Πολύ λίγος... | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πολύ λίγος...

«Για όσα έγιναν τη "μαύρη Τετάρτη" στην Αθήνα, πολλά μην περιμένετε να πω. Τα είπαμε τις προηγούμενες μέρες και τα είπαμε με τρόπο τέτοιο που φαίνεται πως ήταν στη σωστή κατεύθυνση - αν κρίνω από τις αντιδράσεις όσων ένιωσαν ότι την 5η Μαΐου τέλειωσε και το καθεστώς της ιδιότυπης ασυλίας που απολάμβαναν ώς τώρα (...) Από την άλλη πάλι, αυτό το καλαμπούρι με τα κόμματα της αριστερής (λέμε τώρα) αντιπολίτευσης, πρέπει να τελειώσει. Δηλαδή, με ποια κριτήρια, ας πούμε, κάνει τουριστική πολιτική το ΠΑΜΕ πότε συλλαμβάνοντας κρουαζιερόπλοια με ομήρους γριές Αμερικάνες, πότε κλείνοντας τις πόρτες της Ακρόπολης και πότε σφραγίζοντας ξενοδοχεία γεμάτα τουρίστες; Με ποια κριτήρια κάνει πολιτική υγείας, κλείνοντας τις πόρτες νοσοκομείων ας πούμε; (...) Ε όχι, ρε παλικάρια. Εκτός από σας υπάρχουμε κι εμείς. Οι πολλοί. Η σιωπηλή πλειοψηφία. Που τα βλέπουμε όλα αυτά και γινόμαστε έξαλλοι. Απλά τώρα, δεν νιώθουμε επί του παρόντος την ανάγκη κάποια στιγμή να σηκωθούμε από τον καναπέ και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Θα γίνει κι αυτό, είμαι βέβαιος. Το πότε δεν ξέρω...».

Αυτά γράφει ο Παπαχρήστου στα ΝΕΑ. Ο ίδιος έγραφε τις προάλλες ότι η προβοκάτσια που καταγγέλλει το ΠΑΜΕ δε στέκει και πως ήταν αυτό που προσπαθούσε στις 5 του Μάη να εισβάλει στη Βουλή. Μιλάει με τη διχαλωτή γλώσσα του Καρατζαφέρη και των άλλων. Είναι ένας από αυτούς που μισεί και εχθρεύεται τους εργατικούς αγώνες. Συκοφαντεί συνειδητά το κίνημα, ξέρει ότι λέει ψέματα. Και απειλεί δίνοντας το σύνθημα να ενεργοποιηθεί ένας άθλιος «κοινωνικός αυτοματισμός», που θα δώσει κάλυψη στην καταστολή. Αξιος ο μισθός του. Αλλά ο ίδιος είναι λίγος. Τόσο λίγος, που εκτίθεται ακόμα και στους αναγνώστες της εφημερίδας του.