Εκδήλωση τιμής και μνήμης στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, που εμπνέει και διδάσκει στην αναμέτρηση με τον ιμπεριαλισμό, διοργανώνει η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, την Κυριακή 30 Μάη στη Νάουσα.

Στις 11.45 π.μ., στο Δημοτικό Θέατρο Νάουσας, θα μιλήσει ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα από συγκρότημα της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, ενώ, παράλληλα, θα λειτουργεί στο χώρο έκθεση βιβλίων - φωτογραφιών, αφιερωμένη στη μάχη της Νάουσας που δόθηκε με επιτυχία από τις 11 έως τις 14 Γενάρη του 1949 και ολοκληρώθηκε με την κατάληψη της Νάουσας και το σχεδιασμένο υποχωρητικό ελιγμό προς το Βίτσι.

Προηγουμένως, στις 11 το πρωί, στα κοιμητήρια της Νάουσας θα γίνει αποκάλυψη μνημείου, που στήθηκε στον ομαδικό τάφο όπου είναι θαμμένοι μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν στις 22 και 23 Δεκέμβρη του 1948, στη διάρκεια της πετυχημένης διείσδυσης και αποχώρησης από την πόλη της Νάουσας, που έγινε από την 18η ταξιαρχία με διοικητή τον Παντελή Βαϊνά. Οι 22 νεκροί (20 μαχητές και 2 μαχήτριες) του ΔΣΕ μεταφέρθηκαν και εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην κεντρική πλατεία της πόλης που είχε ονομαστεί πλατεία «Τρούμαν» (σήμερα Καρατάσου). Στη συνέχεια, μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο και θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο.

Η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ οργανώνει την εκδήλωση για να αναδείξει ότι τα ιδανικά, οι στόχοι και οι αγώνες των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ αποτελούν παρακαταθήκη για τους αγώνες του σήμερα. Να εμπνεύσει στο λαό την πίστη ότι τα μονοπώλια, η πλουτοκρατία, οι ντόπιοι και ξένοι στυλοβάτες τους δεν είναι ανίκητοι. Ο λαός μπορεί να τους σαρώσει. Μπορεί να επιβάλει το ρεαλισμό της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων, με τη Λαϊκή Εξουσία, για να ανοίξει ο δρόμος για την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, του Σοσιαλισμού.

Από αυτήν την άποψη είναι σημαντική η μελέτη της δράσης του ΔΣΕ, που, με το αίμα των μαχητών και μαχητριών του, έγραψε την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα του 20ού αιώνα.

Η μάχη της Νάουσας (11 - 14 Γενάρη 1949) συμπίπτει με την εποχή της μεγαλύτερης ανάπτυξης του ΔΣΕ. Είναι η εποχή των μεγάλων «εκ παρατά­ξεως» αναμετρήσεων του ΔΣΕ με τον αστικό στρατό, που άρχισαν το καλοκαίρι του 1948 στο Γράμμο και συνεχίζονταν με τον επιτυχημένο ελιγμό και την αντεπίθεση στο Βίτσι, η οποία συγκλόνισε τότε προστάτες και προστατευόμενους στην Αθήνα.

Είχαν προηγηθεί οι αποτυχημένες προσπάθειες της 14ης και 103ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ για κατάληψη της Εδεσσας στις 22-23/12/1948 και της Αριδαίας στις 28-29/12/1948, που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετές για να κάμψουν τη μαχητικότητα και το ηθικό των μαχητών του ΔΣΕ.

Επίσης, στις 22-23/12/1948, είχε γίνει και η επιτυχημένη διείσδυση του ΔΣΕ στη Νάουσα, που ήταν πανίσχυρα οχυρωμένη από τον κυβερνητικό στρατό. Ετσι στις 8 Γενάρη του 1949, ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ επισκέφτηκε τη Νάουσα συνοδευόμενος και από τον διοικητή του Γ' Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Θεόδωρο Γρηγορόπουλο, προκειμένου να τονώσει το ηθικό των κυβερνητικών δυνάμεων.

Αυτές οι επιχειρήσεις του ΔΣΕ σε Εδεσσα - Αριδαία και Νάουσα «υπαγορεύτηκαν απ' την ανάγκη μιας αδιάκοπης φθοράς του εχθρού και συγκέντρωσης των απαραίτητων σε μας εφεδρειών», σημειώνεται στην απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10 Φλεβάρη του 1949. Τονίζεται, επίσης, πως «οι επιτυχίες στη Νάουσα και στον ελιγμό κερδήθηκαν ακριβώς γιατί αποφύγαμε τα λάθη που παρουσιάσαμε στις δύο πρώτες επιχειρήσεις». Στις εκτιμήσεις του ΠΓ αναφέρεται ακόμη ότι:

Μέσα από την προετοιμασία για τη μάχη της Νάουσας, αναδεικνύεται η ιδιαίτερη βαρύτητα της μελέτης των λαθών και της αξιολόγησης της πείρας που συσσωρεύεται από τις προηγούμενες μάχες.

Η χάραξη λεπτομερούς σχεδίου, η σωστή αξιοποίηση όλων των μέσων και τεχνικών που διέθετε ο ΔΣΕ, η συλλογή όσο περισσότερων πληροφοριών για τις κινήσεις του εχθρού.

Στη Νάουσα έπαιξε επίσης αποφασιστικό ρόλο, για τη νίκη του ΔΣΕ, η παραπλάνηση του αντιπάλου, που για πρώτη φορά μπαίνει σαν βασικό στοιχείο στο σχέδιο επιχείρησης. Στο πλαίσιο αυτό, έγιναν δύο παραπλανητικές κρούσεις του ΔΣΕ στην Εδεσσα, στις 10 προς 11 και 11 προς 12 Γενάρη.

Πέρα από τη στρατιωτική πείρα που αποκτήθηκε, η μάχη της Νάουσας απέδειξε την αντοχή και την ικανότητα των μαχητών του ΔΣΕ - είναι πολυάριθμες οι διακρίσεις και οι προαγωγές μαχητών και αξιωματικών - έφερε στην επιφάνεια τη σαθρότητα του αντιπάλου, που, παρά την υπεροπλία του, δέχτηκε μία σοβαρή ήττα. Ανησύχησε ντόπιους και ξένους πλουτοκράτες που είδαν το καθεστώς τους να συνεχίζει να κλονίζεται ακόμη και στις αρχές του 1949, χρονιά λήξης του Εμφυλίου.

Στη μάχη της Νάουσας μέσα κι έξω από την πόλη, ο ΔΣΕ με δύναμη 2.438 μαχητών αντιπαρατάχθηκε με τις κυβερνητικές δυνάμεις, που με τις ενισχύσεις που έσπευσαν από γύρω περιοχές έφτασαν τις 4.310 και είχαν μόνιμο σύμμαχό τους ένα σμήνος αεροπλάνων που βρίσκονταν πάνω από το πεδίο των μαχών. Μάλιστα, εξαιτίας των συνεχών αεροπορικών βομβαρδισμών που πραγματοποιούσε, προκλήθηκαν σοβαρές υλικές καταστροφές στην πόλη και σκοτώθηκε άμαχος πληθυσμός. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο «ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ» του ΔΣΕ, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών ανακοίνωσε ότι η Αεροπορία πραγματοποίησε 50 επιθέσεις στην πόλη της Νάουσας.

Η κυβερνητική προπαγάνδα απέδωσε τα «εγκλήματα» αυτά στο ΔΣΕ και με την ανάλογη προβολή από τον Τύπο της εποχής συνεχίστηκε η προσπάθεια δυσφήμισης του αγώνα του ΔΣΕ.

Ο ΔΣΕ εξόντωσε στρατιωτικούς στόχους και κατέστρεψε εργοστάσια, όπως του Λαναρά που ήταν ο Σταθμός Διοίκησης της 33ης μοναρχοφασιστικής ταξιαρχίας και ήταν από τα οχυρά του εθνικού στρατού μέσα στη Νάουσα που έπεσε τελευταίο και σήμαινε την πλήρη κατάληψη της Νάουσας από τις δυνάμεις του ΔΣΕ.

Δεν επιτέθηκε γενικά κατά των υποδομών και πολύ περισσότερο κατά των αμάχων. Απεναντίας, το ΚΚΕ είχε γερές βάσεις στα εργοστάσια και στις γειτονιές της Νάουσας από την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που αποτέλεσε παρακαταθήκη, βασικό στήριγμα για τις επιτυχίες που είχε ο ΔΣΕ στη συνέχεια στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή της Νάουσας.

Εχει και μιαν ακόμη σημασία η εκδήλωση αυτή. Επαναφέρει στην επιφάνεια και στη μνήμη των παλιότερων, το ρόλο που πάντα έπαιζαν οι πλουτοκράτες, ανεξάρτητα από το πώς παρουσιάζονται από το αστικό κράτος σήμερα και τους ντόπιους εκφραστές του.

Η Νάουσα, από τις αρχές του 20ού αιώνα, είχε σημαντική ανάπτυξη του βιομηχανικού προλεταριάτου. Αποτέλεσε σημαντική έδρα της βιομηχανικής ανάπτυξης (κυρίως κλωστοϋφαντουργία) και κέντρο ανάπτυξης εργατικών - λαϊκών αγώνων και παραδόσεων.

Ο μεγαλοβιομήχανος Λαναράς, από τότε, απέδειξε ότι μοναδικό κριτήριο που καθορίζει τη δράση της τάξης του είναι τα κέρδη και πώς αυτά εξυπηρετούνται από την εκάστοτε εξουσία. Ηταν από τους πρόθυμους συνεργάτες των Γερμανών και Βούλγαρων κατακτητών, τροφοδοτώντας με είδη ένδυσης τους στρατούς κατοχής στο όνομα της καλύτερης αμοιβής. Επίσης ήταν ένας από τους βασικούς χρηματοδότες της φασιστικής οργάνωσης «Χ» και των «Ταγμάτων Ασφαλείας».

Τα εργοστάσιά του αποτέλεσαν οχυρά του εθνικού στρατού, στη διάρκεια του Εμφυλίου.

Παραμένουν - οι απόγονοί του σήμερα - συνεπείς εκφραστές της τάξης τους. Αφού καταλήστεψαν τον πλούτο και την εργατική δύναμη των χιλιάδων εργατών, την τελευταία 20ετία επιδοτήθηκαν αδρά από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού για να επεκτείνουν τη λεηλασία και στην εργατική τάξη των γειτονικών βαλκανικών χωρών. Και φυσικά τώρα, ο όμιλος, πλέον, της ΕΝΚΛΩ, στηρίζεται από τις ίδιες κυβερνήσεις για να βάλει λουκέτο στα εργοστάσιά του σε όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, πετώντας στο δρόμο της ανεργίας χιλιάδες εργάτες. Στηρίζεται για να αλλάξει παραγωγικό προσανατολισμό, ώστε να συνεχίσει να έχει κέρδη από τα νέα πεδία δράσης.

Αυτός είναι ο σύγχρονος πατριωτισμός που προβάλλουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης. Ερχεται από πολύ παλιά και κουβαλάει το αίμα και τον ιδρώτα του λαού μας που λιπαίνει τις μηχανές στα κάτεργα της κερδοφορίας του κεφαλαίου.