Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων απαιτεί απομόνωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών (φωτ. από την απεργία στις 20 του Μάη)

Την Τετάρτη 16 του Ιούνη, την ίδια μέρα που η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το ΠΔ με το οποίο (βλ. αναλυτικά σελ. 8) ξετινάζονται θεμελιώδεις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, η ΓΣΕΕ εξέδωσε ανακοίνωση για να... αντιδράσει. Σ' αυτή σημείωνε: «Οπου εφαρμόστηκαν τέτοια μέτρα, δεν αύξησαν την ανταγωνιστικότητα, δεν μείωσαν τις τιμές των προϊόντων, δεν αύξησαν τις θέσεις εργασίας». Ξεκαθάριζε τις διαθέσεις της λέγοντας ότι «οι ρυθμίσεις αυτές εκτός από αντεργατικές, αντικοινωνικές είναι και εξόφθαλμα αντισυνταγματικές και παράνομες. Γι' αυτό εκτός των άλλων, ετοιμάζουμε προσφυγές στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια καθώς και στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας». Και κατέληγε επισημαίνοντας ότι «η αγωνιστική και δυναμική απάντηση των εργαζομένων θα "αποσταλεί" συνημμένη στον υπουργό Εργασίας και στους βιομηχάνους». Δηλαδή, διαμαρτυρόταν και καλούσε τους εργαζόμενους να παλέψουν για να ενισχυθεί καλύτερα η «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων...

Την Παρασκευή 18 του Ιούνη η ΓΣΕΕ εξέδωσε ανακοίνωση πανηγυρίζοντας επειδή η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) υιοθέτησε πλήρως τις απόψεις της για τις νομικές υπερβάσεις των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Και επισήμαινε: «Με την απόφαση αυτή δικαιώνονται οι θέσεις της ΓΣΕΕ όχι μόνο για τη νομιμότητα αλλά και την κοινωνική αποτελεσματικότητα των αυστηρότατων και άδικων μέτρων που επιβλήθηκαν μονομερώς σε βάρος της πιο ευάλωτης μερίδας της κοινωνίας όπως είναι οι εργαζόμενοι. Καλούμε την Πολιτεία να λάβει έμπρακτα υπόψη την απόφαση της ΕΕΔΑ και, εφόσον θέλει να εγγυηθεί την ανάκαμψη και την ανάπτυξη με όρους ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης αλλά και την ωφέλεια των μέτρων υπέρ του κοινωνικού συνόλου, να ανακαλέσει όλα τα μέτρα που έχει λάβει...». Τι λέει εδώ η ΓΣΕΕ; Οτι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι μονομερή υπέρ του κεφαλαίου, υπονοώντας ότι θα μπορούσε να πάρει μέτρα που να είναι υπέρ των συμφερόντων και των εργοδοτών και των εργατών. Μεγάλη απάτη αφού τα κέρδη των εργοδοτών βγαίνουν από την εργασία των εργατών. Επομένως, κανένα κοινό σημείο συμφερόντων δεν υπάρχει ανάμεσα σε καπιταλιστές και εργάτες. Επομένως, στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, καμιά πολιτική δεν μπορεί να είναι σε όφελος του κοινωνικού συνόλου. Θα είναι πάντα σε όφελος των καπιταλιστών. Αυτό γινόταν και σε περιόδους αύξησης του ΑΕΠ, δηλαδή καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και τότε τα μέτρα ήταν βαθιά αντεργατικά και όχι σε όφελος του κοινωνικού συνόλου. Ετσι η ΓΣΕΕ υπονομεύει την ταξική πάλη αφού καλεί τους εργάτες όχι να διεκδικήσουν το δίκιο τους, αλλά μέτρα που να ικανοποιούν και εργοδότες και εργάτες. Δηλαδή, καλεί τους εργάτες σε αγώνα υποταγής τους στους εργοδότες. Αλλωστε, η ΓΣΕΕ είναι αντίθετη στα μέτρα όχι επειδή τα θεωρεί αντεργατικά αλλά επειδή δεν ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα.

Μόνο που ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας σημαίνει ενίσχυση των επιχειρηματιών. Βεβαίως, δεν είναι αφελείς οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ισα ίσα. Εχουν συνειδητά επιλέξει το ρόλο του πλασιέ της αντεργατικής πολιτικής.

Γιατί είναι στο όνομα της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» που επεκτείνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης ώστε να μειωθεί το λεγόμενο «μισθολογικό» και «μη μισθολογικό» «κόστος». Είναι η ανταγωνιστικότητα που οδήγησε χιλιάδες επιχειρήσεις να αναζητήσουν φτηνότερα εργατικά χέρια σε άλλες χώρες για να κυριαρχήσουν στον κλάδο τους, αλλά και άλλες να βάλουν «λουκέτο» επειδή ποδοπατήθηκαν από τα μονοπώλια, που θεριεύει η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Αποτέλεσμα, και στις δυο περιπτώσεις, χιλιάδες εργατικές οικογένειες να μην έχουν μεροκάματο ή να έχουν για μερικές μέρες το χρόνο.

Είναι η «ανταγωνιστικότητα» που οδήγησε όχι μόνο στην εκτόξευση του κόστους ζωής αλλά και στην εισβολή του κεφαλαίου σε τομείς που αφορούν στην ίδια την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας, όπως η Υγεία. Είναι οι νόμοι της «ανταγωνιστικότητας» που, με την παράδοση συνολικά της παραγωγής και της οικονομίας στους νόμους της αγοράς, πολλαπλασιάζουν ραγδαία τους κινδύνους για τον εργάτη, αφού κάθε προϊόν και υπηρεσία μπαίνει στη ζυγαριά του «κόστους»: Τα σπίτια δε χτίζονται για να είναι γερά αλλά για να είναι «ανταγωνιστικά». Τα φάρμακα δεν ανακαλύπτονται για να είναι ασφαλή αλλά για να είναι «ανταγωνιστικά». Τα τρόφιμα δεν ετοιμάζονται για να είναι θρεπτικά αλλά για να είναι «ανταγωνιστικά». Τα ρούχα δε ράβονται για να είναι ζεστά / δροσερά αλλά για να είναι «ανταγωνιστικά». Η «ανταγωνιστικότητα» ποτέ δε θα προσαρμοστεί στις ανάγκες του λαού, γιατί πολύ απλά είναι η ίδια πηγή των προβλημάτων του. Οσο ο εργάτης και τα δικαιώματά του λογαριάζονται ως «κόστος» που πρέπει να μειωθεί, ο ίδιος και η οικογένειά του θα μετρούν μόνο βάσανα.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν μπορεί να οργανώσει τους αγώνες που απαιτεί η αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου γιατί δε θέλει. Εχει συγκεκριμένη αποστολή να χτυπά από τα μέσα το εργατικό κίνημα για να κάνει τη δουλειά του το κεφάλαιο σε βάρος της εργατικής τάξης. Καλό εργαλείο έντασης της εκμετάλλευσης. Γιατί, ειδικά σήμερα, αντίσταση χωρίς πάλη για ταξική αντεπίθεση δεν μπορεί να υπάρξει.

Δεν είναι η αντισυνταγματικότητα ούτε η αναποτελεσματικότητα των μέτρων το πρόβλημα που έχουν οι εργάτες με τα μέτρα. Και αυτά τα μέσα (αστικούς νόμους) θα μπορούσε επικουρικά να χρησιμοποιήσει το εργατικό κίνημα για να βάλει εμπόδια. Αλλά με μια προϋπόθεση. Οτι η στρατηγική του είναι στρατηγική συνολικής αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και όχι στρατηγική στήριξης του κεφαλαίου με τερτίπια του στιλ «κοινωνική δικαιοσύνη» στην ταξική κοινωνία.

Τα μέτρα είναι αποτελεσματικά, αλλά από τη σκοπιά των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Απ' αυτή τη σκοπιά είναι και νόμιμα, με περιεχόμενο αντίστοιχο των ήδη ψηφισμένων και εφαρμοζόμενων εδώ και χρόνια νόμων: Οπως αυτού που θεσμοθέτησε το δικαίωμα των εργοδοτών να επιβάλλουν εκ περιτροπής απασχόληση, να χρησιμοποιούν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κτλ. (νόμους άλλωστε που φέρουν τη σφραγίδα και της ΓΣΕΕ).

Το πρόβλημα με τα μέτρα για τους εργάτες είναι ότι υπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου. Γι' αυτό και περιγράφονταν με σαφήνεια στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, γι' αυτό διαφημίζονται από τη ΝΔ, γι' αυτό αποτελούν προτεραιότητα και για την ΕΕ και για όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΔΝΤ κτλ.). Γι' αυτό και ούτε προσωρινά είναι, ούτε αποτέλεσμα της κρίσης είναι: Είναι συνέπεια και μέρος της συνολικής επίθεσης της τάξης των κεφαλαιοκρατών της οποίας η επιβίωση είναι συνώνυμο με τη διαρκή επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων. Γι' αυτό και η αποτελεσματικότητα της πάλης για να μπουν εμπόδια στα μέτρα θα δυναμώνει όσο θα δυναμώνει, με τη μαζική μαχητική οργάνωση και συμμετοχή των εργαζομένων στα ταξικά συνδικάτα, η πάλη για την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων, πάλη που θα γίνεται αποτελεσματική μόνο εφόσον συνδέεται με τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, και της εξουσίας που την ασκεί. Να γιατί οι σημερινές αγωνιστικές κορόνες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ δεν μπορούν να ξεπλύνουν με τίποτα το γεγονός ότι είναι η μεγαλύτερη ντροπή του εργατικού κινήματος.