Σάββατο 17 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ελειψε ο ... διάλογος

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Το δεύτερο ζήτημα είναι η διοικητική μεταρρύθμιση (...) που θα αλλάξει ριζικά τον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας, και η οποία όμως προωθείται εσπευσμένα, με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς τον αναγκαίο κοινωνικό διάλογο (...) Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, η αριστερά οφείλει να διατυπώσει το δικό της πλαίσιο για τον αυτοδιοικητικό χώρο. Ενα πλαίσιο που ως κεντρικούς άξονες έχει την καθιέρωση της απλής αναλογικής, την ουσιαστική αναβάθμιση των αιρετών οργάνων της Αυτοδιοίκησης και τη δημιουργία χώρου άμεσης δημοκρατίας και συμμετοχής των πολιτών. Ενα πλαίσιο, που θα κάνει την αυτοδιοίκηση μοχλό της περιφερειακής και τοπικής ανάπτυξης, με επίκεντρο το κοινωνικό όφελος, το δημόσιο χώρο και την προστασία του περιβάλλοντος».

Το απόσπασμα είναι από ομιλία του επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο Κιλκίς για τη διοικητική μεταρρύθμιση. Δηλαδή, ακόμη κι αν το σχέδιο είχε περάσει από μια διαδικασία «κοινωνικού διαλόγου», αυτό θα το έκανε λιγότερο αντιλαϊκό; Οταν, μάλιστα, είναι γνωστός ο ρόλος των «κοινωνικών διαλόγων» ως προς τη νομιμοποίηση και την απόδοση μιας επίφασης δημοκρατικότητας σε αντιλαϊκές αντεργατικές επιλογές.

Οσο για το πλαίσιο που θέτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι άμοιρος ευθυνών για τις εξελίξεις στην ΤΑ, καθώς επέλεξε, όλα τα προηγούμενα χρόνια, να συμπορευτεί και εκεί με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς - όχι η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αυτή σίγουρα δεν το πιστεύει - ότι η ΤΑ είναι κάτι ξεκομμένο από τον κρατικό μηχανισμό. Κομμάτι του αστικού κράτους είναι και κατά συνέπεια παίζει συγκεκριμένο αντιλαϊκό ρόλο. Αυτός ο ρόλος ενισχύεται στο έπακρο με τον «Καλλικράτη».

Κρύβονται για να μην εκτεθούν

Ξέρουν ότι η οργή των εργαζομένων απέναντί τους μεγαλώνει γι' αυτό και πασχίζουν να κρύψουν τη ζημιά που κάνουν. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) με ανακοίνωση που ανάρτησε στην ιστοσελίδα της ενημερώνει τα σωματεία - μέλη της ότι η «ΕΕ της ΠΟΕΔΗΝ στη συνεδρίασή της 13.4.2010 αποφάσισε ομόφωνα τη συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 22.4.2010 καθώς και στα συλλαλητήρια που διοργανώνονται για τις 27.4.2010». Επίσης, καλεί τα σωματεία - μέλη στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, ώρα 11 π.μ., στην Αθήνα καθώς και στις περιφερειακές συγκεντρώσεις της ΑΔΕΔΥ.

Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση πάρθηκε κατά πλειοψηφία διότι στη συνεδρίαση της ΕΕ της ΠΟΕΔΗΝ η «Αγωνιστική Συσπείρωση Υγειονομικών» (συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ) πρότεινε απεργία στις 21 και 22 του Απρίλη και κλιμάκωση του αγώνα, προτάσσοντας για διεκδίκηση το αγωνιστικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ.

Η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, ακολουθώντας την πρακτική της συγκάλυψης των ευθυνών της κυβέρνησης, επιχειρεί να μπερδέψει τους εργαζόμενους με ανακοινώσεις περί ομοφωνιών. Η καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής μπορεί να εκφραστεί με τη συσπείρωση των εργαζομένων στο ΠΑΜΕ, τη συμμετοχή στη 48ωρη απεργία στις 21 και 22 του Απρίλη σε συντονισμό με συνδικάτα και ομοσπονδίες του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Και, βεβαίως, με τη συμμετοχή στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ.

Θράσος εφεδρειών

«Εχουμε πτωχεύσει» δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. και αναπαράγοντας όσα ο πρόεδρος του κόμματός του είχε δηλώσει νωρίτερα σε συνέντευξή του, συνέστησε «αυτοσυγκράτηση» και συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι η ζωή μας δε θα είναι πια ίδια, καθώς «και οι συντάξεις θα μειωθούν και ο χρόνος εργασίας θα αυξηθεί και οι απολύσεις θα πολλαπλασιασθούν και το κόστος ζωής θα ανέβει» και κατέληξε «ας όψονται οι κυβερνήσαντες» και οι εφεδρείες τους συμπληρώνουμε εμείς, όπως ο ΛΑ.Ο.Σ. που κάνει ό,τι περνά απ' το χέρι του, άλλοτε με εκφοβισμό, άλλοτε με επίκληση του «πατριωτισμού», ώστε να μη συνειδητοποιήσει ο λαός τη δύναμή του, να υποταχτεί στον ολοένα βαρύτερο ζυγό του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Μόνο που ο λαός πρέπει να κάνει ακριβώς το αντίθετο, να μην επιδείξει αυτοσυγκράτηση, αλλά να περάσει γρήγορα στην αντεπίθεση. Μόνο έτσι όλα μπορεί να τα αλλάξει και να ανατρέψει τη δυσβάστακτη γι' αυτόν πραγματικότητα που μερικοί έχουν το θράσος να την παρουσιάζουν σαν δοσμένη κι αναλλοίωτη με την οποία καλά θα κάνουμε να συμβιβαστούμε. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους και την κάνουν καλά. Ας πράξει κι ο λαός το χρέος του κι ας το πράξει σωστά για το παρόν και το μέλλον το δικό του και των παιδιών του. Στέλνοντας μεταξύ άλλων στα αζήτητα κάτι μορφώματα τύπου ΛΑ.Ο.Σ. που ο κυνισμός τους σε βάρος του λαού έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο.

Τρομο-υστερία και αστυνομοκρατία

Μπορεί σε αρκετούς να μοιάζουν κωμικά πολλά από όσα δημοσιοποιούνται σχετικά με την υπόθεση των συλληφθέντων από την Αστυνομία για συμμετοχή στην αυτοαποκαλούμενη οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας». Είναι αλήθεια πως οι τηλεφωνικές συνομιλίες - ρεπόρτερ καναλιών τις παρουσιάζουν σε θεατρική αναπαράσταση - το γεγονός ότι όλοι όσοι συνελήφθησαν ήταν γνωστοί στην Ασφάλεια και την Αντιτρομοκρατική, παρακολουθούνταν επί χρόνια, το ...αυτοκίνητο κρησφύγετο, μέσα στο οποίο βρέθηκαν όπλα, λεφτά, ατζέντες με ονόματα και πολλά άλλα (τόσο συνωμοτική δράση), προκαλούν πολλά ερωτήματα. Ομως, όλα τα παραπάνω, που τροφοδότησαν ένα νέο κύκλο τρομολαγνείας, αποτελούν το πρόσχημα για να γίνουν πολύ σοβαρά πράγματα από την πλευρά των κατασταλτικών δυνάμεων του αστικού κράτους σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε, είναι γεγονός ότι τέτοιοι μηχανισμοί ή στήνονται, ή χρησιμοποιούνται από τις κρατικές κατασταλτικές υπηρεσίες, μυστικές ή φανερές, για να δημιουργούν με τη δράση τους αφορμές καταστολής του λαϊκού κινήματος. Δρουν ενάντια στο λαό, ενάντια στο κίνημα.

Ηδη, από το περασμένο Σάββατο, που «άνοιξε» η υπόθεση με τις συλλήψεις των «έξι», δυνάμεις της Αστυνομίας επιδίδονται σε ένα όργιο ελέγχων κυρίως σε περιοχές, όπως η Νέα Φιλαδέλφεια, η Νέα Ιωνία, ενώ ασφυκτικοί έλεγχοι διεξάγονται σε πολλές περιοχές της Αττικής. Τα τηλεφωνήματα καταγγελίας προς τον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» τις τελευταίες μέρες πέφτουν βροχή. Ενστολοι και αστυνομικοί με πολιτικά μπαίνουν σε πολυκατοικίες και χτυπούν τις πόρτες όλων των διαμερισμάτων. Δείχνουν φωτογραφίες υπόπτων και υποβάλλουν ερωτήματα. Σταματούν αυτοκίνητα ή περαστικούς που πάνε ή γυρίζουν από τη δουλειά τους και τους κάνουν έλεγχο, χωρίς καν να αναφέρουν το λόγο. Μοτοσικλετιστές της ομάδας «Δ» στήνονται έξω από σχολεία και τα παιδιά καθημερινά τούς βλέπουν πριν μπουν και όταν βγουν από το σχολείο τους. Ενας τεράστιος αστυνομικός κλοιός έχει στηθεί παντού. Το ΚΚΕ, με αφορμή αυτήν την κατάσταση, προχώρησε προχτές σε τηλεφωνικό διάβημα διαμαρτυρίας προς τον αρμόδιο υπουργό.

Ο στόχος τους είναι διπλός: Από τη μία, επιδιώκουν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με τους συνεχείς ελέγχους. Από την άλλη, θέλουν να εξοικειώσουν το λαό, τους εργαζόμενους, τα παιδιά, να καλλιεργήσουν το πνεύμα της «συνεργασίας» πολιτών με την Αστυνομία, δηλαδή του χαφιεδισμού, στο όνομα τάχα της «προστασίας». Η συγκεκριμένη συγκυρία αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις δυνάμεις καταστολής να εντείνουν την αστυνομοκρατία, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τον εντοπισμό νέων στοιχείων που εμπλέκονται στην υπόθεση των «έξι». Και μάλιστα, όλα αυτά συμβαίνουν σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, που η κυβέρνηση, η ΕΕ και οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί έχουν εξαπολύσει άγρια αντιλαϊκή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων.

Πίσω απ' όλ' αυτά, βρίσκεται ο σταθερός στόχος της άρχουσας τάξης. Που πατά πάνω σε τέτοιες υποθέσεις, δημιουργεί κλίμα τρομοφοβίας και τρομολαγνείας, προκειμένου να πάρει κι άλλα κατασταλτικά μέτρα για να χτυπήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα. Θέλουν να «στήσουν» σκηνικό τέτοιο και να το χρησιμοποιήσουν κατάλληλα, ώστε να καθηλώσουν και να υποτάξουν το λαό στη δικτατορία των μονοπωλίων. Πρέπει να πάρουν την απάντησή τους. Οι εργαζόμενοι, που αυτές τις μέρες βιώνουν το όργιο αστυνομοκρατίας, να μην ανεχτούν αυτήν την κατάσταση. Η πάλη για τη διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών είναι άρρηκτα δεμένη με τον αγώνα για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών, κόντρα στα μονοπώλια και την εξουσία τους.


Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ

Πάει το δούλεμα σύννεφο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΒΡΕ ΖΗΜΙΑ, ΠΟΥ ΕΠΑΘΕ ο πρωθυπουργός μας! Χτες τα είπε στη Βουλή και μόνο που δε συγκινήθηκε το πανελλήνιο...

Πήγε στην Ευρωπαϊκή Ενωση για το γνωστό «μηχανισμό στήριξης» και ζήτησε να μην εμπλακεί στην υπόθεση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Επεσε όμως - όπως λέει - πάνω στους «δεξιούς» και τους «νεοφιλελεύθερους» και του το επιβάλανε!

Ενώ, αν οι «σοσιαλιστές» ήταν περισσότεροι, τα πράγματα θα είχαν πάει αλλιώς και δε θα είχαμε βρεθεί έτσι μπλεγμένοι! Καταραμένη συγκυρία! Τι να σου κάνει το ΠΑΣΟΚ;

Αλλωστε, είναι γνωστό ότι οι «σοσιαλιστικές» χώρες της ΕΕ αποτελούν ...μικρούς παράδεισους για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Δεν έχουν ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, ανατροπή ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Βέβαια, στις χώρες αυτές (όπως, π.χ., στην Ισπανία) οι εργαζόμενοι δεν το έχουν καταλάβει, δεν έχουν συνειδητοποιήσει την τύχη τους και γι' αυτό έχουμε απεργίες, διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις.

Εν κατακλείδι ...το «σοσιαλιστικό» δούλεμα πάει σύννεφο. Από τη μια, συναποφασίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές και, μετά, μας πουλάνε ...«κοινωνική δικαιοσύνη» και όλα τα σχετικά «οράματα».

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ! Λύθηκε το πρόβλημα με τη διαφάνεια στις προμήθειες των νοσοκομείων. Τώρα, λέει, θα γίνονται ... «on line», μέσω ίντερνετ κι αυτά που ξέραμε θα αποτελέσουν παρελθόν!

Προφανώς, κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, δεν υφίσταται ...ηλεκτρονική μίζα! Λες και τους υπολογιστές και τα δεδομένα δε θα τα χειρίζονται οι ίδιοι άνθρωποι και δε θα υφίστανται οι ίδιες σχέσεις εξάρτησης από τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Σας διαβεβαιώνουμε ότι ...και με δορυφόρους να τους κάνουν τους διαγωνισμούς τα πράγματα θα μείνουν ίδια κι απαράλλαχτα. Για να μην πούμε χειρότερα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ιδεολογήματα και συμπεράσματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα στοιχεία από τις ΗΠΑ που δείχνουν ότι οι 500 μεγαλύτεροι μονοπωλιακοί όμιλοι υπερτριπλασίασαν(!) τα συνολικά κέρδη τους το 2009, δηλαδή στη χρονιά της βαθιάς ύφεσης, έρχονται στην κυριολεξία να κονιορτοποιήσουν τα πάσης φύσεως ιδεολογήματα των κομμάτων της αστικής τάξης και των ΜΜΕ, με πρώτο και καλύτερο ότι για την κρίση φταίμε όλοι και γι' αυτό (πρέπει να) την πληρώνουμε όλοι. Τι λένε τα στοιχεία που παρουσιάζει το γνωστό αμερικανικό περιοδικό «Φόρτσουν»; Οτι τα συνολικά κέρδη των 500 ισχυρότερων αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων αυξήθηκαν το 2009 κατά 335% (!) στα 391 δισ. δολάρια, καταγράφοντας τη δεύτερη μεγαλύτερη άνοδο στην 56ετή ιστορία της λίστας «Fortune 500», που καταρτίζει το εν λόγω περιοδικό. Τα πρωτόγνωρα, εν μέσω κρίσης, καπιταλιστικά κέρδη επιτεύχθηκαν παρά το γεγονός ότι οι πωλήσεις τους έπεσαν κατά 8,7% πέρσι. Πώς τα κατάφεραν; Απλούστατα με τον περιορισμό του λεγόμενου εργατικού κόστους, δηλαδή μείωση μισθών, ένταση της υπερεκμετάλλευσης και εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις. Συγκεκριμένα, οι εν λόγω 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ΗΠΑ προχώρησαν το 2009 σε απόλυση 821.000 εργαζομένων. Γενικότερα, πάντως, τα δύο προηγούμενα χρόνια στις ΗΠΑ έχουν χάσει τη δουλειά τους πάνω από 8,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι. Τι άλλο δείχνουν τα στοιχεία; Οτι χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί, όπως είναι η Bank of America και η JP Morgan Chase επανήλθαν στις πρώτες δέκα θέσεις, ενώ ακριβώς ένα χρόνο πριν βρέθηκαν στο χείλος της καταστροφής, από το οποίο βγήκαν χάρη στα κρατικά κεφάλαια στήριξης. Η διάσωση των μονοπωλίων δε σημαίνει σε καμία περίπτωση και διάσωση των εργαζομένων. Το ακριβώς αντίθετο...

«Επώδυνη αλήθεια» και αυταπάτες

Πράγματι ήρθε «η ώρα της επώδυνης αλήθειας», όπως γράφει στο κύριο άρθρο της χτες η «Καθημερινή». Ομως η «επώδυνη αλήθεια» δεν είναι ότι «η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε μέτρα και τομές που σήμερα μοιάζουν προϊόντα επιστημονικής φαντασίας στον πολιτικό κόσμο», όπως επισημαίνει η εφημερίδα της πλουτοκρατίας. Ούτε βέβαια η προετοιμασία της κοινής γνώμης, που υποδεικνύει, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η σφαγή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια, η ώρα της αλήθειας δεν είναι η ώρα του φόβου, της μοιρολατρίας και της υποταγής στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η αλήθεια είναι ότι η εργατική τάξη και ο λαός δεν ευθύνονται στο ελάχιστο για την κρίση και δεν πρέπει να αποδεχθούν να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ. Η ώρα της αλήθειας είναι η ώρα του λαού, η ώρα που συνειδητοποιεί το εφιαλτικό μέλλον που του ετοιμάζουν, η ώρα που αποφασίζει να σηκώσει το ανάστημά του και να διεκδικήσει με τους αγώνες του αυτά που του ανήκουν. Επώδυνη αλήθεια, ακριβώς γιατί πρέπει να τελειώνουμε με τις αυταπάτες, είναι ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Μεγάλη επίσης αλήθεια είναι ότι μόνο σε ρήξη με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του, μπορεί να ελπίζει σε ικανοποίηση των αναγκών του στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας και οικονομίας. Οσο αυτές οι αλήθειες γίνονται κτήμα των εργαζομένων, τόσο περισσότερο διατηρείται η ελπίδα ζωντανή.

Παζάρια για το «δόκιμο εκπαιδευτικό»

Σε δελτίο Τύπου της η ηγεσία της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (ΔΟΕ) ενημερώνει για τη... διαβούλευση που κάνει με την υπουργό Παιδείας για το απαράδεκτο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου που αφορά τους εκπαιδευτικούς στο «νέο σχολείο» που θέλει να φτιάξει η κυβέρνηση. Και μόνο το γεγονός βέβαια ότι η συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία παζαρεύει το νομοσχέδιο στις λεπτομέρειές του αντί να το επιστρέψει αυτούσιο στο υπουργείο και να οργανώσει τον αγώνα των εκπαιδευτικών για να μην περάσει, είναι ενδεικτικό.

Υπάρχουν όμως και λεπτομέρειες αυτής της «συνδιαλλαγής» που ξεμπροστιάζουν τη συμβιβασμένη συνδικαλιστική ηγεσία και δείχνουν γιατί οι εκπαιδευτικοί πρέπει να της γυρίσουν οριστικά την πλάτη τους. Για παράδειγμα, υπάρχει η γνωστή εξαγγελία του υπουργείου για ενεργοποίηση του θεσμού του «δόκιμου εκπαιδευτικού» για μια διετία, που σημαίνει ότι ο εκπαιδευτικός αφού έχει πάρει πτυχίο, αφού έχει πάρει πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, αφού έχει δώσει μια και δυο φορές στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, θα πρέπει να περνάει νέα δοκιμασία χωρίς να έχει εξασφαλισμένο το δικαίωμα στη δουλειά. Η ηγεσία της ΔΟΕ όμως, αντί να απορρίψει χωρίς συζήτηση την ενεργοποίηση του θεσμού του δόκιμου (και τα σαράντα κύματα που θα προηγούνται), την... παζαρεύει, αντιπροτείνοντας... «ένα χρόνο εισαγωγική επιμόρφωση»! Δηλαδή, αντί για δυο χρόνια να είναι ένας χρόνος κι αντί για «δόκιμος» να λέγεται «επιμορφούμενος».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δυνατά στην απεργία

Η κυβέρνηση και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του κεφαλαίου επιχειρούν με ένα μπαράζ νομοθετικού έργου και διαρροές για τα χειρότερα να τσακίσουν τη ζωή των ανθρώπων της δουλειάς. Αλλά αυτό δε θα επιτρέψουμε να γίνει. Στα τέσσερα 24ωρα που μένουν μέχρι να αρχίσει η μεγάλη 48ωρη πανελλαδική απεργία - που έχουν κηρύξει δεκάδες ταξικά συνδικάτα ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ - δεν υπάρχει «νεκρός χρόνος». Από εκατοντάδες αγωνιστές του εργατικού κινήματος, που έχουν πάρει ήδη θέση στην πρώτη γραμμή αυτής της μάχης, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι αφιερωμένο στην προετοιμασία της απεργίας. Γιατί πρόκειται για μάχη που αφορά στα άγια των αγίων της εργατικής τάξης. Πρόκειται για μάχη που ακουμπά - ευαισθητοποιεί πλατύτερα λαϊκά στρώματα, από τους αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, από τους γονείς και τους μαθητές ως τους σπουδαστές - φοιτητές και τους καθηγητές τους.

Τα μέτρα που παρουσιάζει η κυβέρνηση ως διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση ούτε έκτακτα είναι, ούτε προσωρινά. Είναι η συνέχεια με πιο οξύ τρόπο της εφαρμογής της πολιτικής που κάνει πιο ισχυρό το κεφάλαιο, πιο αδύναμους τους εργάτες. Το φορολογικό, που παίρνει από τους εργάτες για να δώσει στο κεφάλαιο, το εργασιακό, που τους κάνει όλους λάστιχο, και τώρα το Ασφαλιστικό, που εξαφανίζει τις συντάξεις, έρχονται να προστεθούν σε όλα εκείνα που έχουν κάνει ήδη την Υγεία ακριβό εμπόρευμα, το σχολείο αμάθεια και την Πρόνοια χώρο για να κερδίζουν οι «φιλάνθρωποι». Το σύνολο των μέτρων που απειλούν να φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή των εργατών έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τον πλούτο που παράγουν, την επιστήμη και τεχνολογία, που επιτρέπουν οι εργάτες να δουλεύουν λιγότερο, να αμείβονται καλύτερα, να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου Υγεία - Πρόνοια, να 'χουν άριστο επίπεδο εκπαίδευσης.

Η συνείδηση αυτής της πραγματικότητας πρέπει να αυξάνει τη δυναμική της απεργίας, να αναδεικνύει, πέρα από την άμυνα, την αντεπίθεση ως ανάγκη ζωής. Κι εδώ ακριβώς η συμμετοχή στην απεργία προβάλλει για τον καθένα ως στάση ευθύνης για τη ζωή σήμερα, για τη συνέχειά της όχι όπως τη θέλουν οι καπιταλιστές αλλά όπως έχουν ανάγκη οι εργάτες. Η κυβέρνηση, το κεφάλαιο, τα κόμματα που στηρίζουν την πολιτική του, οι εργατοπατέρες που υπονομεύουν τον αγώνα των εργατών, δεν είναι ανίκητοι. Ισα ίσα, η ένταση με την οποία επιδιώκουν να περάσουν διά πυρός και σιδήρου το αντεργατικό πακέτο ομολογεί πως όλο αυτό το σύστημα έχει πρόβλημα. Η όξυνση του ταξικού πολέμου μπορεί να μεγαλώσει αυτό το πρόβλημα. Οι καπιταλιστές δεν πρέπει να βρίσκουν τόπο να σταθούν.

Το λαϊκό κίνημα μπορεί να αντιμετωπίσει την επίθεση, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την απαλλαγή από τα μονοπώλια και την εξουσία τους. Οι εργάτες μπορούν να κάνουν πιο ισχυρή την πάλη τους. Αρκεί να γνωρίζουν γιατί και με ποιον παλεύουν. Αρκεί τέτοιες κρίσιμες ώρες να κάνουν για τα καλά πέρα όποιον υπονομεύει τον αγώνα, όποιον δίνει φιλί ζωής σ' ένα σύστημα που τη σαπίλα του θέλει να την κάνει αρρώστια όλης της κοινωνίας. Καμιά επανάπαυση, γενικός συναγερμός, τίποτα να μην τους αφήσουμε να πάρουν απ' ό,τι κατακτήθηκε με αίμα. Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν την κρίση, οι εργάτες πρέπει να βγουν απ' αυτή τη μάχη έχοντας κάνει ένα βήμα μπροστά.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ