Λίγες μέρες πριν κυβέρνηση και Κομισιόν καταλήξουν για το πώς το μεγάλο ενεργειακό κεφάλαιο θα «τρυγήσει» και τον ελληνικό λιγνίτη - με τη ΔΕΗ ΑΕ να λογαριάζει κι αυτή τι θα ωφεληθεί από την όλη διαδικασία - βγήκαν στη δημοσιότητα και οι «εκτιμήσεις».

Στα 2 δισ. ευρώ αποτιμά το 40% της λιγνιτικής ισχύος της ΔΕΗ μελέτη της Κομισιόν, που έγινε τον περασμένο Αύγουστο. Γίνεται, δηλαδή, αποτίμηση ενός φυσικού πόρου - και των υποδομών που τον εκμεταλλεύονται - που ουσιαστικά δεν μπορεί να αποτιμηθεί (η αποτίμηση της Κομισιόν είναι υποτίμηση για να δοθεί σχεδόν τσάμπα στους ιδιώτες), ενώ και τυπικά είναι σημαντικές οι δυσκολίες, δεδομένου ότι στα περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΗ έχει ενσωματωθεί και η περιουσία του ασφαλιστικού ταμείου.

Αυτά, όμως, είναι δευτερεύουσας σημασίας θέματα, μπροστά στην ουσία του ζητήματος. Η ίδια η μελέτη της Κομισιόν, έτσι όπως διέρρευσε στη δημοσιότητα, θέτει ως διακύβευμα την ίδια τη ...σωτηρία των ανεξάρτητων ιδιωτών παραγωγών. Οι οποίοι θέλουν μερίδιο, σε τιμές κόστους, από τη φτηνή λιγνιτική παραγωγή για να «επιβιώσουν».

Αυτά, όμως, δεν τα έλεγαν και όταν έμπαιναν στο «παιχνίδι» υπολογίζοντας σε υπερκέρδη με βάση τις αλχημείες στη διαμόρφωση της χονδρικής τιμής και με την υπέρμετρη χρέωση των λαϊκών νοικοκυριών.

Το σίγουρο είναι ότι κυβέρνηση και ιδιώτες θα την κάνουν τη δουλειά τους. Η όλη διαπραγμάτευση έχει να κάνει με τις ισορροπίες ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου και όχι με την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.

Αυτά μπορούν να δικαιωθούν μόνο με λαϊκή οικονομία και εξουσία. Δεν υπάρχει μέση λύση και ούτε καμία ψευδαίσθηση πια.