«Θρίαμβο» της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και της «δημοκρατίας» χαρακτήρισαν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ο διεθνής Τύπος το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Τουρκία, που ενέκρινε το σχέδιο της συνταγματικής αναθεώρησης με ποσοστό 58%, δίνοντας εντολή δήθεν «μεταρρύθμισης και εκσυγχρονισμού» του κράτους. Στη διαδικασία του δημοψηφίσματος επικράτησε και προπαγανδίστηκε από την κυβέρνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, την ΕΕ και άλλους ιμπεριαλιστικούς κύκλους, το ψευτοδίλημμα ότι ψήφο στο ΟΧΙ, σημαίνει ψήφο υπέρ του πραξικοπήματος, που θα βυθίσει την Τουρκία στο σκοτάδι ανακόπτοντας την πορεία της ως «στρατηγικού παίκτη» στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα.

Ο ίδιος ο Τούρκος πρωθυπουργός, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, εμφανίστηκε με αέρα νικητή, έχοντας λάβει σύμφωνα με πολλούς ψήφο εμπιστοσύνης, που προδιαγράφει την πορεία του κόμματός του και στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές το 2011, κάνοντας λόγο για «γιορτή της δημοκρατίας, που νίκησε την αντίληψη υπέρ των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και την αντίληψη που αντιστέκεται στην αλλαγή και σε όσα αυτή επιφέρει».

Η κυβέρνηση του ΑΚΡ ξεκίνησε την προπαγάνδα για τη συνταγματική αναθεώρηση από την προηγούμενη θητεία της στην εξουσία, προλειαίνοντας το έδαφος για την «αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων», καλλιεργώντας παράλληλα το κλίμα τρομοκρατίας για τον κίνδυνο της απομόνωσης της Τουρκίας, σε περίπτωση αποτυχίας για «αλλαγή». Στην πραγματικότητα όμως οι προτάσεις της δε διαφοροποιούν το Σύνταγμα του 1982, όπως αυτό καθορίστηκε από το πραξικόπημα της εποχής, πέρα από αλλαγές που δε θίγουν την αστική εξουσία, αγνοώντας τις λαϊκές ανάγκες. Στόχος της κυβέρνησης Ερντογάν ήταν να θωρακίσει την εξουσία της και την ύπαρξη του ΑΚΡ, που απειλήθηκε επανειλημμένα με απαγόρευση από εκφραστές της «κεμαλικής αντιπολίτευσης», μέσω του Ανώτατου Δικαστηρίου κατηγορούμενο για «ισλαμικές θέσεις, που υπονομεύουν τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους» και να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν από την ΕΕ, προκειμένου να δοθεί μια επίφαση «αστικής δημοκρατίας» στη χώρα, απαλλαγμένης από τη «ρετσινιά» της χούντας του '80 και της ανάμειξης του στρατού στην πολιτική.

Στις αλλαγές που προπαγανδίστηκαν περισσότερο, κυριαρχούν ο μεγαλύτερος έλεγχος του στρατού από την κυβέρνηση και τα Δικαστήρια - τα οποία επίσης ελέγχονται περισσότερο από το Κοινοβούλιο - η κατάργηση του άρθρου 15 που ανοίγει το δρόμο για τη δίκη των πραξικοπηματιών, που εκφράστηκε με μαζικές προσφυγές την επομένη του δημοψηφίσματος, η αλλαγή της δομής του Ανώτατου Συμβουλίου Δικαστών και Εισαγγελέων (HSYK), που πλέον θα έχει 21 μόνιμα μέλη και 10 αναπληρωματικά, ενώ δυσκολεύεται η απαγόρευση της λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων. Παράλληλα, διαφοροποιείται η δομή του Συνταγματικού Δικαστηρίου, του οποίου τα 16 από τα 19 μέλη θα επιλέγονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τα τρία από τη Βουλή, με 12ετή θητεία και χωρίς δυνατότητα επανεκλογής, ενώ γίνεται αναφορά σε δικαιώματα μειονοτήτων και ελευθερίες.

Στο πλευρό της κυβέρνησης Ερντογάν τάχθηκε εξ αρχής με δηλώσεις η ΕΕ, τονίζοντας ότι οι μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα αποτελούν ένα μεγάλο βήμα για την Τουρκία, σημειώνοντας ωστόσο μετά τα συγχαρητήρια, ότι θα παρακολουθούν την πορεία της εφαρμογής των αλλαγών. Οι οπαδοί της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ επιχείρησαν να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως «δημοκρατικό άλμα», υπερτονίζοντας τη σημασία της Τουρκίας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τη στρατηγική της θέση, τον αναβαθμισμένο ρόλο της στην περιοχή της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, υπογραμμίζοντας ιδιαίτερα την επιρροή της στο μουσουλμανικό κόσμο, καθώς επίσης και τη σημασία της ως δύναμης στα ενεργειακά παιχνίδια, κατακρίνοντας όσους θέτουν προσχώματα στην ενταξιακή της πορεία. Γαλλία και Γερμανία εξακολουθούν να αντιτίθενται στην πλήρη ένταξη, ωστόσο και αυτές με τη σειρά τους χαιρέτισαν το αποτέλεσμα. Συγχαρητήρια έδωσαν και οι ΗΠΑ, ενώ σαφής ήταν και η υποστήριξη των χρηματο - οικονομικών κύκλων, που προέβλεπαν εκτόξευση των χρηματιστηριακών δεικτών, μετά το ΝΑΙ. Η «εμπιστοσύνη των αγορών» εκφράστηκε τελικά τη Δευτέρα με άνοδο στο τουρκικό χρηματιστήριο 2,14%. Παράλληλα, επιβεβαιώθηκε η ηγετική θέση της Τουρκίας μεταξύ των «αναδυόμενων οικονομιών», με τα στοιχεία να παρουσιάζουν αύξηση της τουρκικής οικονομίας 10,3% το δεύτερο τρίμηνο του 2010.

Ως «ευκαιρία μεταρρύθμισης» είδε το αποτέλεσμα και η ελληνική κυβέρνηση, με τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, Δημήτρη Δρούτσα να υποστηρίζει ότι άνοιξε ένα παράθυρο αλλαγής στην Τουρκία, ισχυριζόμενος ότι αυτό μπορεί να αποφέρει καρπούς και στο Κυπριακό. Ωστόσο, η αδιάλλακτη στάση της Αγκυρας στο ζήτημα της εισβολής και κατοχής της βόρειας Κύπρου δε φαίνεται να μεταστρέφεται, αντίθετα ενισχύεται, με τον αντιπρόεδρο του ΑΚΡ Ομέρ Τσελίκ να δηλώνει ξεκάθαρα ότι η θέση της κυβέρνησης για λύση εστιάζεται στη βάση δύο ιδρυτικών κρατών. Ο δε Τούρκος ΥΠΕΞ, Αχμέτ Νταβούτογλου, υποστήριξε ότι το Κυπριακό ως πρόβλημα στην ενταξιακή πορεία της χώρας του δεν το δημιούργησε η Αγκυρα με την εισβολή και την κατοχή, αλλά η ΕΕ που δέχτηκε ως μέλος την «Νότια Κύπρο»...

Το ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ) με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων έκανε λόγο για ασφυκτική προπαγάνδα, εκβιασμούς και δωροδοκίες, που οδήγησαν στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, διαχωρίζοντας σαφώς το δικό του ΟΧΙ από τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης - Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) και Εθνικιστικό (ΜΗΡ). Σημειώνει ότι θα συνεχίσει να παλεύει για τα δικαιώματα του λαού, τα οποία δε διασφαλίζονται από την παρούσα συνταγματική μεταρρύθμιση, η οποία στην ουσία της διατηρεί και επιτείνει την αδικία και την επίθεση στα λαϊκά στρώματα, ενισχύοντας τη δικτατορία του κεφαλαίου και αυξάνοντας την καταστολή, ενώ προωθεί ιδιωτικοποιήσεις και οδηγεί στην ανεργία και τη φτώχεια τα λαϊκά στρώματα. Το ΤΚΡ, όπως είχε υπογραμμίσει από την αρχή, εξακολουθεί να τάσσεται ενάντια στα συνταγματικά σχέδια του ΑΚΡ, προβάλλοντας την αναγκαιότητα ενός σοσιαλιστικού συντάγματος που θα έρχεται σε ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, τονίζοντας ιδιαίτερα την ανάγκη αφύπνισης του λαού και του προσανατολισμού του της πάλης του με βάση τα ταξικά του συμφέροντα.