Αναγορεύοντας την Αττική σε φιλέτο των φιλέτων για τα συμφέροντα και την κερδοφορία της πλουτοκρατίας, η κυβέρνηση επιδιώκει μέσα από την περιφερειακή διοίκηση και τους δήμους να εξειδικεύσει και να υλοποιήσει τον πολεοδομικό σχεδιασμό, ο οποίος καταργεί τους όποιους περιορισμούς υπάρχουν στην αλλαγή χρήσης γης, προκειμένου να διευκολύνει την επενδυτική δράση των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτό το κεντρικό καθήκον θα κληθούν να φέρουν σε πέρας την επομένη των εκλογών οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι των αστικών κομμάτων, αλλά και όσοι δήθεν «ανεξάρτητοι» και «ακομμάτιστοι» υπηρετούν τη λογική του θεσμού, των νόμων, της νομιμότητας και δεν έχουν στρατηγική σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική. Γι' αυτό κρατούν σκόπιμα μακριά από την προεκλογική αντιπαράθεση ζητήματα που σε τελική ανάλυση καθορίζουν το ζήτημα «ανάπτυξη για ποιον» στην Αττική και σε όλη τη χώρα.

Βασικό χρηματοδοτικό εργαλείο για την υλοποίηση των παραπάνω φιλομονοπωλιακών σχεδιασμών είναι το ΕΣΠΑ 2007-2013. Οι περιφέρειες, που έχουν στα χέρια τους το ΕΣΠΑ και άλλα κοινοτικά πακέτα, έχουν καθορισμένο πού θα το δώσουν, τι θα τα κάνουν. Θα τα κατευθύνουν σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, που στόχο έχουν να αναδείξουν τη χώρα σε διεθνή κόμβο μεταφορών - εμπορίου - ενέργειας και την Αττική ως μητροπολιτικό κέντρο σχετικών υπηρεσιών (χρηματοπιστωτικές, ναυτιλιακές, τουριστικές και τεχνικές).

Τις ίδιες επιδιώξεις υπηρετεί και ο πολεοδομικός σχεδιασμός, ο οποίος εξειδικεύεται για την Αττική με το πρόγραμμα «Αττική 2014». Δεν υπάρχει σχεδόν καμία περιοχή στην οποία να μη δίνεται η δυνατότητα χρήσεων γης για επιχειρηματικούς σκοπούς, αφού ακόμα και στις περιοχές που χαρακτηρίζει ως «υψηλής προστασίας», προβλέπει «ήπιες χρήσεις συνδυασμένες με ειδικού τύπου οικονομικές λειτουργίες».

Προτεραιότητες του αστικού σχεδίου στην Αττική είναι οι επενδύσεις σε υποδομές για μεταφορές - διαμετακόμιση εμπορευμάτων σε διάφορες χώρες, οι επενδύσεις σε επαγγελματικό - συνεδριακό τουρισμό και στην «πράσινη ενέργεια». Επίσης στο πρόγραμμα «Αττική 2014» προβάλλονται οι αναπλάσεις σαν διέξοδος για τις υποβαθμισμένες περιοχές που βρίσκονται στα όρια της γκετοποίησης (π.χ. πλατείες Αγίου Παντελεήμονα και Αττικής), με προτεραιότητα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, όπου γίνονται αναφορές στην ανάγκη τόνωσης της τοπικής οικονομίας.

Ολοι οι βασικοί άξονες ανάπτυξης της Περιφέρειας Αττικής, απ' τις αλλαγές στις λιμενικές δραστηριότητες του Πειραιά, μέχρι την ολοκλήρωση του μεγάλου σταθμού συνδυασμένων μεταφορών στο Θριάσιο, υποτάσσονται στο συγκεκριμένο σχεδιασμό. Οι πραγματικά ωφελημένοι απ' την προώθηση αυτών των επιλογών θα είναι ελάχιστοι μονοπωλιακοί όμιλοι. Στο όνομα της προσέλκυσης κεφαλαίων των διεθνών ομίλων, θα επιταχυνθεί η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και θα δοθούν μεγαλύτερες φορολογικές ελαφρύνσεις για τα μονοπώλια, όπως ήδη κάνει η σημερινή κυβέρνηση.

Οι παραπάνω σχεδιασμοί θυσιάζουν στο βωμό του επιχειρηματικού κέρδους την όποια προστασία της δημόσιας υγείας, την ασφάλεια των κατοίκων και του περιβάλλοντος. Εξαιρούν κάθε έργο μεγάλης κλίμακας που μπορεί να ανακουφίσει και να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων του Λεκανοπεδίου (αποχετευτικά, αντιπλημμυρικά έργα), πολύ περισσότερο να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, αναψυχή, πολιτισμό, διακοπές, ασφαλή, τακτική και φτηνή αστική συγκοινωνία.

Διέξοδος για τις λαϊκές ανάγκες στο επίπεδο της περιφερειακής διοίκησης δεν μπορεί να υπάρξει, παρά μόνο αν το περιφερειακό συμβούλιο ξεκινήσει με κριτική και αντίσταση στον πανελλαδικό σχεδιασμό για τη χρήση γης και τις πόλεις και με αυτή την αφετηρία να δείξει τον άλλο δρόμο για την Αττική. Αυτό το καθήκον αναλαμβάνουν απέναντι στο λαό οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Περιφερειάρχες και δήμαρχοι που συστρατεύονται στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», διεκδικούν την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων ώστε από την καλύτερη δυνατή θέση να πρωτοστατήσουν σε πρωτοβουλίες και διεκδικητικούς αγώνες που θα αμφισβητούν τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και την πολιτική που τους επιβάλλει, με στόχο να αποσπάσουν κατακτήσεις υπέρ των πραγματικών λαϊκών αναγκών και συμφερόντων και ταυτόχρονα να αναδείξουν την προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης.

Τηρουμένων των αναλογιών, το ΚΚΕ και οι αιρετοί του έχουν πείρα, τόσο από προηγούμενες, όσο και πιο σύγχρονες εποχές. Η πρωτοπόρα δράση τους μπορεί να έχει πρακτικό αποτέλεσμα και να ανοίξει δρόμους. Τις περασμένες δεκαετίες, οι δήμαρχοι που στηρίζονταν από το ΚΚΕ, πρωτοστατώντας στην οργάνωση της πάλης των δημοτών, κατάφερναν να αποσπάσουν δημόσιους χώρους που τους είχαν καταπατήσει συνεταιρισμοί και ιδιώτες και τους έκαναν ελεύθερους χώρους για το δήμο τους.

Τα τελευταία 8 χρόνια, ο δημοτική αρχή της Νίκαιας, με επικεφαλής τον κομμουνιστή δήμαρχο, έχει παγώσει τα δημοτικά τέλη, έχει μονιμοποιήσει όλους τους εργαζόμενους, κόντρα στα κρατικά και δικαστικά φιρμάνια, έχει αντιπαλέψει με αποτελεσματικότητα προσπάθειες επιχειρηματικών και άλλων συμφερόντων να αρπάξουν από το δήμο εκτάσεις που προορίζονταν για σχολεία και χώρους αναψυχής. Με τα πενιχρά κονδύλια που διαθέτει ο δήμος, κάνει έργο προσαρμοσμένο στις λαϊκές ανάγκες, διεκδικώντας ταυτόχρονα μαζί με τους δημότες επιπλέον κονδύλια γι' αυτό το σκοπό.

Στην ίδια ρότα, οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι που θα εκλεγούν με τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, θα κάνουν έργο λαϊκό, κατευθύνοντας σε τέτοιες δράσεις και υποδομές έστω και τα λίγα χρήματα που έχει η περιφέρεια και ο δήμος.

Φέρνοντας σαν παράδειγμα την Αττική, τη μεγαλύτερη περιφέρεια της Ελλάδας, οι εκλεγμένοι με τη στήριξη του ΚΚΕ θα πρωτοστατήσουν και θα συγκρουστούν για την αναβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών σε εργατογειτονιές και την ύπαιθρο, με τη συγκρότηση και την ενίσχυση δημόσιων δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Αθλητισμού και Πολιτιστικών Κέντρων. Για λαϊκές κατασκηνώσεις, επίταξη κτιρίων για να γίνουν παιδικοί σταθμοί, προσλήψεις ανθρώπων στους παιδικούς σταθμούς και πληρωμή σε αυτούς.

Ακόμα, για τη δημιουργία εγκαταστάσεων που καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, όπως δημόσια εστιατόρια ή δημόσιοι χώροι, καθαριστήρια κλπ. Για κατάργηση των διοδίων, για μετατροπή σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων στα βουνά και στα δάση.

Η χρήση γης βάζει εκ των πραγμάτων ζήτημα ιδιοκτησίας. Αναδεικνύει την αναγκαιότητα του ενιαίου δημόσιου φορέα προστασίας της δασικής περιουσίας, για τον οποίο παλεύει το ΚΚΕ και μπορεί να πραγματωθεί κάτω από έναν διαφορετικό συσχετισμό δύναμης υπέρ του λαού. Χρειάζεται περιβαλλοντικός σχεδιασμός αντιπλημμυρικών έργων και αποκλειστική κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων, γεγονός που καθιστά αναγκαία την εναντίωση σε κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και ανυπακοή στις οδηγίες για απελευθέρωση που εκδίδει η ΕΕ.

Στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες απαντάει επίσης ένα εθνικό σχέδιο ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων από ενιαίο κρατικό φορέα, με προτεραιότητες την πρόληψη παραγωγής απορριμμάτων, την προώθηση της ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή, επιλογή κατάλληλου βήματος σύγχρονων μεθόδων επεξεργασίας, χωροθέτηση των σχετικών υποδομών κλπ.

Οι εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ περιφερειάρχες και δήμαρχοι θα συγκρουστούν και θα παλέψουν ώστε όλα αυτά τα έργα να γίνουν, αλλά και να μην τα πληρώσει ο λαός στους μεγαλοκατασκευαστές, μέσα από την τοπική φορολογία, όπως προβλέπει ο αντιδραστικός «Καλλικράτης». Γι' αυτό χρειάζεται ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών, που θα υλοποιήσει έργα υποδομής, όπως σχολεία, συγκοινωνιακές και μεταφορικές υποδομές, νοσοκομεία.

Θα υλοποιήσει ακόμα προγράμματα λαϊκής στέγης, στεγαστικά προγράμματα για τα νέα ζευγάρια, έργα πρόληψης σεισμικών επιπτώσεων και άμεσα μέτρα αντιμετώπισης από ένα σεισμό. Θα απορροφήσει δημόσιους πόρους για την άμεση ολοκλήρωση του αποχετευτικού συστήματος στην Αττική, για έργα δευτεροβάθμιου βιολογικού και τριτοβάθμιου καθαρισμού, πρόσθετη δηλαδή φυσικοχημική επεξεργασία.

Ενας τέτοιος αγώνας, που έρχεται σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική, μπορεί να φέρει κάποια αποτελέσματα, αλλά δεν μπορεί να έχει τη δυναμική αν δεν κατευθύνεται στο κεντρικό ζήτημα, που έχει σχέση με το ποιος είναι στην εξουσία. Και στην εξουσία σήμερα είναι τα κόμματα των μονοπωλίων και οι αντιπολιτευόμενοι συνεταίροι τους. Αυτοί που ενδιαφέρονται να βρουν την κατάλληλη συγκυρία ώστε να μπουν στην κυβέρνηση, για να παλέψουν δήθεν από τα μέσα για τα λαϊκά προβλήματα, κάτι που δεν έχει επιβεβαιωθεί πουθενά.

Το ζήτημα της αλλαγής των συσχετισμών για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων είναι κεντρικό ζήτημα, το οποίο βέβαια δε θα το λύσουν οι εκλογές. Η ψήφος όμως στη «Λαϊκή Συσπείρωση», η εκλογή πολλών περιφερειαρχών και δημάρχων με τη στήριξη του ΚΚΕ, ώστε να εκδηλώνεται πανελλαδικά η πίεση και η αντίσταση στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, μπορεί και πρέπει να ανοίξει νέους δρόμους για την εργατική λαϊκή πάλη, για την ανάδειξη του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα του λαού.

Σ' αυτή τη μάχη, η Αττική έχει τη δική της μεγάλη σημασία. Το καινούριο που πρέπει να καταγραφεί είναι να ξεκινήσει στην Αττική η ανατροπή του συσχετισμού δύναμης, με την κατακρήμνιση των συνδυασμών ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των παραφυάδων τους, με την ταυτόχρονη κατακόρυφη άνοδο των συνδυασμών που στηρίζει το ΚΚΕ. Αυτή τη μάχη δίνει το Κόμμα, με εμπιστοσύνη στο λαό, τον οποίο καλεί να καταλάβει και ο ίδιος την ευθύνη του.