Το συγκεκριμένο ζήτημα υπονόμευσης κι ανατροπής της τότε αλβανικής κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος της Λαϊκής Δημοκρατίας είχε ως αφετηρία τη θετική «άρση του εμπολέμου» με την Αλβανία από τον τότε ΥΠΕΞ και σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Είναι γνωστές οι επιθέσεις που δέχτηκε τότε για το γεγονός αυτό απ' όλη την επίσημη κι ανεπίσημη «εθνικόφρονα» δεξιά παράταξη της ενιαίας τότε μαδημένης εθνικοφροσύνης, με επικεφαλής την κυβέρνηση της ΝΔ του κ. Κ. Μητσοτάκη.

Η ελληνική επιτροπή, αποτελούμενη από τους Αντώνη Δαμίγο (ΑΚΕ), Γιώργο Τσαπόγα (ΕΕΔΥΕ), Θανάση Νησιώτη (ΚΕΑΔΕΑ), ανέλαβε τη συνάντηση με την αντίστοιχη αλβανική επιτροπή στο αλβανικό φυλάκιο της Κακαβιάς στις 13-1-89. Η αλβανική επιτροπή συμπεριλάμβανε αντιστασιακούς με εκπρόσωπο του αλβανικού υπουργείου. Η συνάντηση αυτή βρισκόταν υπό την αιγίδα της συνεννόησης μεταξύ των υπουργείων των δυο χωρών. Στο πλαίσιο των εποικοδομητικών συζητήσεων για την καλή γειτονία, συνεργασία και σεβασμό των δύο χωρών έγινε φανερό το αλβανικό ενδιαφέρον για την έλευση Αλβανών εργατών στην Ελλάδα στο πλαίσιο διακρατικών συμφωνιών που ως γνωστόν διασφαλίζουν τους μετανάστες για τον τρόπο εργασίας και διαμονής και τους προφυλάσσουν από σκοτεινές επιδιώξεις δουλεμπορίου. Η συνάντηση κράτησε μερικές ώρες σε ευχάριστο κλίμα με εδέσματα αλβανικής παραγωγής και λίγη μουσική από τραγούδια του Μ. Θεοδωράκη από μια αυτοσχέδια αλβανική ομάδα. Η αποχώρηση της ελληνικής επιτροπής στο διάδρομο προς το ελληνικό φυλάκιο ήταν αποκαλυπτική. Λίγοι Αλβανοί φώναζαν έξω από το σύρμα περίεργα στα αλβανικά. Η απορία λύθηκε σύντομα, αποκαλύπτοντας το αίσχος της υπονομευτικής προπαγάνδας ελληνικών κύκλων της «εθνικόφρονης» λέπρας. Είχε διαδοθεί ότι η επίσκεψη της ελληνικής επιτροπής είχε αποστολή να πάρει Αλβανούς και να τους φέρει στην Ελλάδα.