Κυριακή 14 Νοέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 27
ΔΙΕΘΝΗ
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
Επέλαση κατά των λαϊκών συμφερόντων

Ψηφίστηκε ο νέος κρατικός προϋπολογισμός για το 2011 ενώ για κινητοποιήσεις ετοιμάζονται οι εργαζόμενοι

Από διαδήλωση το καλοκαίρι ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική
Από διαδήλωση το καλοκαίρι ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική
Το πορτογαλικό Κοινοβούλιο ενέκρινε στις 3 του Νοέμβρη τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2011, με τον οποίο η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του Ζοζέ Σόκρατες σκοπεύει να μειώσει το έλλειμμα από το 9,3% το 2009 στο 4,6% το 2011. Για να περάσει τα σκληρά μέτρα που προβλέπει ο παραπάνω προϋπολογισμός, η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε με το, κατά τ' άλλα, αντιπολιτευόμενο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Το οικονομικό πακέτο της κυβέρνησης Σόκρατες κατάφερε να περάσει χάρη στην απουσία, από την ψηφοφορία, του κυριότερου κόμματος της αντιπολίτευσης, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PDS). Μόνο οι 97 βουλευτές του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS), που δεν κατέχει την πλειοψηφία, ψήφισαν υπέρ του προτεινόμενου προϋπολογισμού, τη στιγμή που το πορτογαλικό Κοινοβούλιο αποτελείται από 230 βουλευτές. Σημειώνεται πως οι βουλευτές του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος καταψήφισαν τα μέτρα, υπογραμμίζοντας πως θα φέρουν την αύξηση της ανεργίας, ακόμα μεγαλύτερη περικοπή μισθών, τη μείωση των συντάξεων, την αύξηση των φόρων, την περικοπή των επιδομάτων ανεργίας, αλλά και ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων.

Η κυβερνητική κοινοβουλευτική ομάδα προχώρησε σε διαπραγματεύσεις με την κοινοβουλευτική ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών, ώστε οι τελευταίοι να μην καταψηφίσουν τον προϋπολογισμό, ενώ ως αντάλλαγμα πήραν, μεταξύ άλλων, την επανεξέταση των δημόσιων έργων που προβλέπει ο προϋπολογισμός, την επανεξέταση των συμφωνιών στον ιδιωτικό τομέα των υποδομών, αλλά και φοροελαφρύνσεις της «μεσαίας» εισοδηματικής τάξης.

Για τη συμφωνία μεταξύ του κυβερνώντος PS και του αντιπολιτευόμενου PDS γράφει σε κύριο άρθρο της η εφημερίδα «Αβάντε», όργανο του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος: «Μπορεί κανείς να πει ότι ήταν... αναπόφευκτη. Δηλαδή, πρόκειται για μία συμφωνία που γνωρίζουν καλά και οι δύο πλευρές, επαναλαμβανόμενη, παλιά, που υπογράφεται συστηματικά εδώ και 34 χρόνια, όταν η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Μάριο Σοάρες εγκαινίασε τη δεξιά πολιτική, που άσκησαν και στη συνέχεια οι κυβερνήσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PS) και αυτές του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) με ή χωρίς τους Χριστιανοδημοκράτες (CDS) ή το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP), οδηγώντας την Πορτογαλία στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Στην περίπτωση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2011, πέρα από τις δήθεν διαφορές που εμφανίζουν και οι δύο πλευρές, αυτό που μετράει είναι ότι η συμφωνία μεταξύ τους είναι ολοκληρωτική, αναφορικά με όλα τα κρίσιμα σημεία, αναφορικά με όλα εκείνα τα σημεία που σηματοδοτούν το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής που και οι δύο πλευρές στηρίζουν και ασκούν, όπως από τη μία πλευρά η χωρίς όρια εύνοια σε ό,τι έχει σχέση με τα συμφέροντα των μεγάλων χρηματοπιστωτικών και οικονομικών οργανισμών και από την άλλη οι περικοπές στους μισθούς, το πάγωμα των συντάξεων, οι περικοπές των κοινωνικών παροχών και τελικά η άγρια επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης της μεγάλης πλειοψηφίας των Πορτογάλων και η βύθιση της χώρας».

Σε αδιέξοδο ο λαός

Η κυβέρνηση προώθησε τη συμφωνία με το PDS φοβούμενη ότι η απόρριψη του προτεινόμενου προϋπολογισμού από το Κοινοβούλιο θα μείωνε ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών και η Πορτογαλία δε θα είχε άλλη διέξοδο από το να αποτανθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Σύμφωνα με τις ερμηνείες των περισσότερων αναλυτών, το ΔΝΤ είχε αρχίσει ήδη από καιρό, χωρίς ακόμα να του έχει ζητηθεί η παρέμβαση, να «συμβουλεύει» την κυβέρνηση Σόκρατες, ο κρατικός προϋπολογισμός για το έτος 2011 να είναι ακόμα πιο ληστρικός από αυτόν που πρότεινε η κυβέρνηση. Και όλα αυτά σε μία χώρα όπου η σημερινή συγκυρία έχει τα παρακάτω πολύ ανησυχητικά σημάδια: Καταρχήν διευρύνεται η κοινωνική ανισότητα σε μια κοινωνία που ήδη κατέχει, σε αυτόν τον τομέα, την πρώτη θέση στην Ευρώπη, ενώ η οικονομική ανάπτυξη της χώρας είναι εδώ και μία δεκαετία στάσιμη. Μεταξύ του 2006 και του 2009 αυξήθηκε κατά 38,5 % ο αριθμός των εργαζομένων που λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό των 450 ευρώ, τώρα είναι 804.000 εργαζόμενοι, δηλαδή το 15% του ενεργού πληθυσμού. Από την άλλη, το 2008, μία μικρή ομάδα πλούσιων πολιτών (4.051 άτομα) είχαν ένα εισόδημα ίσο με αυτό ενός μεγάλου αριθμού φτωχών πολιτών (634.836). Ακόμα η κοινωνική πρόνοια, που επιτρέπει να διορθωθούν μερικές κοινωνικές επιπτώσεις της ανισότητας, στην Πορτογαλία είναι πολύ ισχνή, και παρά ταύτα πλήττεται συστηματικά. Με έναν προσβλητικό σαδισμό και έναν εκκωφαντικό μονολιθισμό οι συντηρητικοί αναλυτές και οικονομολόγοι προσβάλλουν τα λαϊκά στρώματα, που βλέπουν να μειώνονται δραστικά τα έσοδά τους, με φιλελεύθερες αστειότητες, ότι δηλαδή ζουν πάνω από τις δυνατότητές τους και ότι το «πανηγύρι» τελείωσε. Λες και προσδοκώντας μία αξιοπρεπή ζωή και το να τρώει κανείς τρεις φορές τη μέρα είναι μία κατακριτέα πολυτέλεια.

Τα ληστρικά μέτρα του νέου προϋπολογισμού φουντώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια

Οι κατευθυντήριες γραμμές του προϋπολογισμού συμπεριλαμβάνουν, τελικά, μια αύξηση των φόρων της τάξης του 20%, η μεγαλύτερη στα τελευταία 27 χρόνια, καθώς και αύξηση του ΦΠΑ από το 21% στο 23%. Προβλέπει επίσης μειώσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων μεταξύ 3,5 και 10% (!), νέες περικοπές στη βοήθεια προς τις φτωχές οικογένειες καθώς και φορολογικούς συντελεστές στις συντάξεις (που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη μείωσή τους) με στόχο να μειωθεί το δημόσιο χρέος της χώρας, το οποίο από 9,4% το 2009 κατέβηκε στο 7,3% φέτος για να φτάσει το 4,6% το 2011. Σήμερα το εξωτερικό χρέος της Πορτογαλίας ανέρχεται στα 223 δισ. δολάρια, που ουσιαστικά ισοδυναμεί με το ΑΕΠ του 2009, που κατέληξε στα 232,6 δισ. δολάρια. Μόνο για την απόσβεση αυτού του χρέους η χώρα θα πρέπει να εξοικονομήσει το 2011 39,2 δισ. δολάρια που ισοδυναμούν με τα κρατικά κονδύλια για την Παιδεία!

Το κύμα της λαϊκής δυσαρέσκειας που συνεχώς αυξάνεται στην Πορτογαλία μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτό του 1983, όταν τα κακώς κείμενα στα δημοσιονομικά του κράτους επέτρεψαν την παρέμβαση του ΔΝΤ, το οποίο με τη σειρά του επέβαλε πολύ σκληρά μέτρα. Τον παραλληλισμό της σημερινής κατάστασης με την κατάσταση 27 χρόνια πριν, τον επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι οι δύο μεγαλύτερες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες της χώρας, η Γενική Συνομοσπονδία Πορτογάλων Εργαζομένων (CGTP-IN) και η Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων (UGT), συμφώνησαν να κηρύξουν γενική απεργία για τις 24 του Νοέμβρη, με μοναδικό προηγούμενο μια παρόμοια διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε τότε.

Το λαϊκό μαζικό κίνημα προχώρησε σε πολλές διαμαρτυρίες, όπως, για παράδειγμα, η κινητοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων, στις 6 του Νοέμβρη, που συγκέντρωσε πάνω από 100.000 άτομα, ή αυτή των μαθητών και φοιτητών που βγήκαν μαζικά στους δρόμους της χώρας στις 10 του Νοέμβρη, ενώ θα επαναληφθούν στις 17 του Νοέμβρη. Ακόμα προγραμματίζεται και η κινητοποίηση στις 20 του Νοέμβρη με το σύνθημα «Ειρήνη ναι, ΝΑΤΟ όχι», που θα πρέπει να μετατραπεί σε μία επιβεβαίωση της απόρριψης της Συνόδου Κορυφής αυτού του πολεμοχαρούς οργανισμού, όπως επισημαίνεται σε κύριο άρθρο της εφημερίδας «Αβάντε».

«Η εξέλιξη και εντατικοποίηση του αγώνα των μαζών είναι κεντρικό ζήτημα για να σταματήσει η δεξιά πολιτική και οι άγριες συνέπειές της. Η μόνη εναλλακτική λύση για τους εργαζόμενους και όλους εκείνους που είναι στόχος της κοινωνικής αδικίας είναι να σηκώσουν τις σημαίες του αγώνα και να φέρουν στους δρόμους τη φωνή τους, μετατρέποντας τη δίκαιη αγανάκτησή τους σε αγώνα», αναφέρει σε ανακοίνωσή της, στις 17 του Οκτώβρη, η Κεντρική Επιτροπή του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.


Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ