Με παρέμβαση του ευρωβουλευτή της Γιώργου Τούσσα η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κατήγγειλε τη στρατηγική της ΕΕ για τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή. Στην παρέμβαση αυτή επισήμανε:

«Oι αυξανόμενοι κίνδυνοι για το περιβάλλον και την υγεία, οι επικίνδυνες ειδικότερα κλιματικές αλλαγές με την υπερθέρμανση του πλανήτη, είναι το αποτέλεσμα της βιομηχανικής ανάπτυξης με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, της εμπορευματοποίησης της γης, του αέρα, της ενέργειας, του νερού.

Η ουσιαστική αντιμετώπιση των φαινομένων αυτών δεν μπορεί να γίνει από την εξουσία του κεφαλαίου, από αυτούς δηλαδή που ευθύνονται για τη δημιουργία τους. Εχει πλέον καταδειχθεί και στην πράξη ότι οι στρατηγικές και τα μέτρα που προτείνουν έχουν ως κύριο στόχο την παραπέρα κερδοφορία των κεφαλαίων που θα επενδυθούν, μαζί και την απόκτηση πρόσθετων δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου, και όχι την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων σε συνδυασμό με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η θέση του ΚΚΕ είναι εντελώς διαφορετική: Για να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μια αναπτυξιακή πορεία που θα συμβάλει στην εξισορρόπηση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση και στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών πρέπει, σε τελευταία ανάλυση, να ανατραπούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Πίσω, επομένως, από τις υποκριτικές διακηρύξεις της ΕΕ, των αστικών κυβερνήσεων - συντηρητικών ή σοσιαλδημοκρατικών - και των διακρατικών τους οργανισμών, για "σεβασμό στο περιβάλλον", πίσω από τις προτάσεις τους για "βιώσιμη, πράσινη οικονομία", για οικονομική ανάπτυξη "χαμηλού άνθρακα" κρύβονται:

• Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, όσο και με τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία κ.ά. στο πεδίο της ενέργειας.
• Η αναζήτηση κερδοφόρας διεξόδου για υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, μέσω της "βιώσιμης πράσινης οικονομίας", της εμπορευματοποίησης της προστασίας του περιβάλλοντος, της αντιμετώπισης, στην περίπτωσή μας, της κλιματικής αλλαγής.
• Η καλλιέργεια κλίματος ταξικής συνεργασίας με την επίκληση της οικουμενικότητας του προβλήματος.
• Η προώθηση των κατευθύνσεων της ΕΕ σχετικά με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με προτεραιότητα τη γενικευμένη εφαρμογή της προσωρινής, ελαστικής απασχόλησης, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, των δημόσιων συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης, παραπέρα δραστικές περικοπές στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην εκπαίδευση.
• Η επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.

Ο δρόμος προς τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης σφραγίζεται από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Πιθανά θα καταλήξει σε μια "πολιτική συμφωνία" γενικού χαρακτήρα και όχι σε νομικά δεσμευτικούς στόχους και μέτρα.

Από την πλευρά της η ΕΕ, στο πλαίσιο του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, προσπαθεί να κατοχυρώσει, να ανοίξει παραπέρα το δρόμο στις επενδύσεις των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και ταυτόχρονα να ικανοποιήσει τις προσδοκίες κερδοσκοπίας του κεφαλαίου μέσα από το "χρηματιστήριο των ρύπων". Ετσι, αυτό που δεν κατάφερε στη Διάσκεψη του Μπαλί το Δεκέμβρη του 2007 (COP-13) και του Πόζναν το Δεκέμβρη του 2008 (COP-14) προσπαθεί να το επιτύχει στην Κοπεγχάγη προβάλλοντας συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις, ενδύοντάς τες μάλιστα και με αμφισβητούμενου κύρους επιστημονική τεκμηρίωση.

Ξεχωριστή και εμπεριστατωμένη αναφορά γίνεται στο Εγγραφο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για το ζήτημα της χρηματοδότησης των αναπτυσσόμενων χωρών (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II) για την αντιμετώπιση και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή χωρίς, πάντως, ποσοτικές δεσμεύσεις.

Σε άλλα, όμως, κοινοτικά έγγραφα, όπως η Ανακοίνωση της Επιτροπής COM(2009) 475 τελικό της 10-9-2009 για την "Ενίσχυση της διεθνούς χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ... ενόψει της συμφωνίας στην Κοπεγχάγη", γίνεται λόγος για ποσό μέχρι 100 δισ. ετησίως, από τα οποία οι "εγχώριοι ιδιωτικοί και δημόσιοι πόροι" θα καλύψουν το 20-40% (που σημαίνει πλήρη πρόσδεση των εγχώριων οικονομιών στις επιλογές των διεθνικών μονοπωλίων), "η παγκόσμια αγορά ανθρακούχων εκπομπών" το 40% και η "διεθνής δημόσια χρηματοδότηση" το υπόλοιπο. Πραγματικός χορός δισεκατομμυρίων.

Τι σημαίνει όμως "Χρηματοδότηση στις αναπτυσσόμενες χώρες", πώς την εννοεί η ΕΕ;

1. Πρώτα πρώτα δε μιλάνε για τις αναπτυσσόμενες χώρες γενικά. Εντοπίζονται στις χώρες της Αφρικής, τις "Λιγότερο αναπτυγμένες Χώρες" (ΛΑΧ) και τα μικρά νησιωτικά κράτη.

2. Παραπέρα αφαίμαξη των εργαζομένων των χωρών της ΕΕ με "πράσινους φόρους" για να προωθηθούν "καινοτομικές" τεχνολογίες "χαμηλού άνθρακα" και υψηλού κόστους που θα εγκαταστήσουν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια, με όρους υψηλής κερδοφορίας.

3. Ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής παρέμβασης των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών σε περιοχές γεωστρατηγικών τους συμφερόντων, πρώτα και κύρια στην Αφρική.

4. Διαμόρφωση αναπτυξιακού προτύπου για τη "χρηματοδοτούμενη" χώρα με κριτήριο τα οικονομικά συμφέροντα του ευρωενωσιακού αλλά και του εγχώριου συνεργαζόμενου κεφαλαίου, στη βάση πάντα της "οικονομίας χαμηλού άνθρακα" και όχι με κριτήριο τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες.

5. Και, φυσικά, μέσα από το χρηματιστήριο των ρύπων, όπως προσδοκούν να αναδιαμορφωθεί σε συνδυασμό με το "μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης" (CDM), την πίστωση υπέρ των ευρωενωσιακών μονοπωλίων δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σε μητρικές ή θυγατρικές εταιρείες τους που εδρεύουν σε χώρες της ΕΕ.

Ολα τα παραπάνω αποδείχνουν ότι η στρατηγική της ΕΕ και του Ευρωκοινοβουλίου, όπως αποτυπώνεται και στο σχετικό ψήφισμα, για τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, για την κλιματική αλλαγή, εκφράζει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και βρίσκεται στην αντίπερα όχθη των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και των λαών των αναπτυσσόμενων χωρών.

Το ΚΚΕ είναι ριζικά αντίθετο και αντιπαλεύει τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή, γι' αυτό καταψηφίζει και το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου "σχετικά με τη στρατηγική της ΕΕ στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή".

Tο ΚΚΕ προτάσσει τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σύμφωνα με τον πλούτο που παράγεται στη χώρα μας. Οι πολιτικές προϋποθέσεις, για να υλοποιηθεί ο πιο πάνω στόχος που προτάσσουμε, είναι η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομικής ζωής, με λαϊκό εργατικό έλεγχο, η Λαϊκή Εξουσία - Λαϊκή Οικονομία, βασική προϋπόθεση για την προστασία του περιβάλλοντος και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων».