«Νομίζω ότι έχει ένα φυσιολογικό χαρακτήρα. Ιδιαίτερα για την Αθήνα θέλω να τονίσω ότι η "Ανοιχτή Πόλη", και μέσα απ' αυτήν οι δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια ως κύρια αντιπολίτευση στην πολιτική που άσκησε ο κ. Κακλαμάνης και νομίζω ότι αυτό εκφράστηκε και στη δεύτερη Κυριακή»! Το απόσπασμα είναι από συνέντευξη του γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δ. Βίτσα στο «Κανάλι 1» χτες. Οι μάσκες έπεσαν, έστω κι αυτές οι λίγες που κράταγε προεκλογικά ο ΣΥΝ. Η ψήφος κατά συνείδηση ήταν ψήφος υπέρ του ΠΑΣΟΚ, όπως είχαμε γράψει και όπως σαφώς ομολογούν τώρα, διεκδικώντας μερίδιο της «νίκης» στο δήμο της Αθήνας που πέρασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ. Διαμηνύουν στην ηγεσία του ότι έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους για την εκλογή Καμίνη. Για να το κρατήσει σαν υποσημείωση το ΠΑΣΟΚ στα μελλοντικά του σχέδια, αυτά που σχετίζονται και με την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Αλλωστε, ο Δ. Βίτσας λίγο μετά συμπλήρωσε ότι ο ΣΥΝ θέλει την απλή αναλογική καθώς αποτελεί εργαλείο για συνεργασίες, «εξ αυτής προκύπτουν και οι συνθέσεις και κοινές δράσεις» είπε.

Κατά τα λοιπά, ερωτώμενος για τα συμπεράσματα που βγάζει το κόμμα του απ' την εκλογική αναμέτρηση δήλωσε ότι το πρώτο αφορά στην ανάγκη συνάντησης των δυνάμεων που «αντιστρατεύονται, αντιπαλεύουν από αριστερές και προοδευτικές θέσεις την πολιτική του μνημονίου». Το δεύτερο αφορά στην εικόνα που εκπέμπει η «αριστερά» καθώς, όπως είπε, «το πρόβλημα έχει σχέση με την εικόνα. Δεν φτάνει να έχεις πειστική απάντηση αν δεν έχεις και έναν συμπαραταγμένο, ενιαία δρώντα, συνεργαζόμενο πολιτικό χώρο (...) Γι' αυτό απαντάει ο ΣΥΝ, να κάτσουμε να βρούμε εκείνα τα ζητήματα - και είναι πολλά - τα οποία είναι κοινά στην αριστερά και αυτά να τα παλέψουμε». Και κατέληξε, «έχει μεγάλη σημασία για την αριστερά να βρίσκουμε το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο και όχι το μέγιστο κοινό διαιρέτη. Σ' αυτή την κατεύθυνση εμείς εργαζόμαστε».

Εν ολίγοις, η ηγεσία του ΣΥΝ θέλει ενότητα και συστράτευση σε μια βάση που αφήνει στο απυρόβλητο την πολιτική που υπηρετεί τις ανάγκες των μονοπωλίων, που σήμερα υλοποιείται απ' το ΠΑΣΟΚ, απλώνει δίχτυ προστασίας στο «δάσος» εστιάζοντας στο «δέντρο», δηλαδή το μνημόνιο. Παρότι έχει ήδη αποδειχτεί ότι αυτό δεν είναι παρά ο επιταχυντής για την εφαρμογή μιας πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων που ξεδιπλώνεται στο σύνολο των χωρών μελών της ΕΕ. Και αν μη τι άλλο, προκαλούν ειρωνικά μειδιάματα δηλώσεις περί των προσπαθειών που καταβάλλει η ηγεσία του ΣΥΝ για την «ενότητα της Αριστεράς» τη στιγμή που το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει χίλια κομμάτια, με τον καθένα να σέρνει στα υπόλοιπα τα εξ αμάξης.

Σε ένα σημείο επικεντρώνει την προσοχή της όσον αφορά το β' γύρο των εκλογών η «Δράση» του Στ. Μάνου: στην εκλογή των Γ. Καμίνη στην Αθήνα και του Γ. Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη. «Η Δράση είναι ενθουσιασμένη. Στήριξε τις υποψηφιότητες Καμίνη και Μπουτάρη και θα στηρίξει τη δουλειά τους στο Δήμο», αναφέρεται στη σχετική δήλωση του Στ. Μάνου που χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη ως «λόγο αισιοδοξίας». Ο ενθουσιασμός του Στ. Μάνου δεν οφείλεται μόνο στην εκλογή των δύο υποψηφίων που στήριξε, αλλά γιατί γνωρίζει πολύ καλά ποιο είναι το πρόγραμμά τους και οι αντιλήψεις τους, που ταυτίζονται όχι μόνο με τις δικές του αλλά και με τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και τρόικας. Θέλουν να κάνουν τους δήμους «κέντρα επιχειρηματικότητας» αλλά ας είναι σίγουροι ότι δε θα καλοπεράσουν με το λαό απέναντί τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν δεν τους ξέρεις, με το ύφος που έχουν, θεωρείς ότι στις χώρες τους ο κόσμος πίνει νερό στο όνομά τους. Τους αγαπάει, τους εκτιμά και πάνω από όλα συμφωνεί με την πολιτική τους.

Αυτά την ώρα που στη Γαλλία είχαμε τις γνωστές κινητοποιήσεις και στην Ελλάδα είναι επίσης γνωστά τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών.

Αλλά τι να συζητάμε αφού μόλις χτες βγήκε ο πρωθυπουργός και δήλωσε ότι τα αποτελέσματα τού λένε ότι πρέπει να συνεχίσει στο δρόμο που βαδίζει.

Ολοι οι υπόλοιποι που καταλάβαμε το αντίθετο προφανώς είμαστε τρελοί. Ισως και να είναι έτσι. Πάντως, είμαστε περισσότεροι, πολύ περισσότεροι...

ΕΚΕΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όταν ακούνε τις εκκλήσεις συναίνεσης του ΠΑΣΟΚ κοιτάζονται μεταξύ τους απορημένοι...

Εδώ που τα λέμε ...τι άλλο να κάνουν για να συναινέσουν περισσότερο στην πολιτική που εφαρμόζεται;

Ο,τι νομοσχέδιο φέρνει η κυβέρνηση το ψηφίζουν, ιδίως αυτά που προβλέπουν ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ακόμη και αυτά που δεν ψηφίζουν δεν ασκούν κριτική στην ουσία τους. Προσπαθούν κακήν κακώς να κάνουν μια διαχειριστική κριτική κι αυτή ....light.

Οταν ένας κλάδος αντιτίθεται στην κυβερνητική πολιτική φροντίζουν να ξεκαθαρίσουν ότι διαφωνούν με τις κινητοποιήσεις του.

Δηλώνουν ξεκάθαρα πώς είναι υπέρ των πολιτικών που συναποφασίζονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ευρωβουλευτές τους ψηφίζουν αναλόγως.

Οι παρατάξεις τους στα συνδικάτα υπογράφουν συμβάσεις ευτελισμού μαζί με την ΠΑΣΚΕ. Υπέρ του κοινωνικού εταιρισμού τάσσονται χωρίς συζήτηση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κόμμα του ...δικομματισμού είναι. Αν παραιτηθούν κι απ' αυτό ποιο το νόημα ύπαρξης;

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε θα μπορούσε να δοθεί η κυβερνητική «γραμμή» με καλύτερο τρόπο, η οποία συνοψίζεται σε μια και μόνο φράση: «Σιγή νεκροταφείου». Την ώρα που διαλύουν τις εργασιακές σχέσεις, που μειώνουν κι άλλο τη φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, που αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης, που αυξάνουν το ΦΠΑ, τη ΔΕΗ και το πετρέλαιο, θέλουν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα να μπουν στη λογική της ...συναίνεσης. Να συναινέσουν, δηλαδή, στο σφαγιασμό τους. Για το λόγο αυτό θα αξιοποιηθούν, από την άρχουσα τάξη και τους φορείς της, κάθε λογής αναχώματα τόσο σε πολιτικό όσο και σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Για το λόγο αυτό και έχουν μόνιμα στο στόχαστρό τους το ΚΚΕ και το διεκδικητικό του πλαίσιο, την πρότασή του για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης κόντρα στα μονοπώλια, που καλεί το λαό σε εγρήγορση και αδιάκοπους αγώνες για να προστατεύσει τα δικαιώματά του και να διεκδικήσει ζωή με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του. Να γίνει πρωταγωνιστής αλλάζοντας τους συσχετισμούς δυνάμεων σε όφελός του.

Οι κυβερνητικές παροτρύνσεις, που προχτές ακούστηκαν από τον πρωθυπουργό, και χτες αναπαράχθηκαν από «ΤΑ ΝΕΑ», να γίνουν κουρελόχαρτα από την πάλη του λαού, για καλύτερες μέρες. Οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, δεν έχουν ανάγκη από «συναινέσεις» που ρημάζουν τη ζωή τους, αλλά από ανυποχώρητους ταξικούς αγώνες.

Στην «πεπατημένη» της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας του αποτελέσματος των δημοτικών εκλογών, από κυβέρνηση, ΝΔ και άλλες δυνάμεις, κινήθηκαν και οι μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, ξεκίνησε χτες τις σχετικές δηλώσεις του με ένα ...βολικό αφορισμό, λέγοντας ότι «με τη στάση του μπροστά στις κάλπες ο λαός μας δε χαρίστηκε σε κανέναν».

Αμέσως μετά, μπήκε στο «ζουμί», επισημαίνοντας ότι «πρωταρχικά όμως αποστασιοποιήθηκε από κάθε προσπάθεια εγκλωβισμού του σε άγονα μέτωπα και αδιέξοδη άρνηση».

Για να προσθέσει ότι «και με την ψήφο τους και με την αποχή τους, οι πολίτες προειδοποίησαν το πολιτικό σύστημα ότι απαιτούν περισσότερη ευθύνη, ουσία και σοβαρότητα».

Με απλά λόγια, οι μεγαλοεπιχειρηματίες χρησιμοποιούν το εκλογικό αποτέλεσμα, μεταφράζοντάς το σαν προειδοποίηση προς το πολιτικό σύστημα να πάρει και άλλα μέτρα υπέρ του κεφαλαίου! Το ίδιο είπε και ο πρωθυπουργός, πως ο λαός στηρίζει την πολιτική του, το μνημόνιο, τα αντιλαϊκά μέτρα, τις ρυθμίσεις υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Ετσι ερμηνεύοντας τη λαϊκή ψήφο νομίζουν πως η αγανάκτηση και αντίθεση στην αντιλαϊκή πολιτική, δηλαδή η ψήφος με κριτήριο το γεγονός ότι οι άνθρωποι του μόχθου δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, με το να μην έχουν να πληρώσουν το ηλεκτρικό, το να εργάζονται με όρους μισθωτής σκλαβιάς και μάλιστα με το σκέλος του μισθού να τίθεται υπό διαρκή αμφισβήτηση και συρρίκνωση, όπως και οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα, οι συμβάσεις εργασίας, η δημόσια περίθαλψη, η δημόσια Παιδεία και πάει λέγοντας, θα κατευνασθεί.

Το μεγάλο κεφάλαιο κατάλαβε - ή μάλλον κάνει πως κατάλαβε - ότι οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους επέλεξαν, αντί για «άγονα μέτωπα» μια «άγονη» ζωή και αντί για «αδιέξοδη άρνηση» ένα αδιέξοδο μέλλον.

Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του, ο λαός ας κρίνει και, πολύ περισσότερο, ας πράξει όσο είναι καιρός, για να κάνει τελικά ακόμη πιο σαφές το μήνυμά του προς τους νεκροθάφτες των ονείρων του.

Την Κυριακή το πρωί όταν ψήφιζε στην Πύλο ο Α. Σαμαράς δήλωνε ότι «σήμερα, μπροστά στις κάλπες, υπάρχουν δύο ψηφοδέλτια: Το ψηφοδέλτιο της κυβέρνησης για το μνημόνιο και τα νέα μέτρα που ετοιμάζουν και το ψηφοδέλτιο της ελπίδας που ανοίγει δρόμους, ανοίγει προοπτικές για ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή». Ομως στη δήλωση που έκανε το βράδυ μετά το εκλογικό αποτέλεσμα δεν υπήρχε ούτε μία φορά η λέξη μνημόνιο! Και βέβαια δεν ήταν μια τυχαία παράλειψη. Απλά ο πρόεδρος της ΝΔ έδωσε το σήμα για την, προσωρινή(;) υποστολή της σημαίας της αντιμνημονιακής ρητορείας, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι βασικός στόχος της ήταν η παραπλάνηση των λαϊκών μαζών και η υφαρπαγή της ψήφου τους. Τα αποτελέσματα όμως τόσο του α' όσο και του β' γύρου έδειξαν ότι η αντιμνημονιακή καμπάνια δεν έφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Τα λαϊκά στρώματα δεν «τσίμπησαν», απλά γιατί κατάλαβαν ότι η αντιμνημονιακή ρητορική της ΝΔ ήταν υποκριτική και κάλπικη. Η φραστική επίθεση κατά του μνημονίου αντικαταστάθηκε στη δήλωση του προέδρου της ΝΔ από την επίδειξη υπευθυνότητας και διάθεσης συναίνεσης. Με μια φωνή όλα τα στελέχη της ΝΔ που μίλησαν χτες στα ΜΜΕ προέτρεπαν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να αναλάβουν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση αυτή, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι η ανταπόκριση θα είναι θετική και κάτι περισσότερο απ' ό,τι τον προηγούμενο χρόνο όταν ψήφισαν τα μισά κυβερνητικά νομοσχέδια. Παραδέχεται βέβαια έτσι η ηγεσία της ΝΔ ότι παραιτείται από το να διασώσει το αστικό σύστημα από το «πεζοδρόμιο», αλλά δεν μπορεί να τα κάνει όλα...

Ολο και πληθαίνουμε. Η Μαρία, σύζυγος του συναδέλφου μας Μάρκου Δολόπικου έφερε στον κόσμο χτες δύο υγιέστατα κοριτσάκια. Στους ευτυχισμένους γονείς ευχόμαστε να τα δουν όπως επιθυμούν.