Στην αναμονή του «exit poll» και ενώ οι τηλεοπτικές εκπομπές είχαν ξεκινήσει από νωρίς χτες το απόγευμα, ο τηλεοπτικός χρόνος κρατικών και ιδιωτικών καναλιών δεν πήγε στράφι: Καλύφθηκε με περισπούδαστες συζητήσεις περί του «πολιτικού πολιτισμού» αυτών των εκλογών και με συγκρίσεις με το τι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που εξ ορισμού οι μεγαλοδημοσιογράφοι τις αντιμετωπίζουν ως «πολιτικά πολιτισμένες» που «πρέπει να τους μοιάσουμε»! Ελυνε ο ένας, έδενε ο άλλος, για να καταλήξουν να πουν ότι οι «πολίτες» αυτή τη φορά ψήφισαν πιο «νηφάλια», χωρίς πολλά «πάθη», έστω και με λίγη απογοήτευση. Πάντως επέλεξαν! Τώρα, τα πράγματα είναι δύσκολα, άρα «τα κεφάλια μέσα». Ε, όχι! Ισα ίσα τώρα είναι που ο λαός έχει λόγο και πρέπει να τον εκφράσει ακόμα πιο δυνατά στους αγώνες του, στους δρόμους. Θέλουν να πείσουν το λαό ότι επέλεξε το δυνάστη του και πως πρέπει να είναι και ευχαριστημένος.

Το πάθος και ο «πολιτικός πολιτισμός» δεν μετριέται με το πόσα φυλλάδια μοίρασε το κάθε κόμμα και με το πόσες ντουντούκες βγήκαν στους δρόμους. Μετριέται με το πόσοι εργάτες, επαγγελματοβιοτέχνες, αγρότες, νεολαίοι, γυναίκες από τα λαϊκά στρώματα θα απεγκλωβίζονται, από το να πηγαίνουν στις κάλπες «δεμένοι χειροπόδαρα» με τα ρουσφέτια και τις κάλπικες ελπίδες και θα πηγαίνουν στις κάλπες όπως πάνε αγωνιστικά στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, να διεκδικήσουν τον πλούτο που τους ανήκει. Κι αυτό μετριέται όχι μόνο στη «φωτογραφία» του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά στον πολιτικό συσχετισμό που καταγράφεται καθημερινά, στην ενδυνάμωση του κινήματος. Σ' αυτό το μετερίζι, στην αντιπολίτευση του λαού όχι μόνο απέναντι σε μια κυβέρνηση, αλλά συνολικά στο σύστημα που του κλέβει τον πλούτο, κατατίθεται το ποσοστό του ΚΚΕ. Η δύναμή του γίνεται δύναμη κι ελπίδα για το λαό. Από σήμερα, ακόμα περισσότεροι μαχόμαστε με το κεφάλι ψηλά!