Κυριακή 22 Νοέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 33
ΔΙΕΘΝΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΛΑΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η καπιταλιστική παλινόρθωση οδήγησε σε απώλεια λαϊκών κατακτήσεων

Η επίθεση του κεφαλαίου στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό αποκαλύπτει το φόβο για τη νέα λαϊκή αντεπίθεση

Οι μικροί πιονιέροι της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας σε εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης. Το χαμόγελο των παιδιών δεν μπορεί να επιβληθεί από κανένα «αυταρχικό καθεστώς»
Οι μικροί πιονιέροι της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας σε εκδήλωση διεθνιστικής αλληλεγγύης. Το χαμόγελο των παιδιών δεν μπορεί να επιβληθεί από κανένα «αυταρχικό καθεστώς»
Πολύ μελάνι χύθηκε, πολύ χρήμα και μέσα αξιοποιήθηκαν αυτές τις μέρες για τη συκοφάντηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας (ΓΛΔ), με αφορμή τα 20χρονα από τις ανατροπές. Το γεγονός αυτό από μόνο του δείχνει ότι, παρά τη βαρύγδουπη «κηδεία» που κάνουν στον κομμουνισμό με αφιερώματα και μεγάλες τηλεοπτικές παραγωγές που θα συνεχιστούν πιο εντατικά, αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι ο ...«νεκρός» εξακολουθεί να τρομάζει τους καπιταλιστές.

Η δήθεν ενοποίηση της Γερμανίας και κατ' επέκταση της Ευρώπης που προβάλλεται ως αποτέλεσμα της «πτώσης του τείχους του Βερολίνου» και του λεγόμενου «σιδηρού παραπετάσματος», βιώνεται με τον πιο τραγικό τρόπο, ιδιαίτερα από τους πολίτες της πρώην ΓΛΔ, με τα ταξικά τείχη που υψώθηκαν και την απώλεια κατακτήσεων.

Η «γερμανική ενοποίηση», η προσάρτηση δηλαδή της ΓΛΔ στο κράτος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ), που άνδρωσε ο διεθνής ιμπεριαλισμός (παραβιάζοντας τις συμφωνίες μετά την αντιφασιστική νίκη, οδηγώντας στη διαίρεση της χώρας), σήμανε πρώτα και κύρια τη μετάβαση της γης, της βιομηχανίας, του εμπορίου και όλων των πολιτιστικών ιδρυμάτων στην ιδιοκτησία του κεφαλαίου της ΟΔΓ, των μονοπωλιακών ομίλων. Πρώτο τους μέλημα ήταν η διάλυση της παραγωγικής βάσης της πρώην σοσιαλιστικής χώρας, δημιουργώντας έναν Οργανισμό Ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή εκποίηση της πρώην λαϊκής περιουσίας.

Στα μονοπώλια η λαϊκή περιουσία

Με τους πρώτους νόμους, τα δυτικογερμανικά μονοπώλια πήραν στον έλεγχό τους, ανάμεσα σε άλλα, (με επίσημα κρατικά στοιχεια): 8.500 βιομηχανικά συγκροτήματα και εργοστάσια, 20.000 μικροεπιχειρήσεις, 7.500 εστιατόρια, 900 βιβλιοπωλεία, 1.854 φαρμακεία, 3,68 εκατομμύρια εκτάρια αγροτικών και δασικών εκτάσεων, 25 δισεκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα οικοπέδων και κτιρίων.

Οι αστραφτερές βιτρίνες στο κέντρο της Λιψίας «επέστρεψαν» με την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Οι άνθρωποι απλώς πετάχτηκαν στο δρόμο
Οι αστραφτερές βιτρίνες στο κέντρο της Λιψίας «επέστρεψαν» με την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Οι άνθρωποι απλώς πετάχτηκαν στο δρόμο
Η λαϊκή ιδιοκτησία πουλήθηκε σε εξευτελιστικές τιμές στους όπου Γης καπιταλιστές, έως και ένα μάρκο, οι οποίοι επιπλέον εισέπραξαν και πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις δήθεν για να επενδύσουν, τάχα λόγω της ξεπερασμένης τεχνολογίας των εργοστασίων της ΓΛΔ.

Ενδεικτικό παράδειγμα τα Λαϊκά Ναυπηγεία του Βάρνο στη Βαλτική: Αφού τα πρώτα δύο χρόνια μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση είχαν απολυθεί οι 13.500 από τους 34.000 εργαζόμενους, πουλήθηκαν στην Kvaerner Deutschland για ένα εκατομμύριο μάρκα, η οποία εισέπραξε τα επόμενα 3 - 4 χρόνια ένα δισεκατομμύριο μάρκα επιδοτήσεις. Τον Ιούνη του 2009, και αφού είχαν αλλάξει δεκάδες χέρια, ο τελευταίος ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων κήρυξε πτώχευση πετώντας στο δρόμο τους 2.000 εργαζόμενους που είχαν απομείνει. Αυτή ήταν η κατάληξη των περισσότερων εργοστασίων στην ανατολική Γερμανία.

Από τα 840 εργοστάσια της ΓΛΔ με πάνω από 1.000 εργαζόμενους το 1989, είχαν απομείνει μέχρι το Σεπτέμβρη του 1992 μόλις 117.

Από το 1990 έως το 1995 καταστράφηκαν πάνω από 3.000.000 θέσεις εργασίας. Το 1997 στον κλάδο της βιομηχανίας εργαζόταν μόνο το ένα τρίτο των εργαζομένων στις ίδιες θέσεις που εργαζόταν το 1989.

Χτύπημα κατακτήσεων

H καταστροφή της παραγωγικής υποδομής στην Ανατολική Γερμανία είχε και ως αποτέλεσμα ένας στους δύο μαθητές που το 1991 αποφοίτησε από το σχολείο, να μη βρίσκει θέση μαθητείας. Κι αυτό, όταν ένα χρόνο νωρίτερα δεν υπήρχε μαθητής που να τέλειωνε το σχολείο και να μη συνέχιζε σε κάποια επαγγελματική σχολή ή σε πανεπιστήμιο.

Το επιστημονικό και τεχνολογικό δυναμικό της ΓΛΔ με την προσάρτηση αποδεκατίστηκε, τέθηκε εκτός έρευνας και εκπαίδευσης. Από τους 195.000 εργαζόμενους στους τομείς αυτούς, μόνο οι 23.600 βρίσκονταν, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές το Δεκέμβρη του 1992, σε θέσεις πλήρους απασχόλησης.

Οι εργαζόμενοι στη ΓΛΔ είχαν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν ανεμπόδιστα την τεράστια πολιτιστική προσφορά του σοσιαλιστικού κράτους, αλλά και να συμμετέχουν ενεργά στην πολιτιστική ζωή της χώρας ιδιαίτερα οι νέες γενιές.

Ο μαζικός αθλητισμός έπαιζε έναν ιδιαίτερο ρόλο στη ΓΛΔ. 11.000 αθλητικοί σύλλογοι με σχεδόν 3.800.000 δραστήρια μέλη αποτελούν μια πραγματικότητα που μιλάει από μόνη της. Δείκτες του μαζικού χαρακτήρα του αθλητικού κινήματος στη ΓΛΔ ήταν και 160.000 διαιτητές και κριτές αγώνων, οι 265.000 προπονητές σε 330 στάδια και 1.220 γυμναστήρια. Στην τελευταία «Σπαρτακιάδα» της ΓΛΔ, πριν την ανατροπή συμμετείχαν πάνω από 1.000.000 παιδιά και έφηβοι. Αποτέλεσμα αυτής της φροντίδας του κράτους για τη φυσική αγωγή ήταν και οι επιτυχίες της ΓΛΔ στο παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα, όσο και να προσπαθούν να τη σπιλώσουν με υπαρκτά αρνητικά φαινόμενα σε υψηλό επίπεδο, με τη χρήση αναβολικών ουσιών.

Λίγο πριν το 1989 στη ΓΛΔ υπήρχαν 18.000 βιβλιοθήκες, 3.000 θέατρα, 56.000 λέσχες πολιτιστικής δημιουργίας σε εργοστάσια και αγροτικούς συνεταιρισμούς, σε συνοικίες και σχολεία. Είναι ενδεικτικό ότι μέσα σε δύο χρόνια μετά την ενοποίηση έκλεισαν 15.000 βιβλιοθήκες, και πάνω από 10.000 πολιτιστικές λέσχες, ως οικονομικά μη συμφέρουσες με συνεχή τάση μείωσης έως και σήμερα.

Επίκαιρη και αναγκαία η σοσιαλιστική προοπτική

Αυτά τα ενδεικτικά στοιχεία καταγράφουν το κόστος που πληρώνει ο λαός στη ΓΛΔ, χάνοντας σημαντικές κατακτήσεις που είχε στην περίοδο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Αντίστοιχη κατάσταση υπάρχει και στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες των πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.

Οσο και αν το κεφάλαιο και όσοι συνέβαλαν στις ανατροπές προσπαθούν να συκοφαντήσουν αυτήν την πορεία, οι κατακτήσεις αυτές έχουν καταγραφεί ως ιστορικό κεκτημένο, που ακόμα ανασύρεται στη μνήμη των λαών. Η κριτική προσέγγιση αυτής της σοσιαλιστικής πορείας, η εκτίμηση των λαθών και παρεκκλίσεων, της μη παραπέρα ισχυροποίησης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, της δυσκολίας να δοθούν λύσεις προς τα εμπρός για νέα προβλήματα που ανέκυπταν, χρειάζεται να γίνει, αλλά έχοντας ως βάση την τεράστια προσφορά αυτής της νέας κοινωνίας. Ο μηδενισμός και η ρηχή επιχειρηματολογία περί «αυταρχικών αντιδημοκρατικών καθεστώτων» δε βοηθάει τα λαϊκά στρώματα, κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο να βγάλει ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Το ΚΚΕ επέλεξε το δύσκολο δρόμο της μελέτης της θετικής και αρνητικής πείρας από την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Με πυξίδα το ταξικό κριτήριο και την επιστημονική κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού εξετάζει το πισωγύρισμα των αντεπαναστατικών ανατροπών. Από αυτήν τη σκοπιά βλέπει το ποιος κέρδισε και ποιος έχασε. Το κεφάλαιο, οι αστοί πολιτικοί διαχειριστές και οι ...μετανιωμένοι κομμουνιστές μπορεί να θεωρούν σήμερα ότι είναι «καβάλα στο άλογο». Σε αυτό συμβάλλει και ο κατακερματισμός και άσχημη κατάσταση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, η υποχώρηση που υπήρξε κάτω από το βάρος της αντεπανάστασης. Η ίδια όμως η καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουν οι λαοί στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες αλλά και στις καπιταλιστικές - που ξεκάθαρα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές - δέχτηκαν νέα χτυπήματα σε εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά, δημοκρατικά δικαιώματα, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, κάνουν τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική ακόμα πιο αναγκαία σήμερα. Η πείρα που έχει κατακτηθεί, τα διδάγματα του 20ού αιώνα είναι σοβαρή παρακαταθήκη ώστε η νέα προσπάθεια, οι νέες κοινωνικές επαναστάσεις, που έρχονται ως αποτέλεσμα της όξυνσης της ταξικής πάλης, να είναι πιο ολοκληρωμένες ώστε να βάλουν τον καπιταλισμό οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.


Δ.Κ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ