Σαν «ομολογία αδυναμίας της σημερινής ΕΕ» ερμήνευσε τη συμφωνία στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής για την Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζοντας σε ανακοίνωσή του την ΕΕ περίπου σαν εγκλωβισμένη στο «νεοφιλελεύθερο πλαίσιο λειτουργίας της».

Κάνει ακόμα λόγο για «άστοχους χειρισμούς» της ελληνικής κυβέρνησης με τους οποίους «νομιμοποίησε τη λύση του ΔΝΤ, αποδυναμώνοντας την αναζήτηση άλλων λύσεων». Προσπερνά σαν ανύπαρκτους τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αλλά και το αναντίρρητο γεγονός πως τόσο αυτή όσο και οποιαδήποτε άλλη «λύση» τις ίδιες βαρύτατες συνέπειες θα έχει για τον ελληνικό λαό.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας επέκρινε επίσης την κυβέρνηση για τους «χειρισμούς» της, ενώ διεκδίκησε εκ μέρους της «ευρωπαϊκής αριστεράς» και τα εύσημα, καθώς, όπως είπε, μόνο αυτή «υπερασπίστηκε με σθένος την προοπτική μιας κοινωνικής Ενωμένης Ευρώπης»!

Ζήτησε, τέλος, «να αποσύρουμε τα υφεσιακά, αντικοινωνικά μέτρα και να επενδύσουμε στην ανάπτυξη και στη στήριξη της απασχόλησης», αφήνοντας να πλανάται η εντύπωση ότι η «ανάπτυξη» μπορεί να ωφελεί συγχρόνως τους πάντες, ενώ το ταξικό της περιεχόμενο εγγυάται μόνο κέρδη για την πλουτοκρατία.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντής κατήγγειλε και αυτός την εμπλοκή του ΔΝΤ, εμπλοκή που τους εμποδίζει απ' το να χειροκροτήσουν την απόφαση, καθώς απ' αυτήν κινδυνεύει να αλωθεί η ευρωζώνη! Οπως είπε, η εμπλοκή αυτή «παραβιάζει τη συνθήκη της ΕΕ και βάζει τις ΗΠΑ στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων της Ευρωζώνης».

Τέλος, ζήτησε «να ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος χωρίς προκαταλήψεις», για το «τι προσφέρει σήμερα στην Ελλάδα η παραμονή στην Ευρωζώνη» και για το αν «διαθέτει η κυβέρνηση τη δημοκρατική νομιμοποίηση να εφαρμόσει το πακέτο των αντιλαϊκών μέτρων που της έχει επιβληθεί, τι χρειάζεται να γίνει για να καλυφθεί το τεράστιο δημοκρατικό έλλειμμα;».

Ο Μ. Σαμπατακάκης μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ επέκρινε τη συμφωνία, γιατί «υπονομεύει τις προοπτικές συνοχής των χωρών του ευρώ με την πρόσκληση εμπλοκής προς το ΔΝΤ» και συμπλήρωσε «η επιλογή της ευρωζώνης των δύο ταχυτήτων που υιοθετείται από ισχυρά κέντρα δεν αποτελεί βιώσιμη λύση, αντίθετα απαιτούνται συντονισμένες πολιτικές αλληλεγγύης και ενίσχυσης της συνοχής».