναγκών τους κ.ά. Το μπαράζ απολύσεων τον τελευταίο χρόνο σε έναν από τους πλέον κερδοφόρους κλάδους, όπως είναι το φάρμακο, είναι ενδεικτικό των σφοδρών ανταγωνισμών ανάμεσα στους φαρμακευτικούς ομίλους, τους οποίους πληρώνουν εργαζόμενοι και ασθενείς.

Η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη βιομηχανία, στο εμπόριο, στις υπηρεσίες, συνολικά στα μέσα παραγωγής, αποδεικνύεται καταστροφική για τους εργαζόμενους και όλες τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για ένα «προϊόν ζωής», όπως είναι το φάρμακο. Αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτει την αναγκαιότητα κοινωνικοποίησης της παραγωγής, της έρευνας, της διάθεσης του φαρμάκου και μάλιστα δωρεάν για όσους το χρειάζονται. Η διεκδίκηση ενός Ενιαίου Κρατικού Φορέα παραγωγής, έρευνας, διάθεσης και εισαγωγής φαρμάκων πρέπει να γίνει αίτημα πρώτης γραμμής όλων των κλάδων, γιατί ακριβώς αφορά όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Είναι ένα αίτημα το οποίο εντάσσεται στη λαϊκή αντιμονοπωλιακή πάλη για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους στη ρότα του αγώνα για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Επικίνδυνη ρητορεία

Αν με ένα μαγικό τρόπο εξαφανίζονταν απ' την Ελλάδα οι μετανάστες αναρωτιόμαστε τι θα έκανε μετά ο ΛΑ.Ο.Σ. χωρίς τους ...«βαρβάρους». Ούτε λίγο ούτε πολύ, με ανακοίνωσή του αφού επαίρεται ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ετεροχρονισμένα υιοθετούν τις προτάσεις του για τον «έλεγχο της λαθρομετανάστευσης», ανάγει τους μετανάστες σε ...εθνικό κίνδυνο! Οπως ακριβώς αναφέρει: «Ο ένας μετά τον άλλο κόμματα και πρόσωπα, υιοθετούν τις από δεκαετίας προτάσεις του ΛΑ.Ο.Σ. για τον έλεγχο της λαθρομετανάστευσης. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που χρόνια τώρα συναγωνίζονται ποιος θα στρώσει καλύτερα το χαλί της λαθρομετανάστευσης, είναι υπόλογοι απέναντι στον εθνικό κίνδυνο που περιέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από τον Εβρο».

Να, λοιπόν, που οι κολασμένοι της Γης, αυτοί που σπρώχνονται βίαια στη μετανάστευση απ' τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την καπιταλιστική βαρβαρότητα της εξαθλίωσης, αυτοί που νυχθημερόν έναντι πινακίου φακής παράγουν κέρδη για την πλουτοκρατία των χωρών όπου αναζητούν καταφύγιο, βαφτίστηκαν και εθνικός κίνδυνος. Επικίνδυνη η ρητορεία του ΛΑ.Ο.Σ. και όσων άλλων συνένοχων για τα βάσανα του λαού, που θέλοντας να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους και την ενοχή τους, βρίσκουν με ευκολία αποδιοπομπαίους τράγους να τα φορτώσουν. Οι μετανάστες εργάτες δεν είναι κίνδυνος για τους Ελληνες εργάτες. Κίνδυνος για όλους μαζί τους εργάτες είναι η εξουσία των μονοπωλίων και όσοι την υπηρετούν, απ' όποια θέση. Μηδέ εξαιρουμένου του ΛΑ.Ο.Σ.

Απέναντι στο λαό

«Ο διάλογος κυβέρνησης - εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες δεν μπορεί να υποκαθίσταται από αφορισμούς μέσω τηλεπαραθύρων. Η κοινωνία ακούει αναδιαρθρώσεις και βλέπει αυξήσεις έως και 40%», δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της «Δημοκρατικής Αριστεράς», Α. Παπαδόπουλος, σχετικά με την κατάσταση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ας προσπεράσουμε την άποψη υπέρ του διαλόγου ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα για ένα προαποφασισμένο έγκλημα. Γνωρίζει η «Δημοκρατική Αριστερά» ότι οι αναδιαρθρώσεις τις οποίες επικαλείται όχι μόνο δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τις αυξήσεις έως και 40%, αλλά ακριβώς εκεί συνίστανται, σε αυξήσεις στα εισιτήρια, τσεκούρωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, χτύπημα του δικαιώματος των εργαζομένων να μεταφέρονται με φτηνό εισιτήριο, με ασφάλεια και χωρίς ταλαιπωρία από και προς τους τόπους δουλειάς, τα πανεπιστήμια κλπ.

Τα γνωρίζει όλα αυτά η «Δημοκρατική Αριστερά» και συνειδητά αποπροσανατολίζει προσπαθώντας να εμπεδωθεί στις λαϊκές συνειδήσεις σαν θετική η έννοια και η πολιτική των «αναδιαρθρώσεων». Οι αναδιαρθρώσεις όμως είναι καπιταλιστικές, αποσκοπούν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας της πλουτοκρατίας, στο να διαφύγει απ' την κρίση με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος και, κυρίως, έχοντας απαλλαγεί από εργασιακά δικαιώματα. Αυτές τις αναδιαρθρώσεις στηρίζει το νεότευκτο κόμμα του κ. Κουβέλη. Οσο για τους διαλόγους, χόρτασαν οι εργαζόμενοι και έχουν πλέον πείρα πως αυτά τα «τραπέζια» σημαίνουν παζάρια για το πόσα θα χάσουν. Γι' αυτό και αγωνίζονται, μόνο που φαίνεται ότι στη ΔΗΜ.ΑΡ. δεν αρέσουν οι αγώνες. Αρα βρίσκεται απέναντι απ' τους εργαζόμενους και το λαό.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ