Κατά τα λοιπά, ερωτώμενος για τα συμπεράσματα που βγάζει το κόμμα του απ' την εκλογική αναμέτρηση δήλωσε ότι το πρώτο αφορά στην ανάγκη συνάντησης των δυνάμεων που «αντιστρατεύονται, αντιπαλεύουν από αριστερές και προοδευτικές θέσεις την πολιτική του μνημονίου». Το δεύτερο αφορά στην εικόνα που εκπέμπει η «αριστερά» καθώς, όπως είπε, «το πρόβλημα έχει σχέση με την εικόνα. Δεν φτάνει να έχεις πειστική απάντηση αν δεν έχεις και έναν συμπαραταγμένο, ενιαία δρώντα, συνεργαζόμενο πολιτικό χώρο (...) Γι' αυτό απαντάει ο ΣΥΝ, να κάτσουμε να βρούμε εκείνα τα ζητήματα - και είναι πολλά - τα οποία είναι κοινά στην αριστερά και αυτά να τα παλέψουμε». Και κατέληξε, «έχει μεγάλη σημασία για την αριστερά να βρίσκουμε το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο και όχι το μέγιστο κοινό διαιρέτη. Σ' αυτή την κατεύθυνση εμείς εργαζόμαστε».

Εν ολίγοις, η ηγεσία του ΣΥΝ θέλει ενότητα και συστράτευση σε μια βάση που αφήνει στο απυρόβλητο την πολιτική που υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων, που σήμερα υλοποιείται απ' το ΠΑΣΟΚ, απλώνει δίχτυ προστασίας στο «δάσος» εστιάζοντας στο «δέντρο», δηλαδή το μνημόνιο. Παρότι έχει ήδη αποδειχτεί ότι αυτό δεν είναι παρά ο επιταχυντής για την εφαρμογή μιας πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων που ξεδιπλώνεται στο σύνολο των χωρών μελών της ΕΕ. Και αν μη τι άλλο, προκαλούν ειρωνικά μειδιάματα δηλώσεις περί των προσπαθειών που καταβάλλει η ηγεσία του ΣΥΝ για την «ενότητα της Αριστεράς» τη στιγμή που το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει χίλια κομμάτια, με τον καθένα να σέρνει στα υπόλοιπα τα εξ αμάξης.