Εκλογές πραγματοποιούνται σήμερα για την επιλογή διοίκησης στα μεγάλα δικαστήρια και εισαγγελίες της χώρας, μετά την επαναφορά του αυτοδιοίκητου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αλλαγή που έγινε σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να ρίξει «στάχτη» στα μάτια του λαού, περιβάλλοντας με ένα μανδύα «δημοκρατικής - λαϊκής νομιμοποίησης» τη λειτουργία και την ηγεσία της Δικαιοσύνης, να κάνει πιο αποτελεσματικό τον έλεγχο των δικαστών μέσω της ενσωμάτωσής τους, να ενισχύσει την εξάρτηση της Δικαιοσύνης συνολικά από την αστική πολιτική, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα τη διαχειρίζεται.

Οι μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στο χώρο της Δικαιοσύνης κινούνται στην κατεύθυνση να βαθύνουν το αντεργατικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα του αστικού κράτους. Η ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή στο ευρωενωσιακό δίκαιο και στους δικαστικούς θεσμούς της ΕΕ απαιτούν μια πιο αποτελεσματική Δικαιοσύνη που θα υπηρετεί και δικαιώνει καλύτερα και ταχύτερα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Ως μηχανισμός του αστικού κράτους, η Δικαιοσύνη αναλαμβάνει όλο και πιο ενεργό ρόλο στην υπεράσπιση της ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης (παγίωση της κήρυξης απεργιών ως «παράνομων» και «καταχρηστικών», αύξηση διώξεων συνδικαλιστών και αγωνιστών του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, εισαγγελική εγκύκλιος που ποινικοποιεί τους συνδικαλιστικούς αγώνες κλπ.)

Επιπλέον, με τα μέτρα που προετοιμάζονται για τη λεγόμενη «επιτάχυνση» της Δικαιοσύνης και την αντιμετώπιση της πραγματικά απαράδεκτης καθυστέρησης εκδίκασης των υποθέσεων, προωθούνται στρατηγικής σημασίας αλλαγές, ώστε να ανταποκριθεί πιο αποτελεσματικά η Δικαιοσύνη στο βασικό της ρόλο, ως θεσμού ερμηνείας και εφαρμογής του δικαίου των εκμεταλλευτών. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσονται οι προτάσεις για ιδιωτικοποίηση μέρους της ύλης των δικαστηρίων μέσα από την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών (π.χ. θεσμοί διαμεσολάβησης).

Αμεση συνέπεια θα είναι να γίνει πιο ακριβή η δικαιοσύνη για τα λαϊκά στρώματα που αναγκάζονται στις συνθήκες του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, να προσφύγουν σε αυτήν. Συγχρόνως, προτείνονται «λύσεις» για τη λειτουργία των δικαστηρίων που θα οδηγήσουν σε νέα επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στο χώρο (π.χ. πρόταση του προέδρου του Αρείου Πάγου για παράταση του ωραρίου λειτουργίας των ποινικών δικαστηρίων).