Είκοσι τρεις εργαζόμενοι ανά τη χώρα, του γαλλικού τηλεπικοινωνιακού κολοσσού «France Telecom», έχουν αυτοκτονήσει από τις αρχές του 2008. Τα συνδικάτα εδώ και μήνες καταγγέλλουν τους όρους εργασίας στην εταιρεία: Κλιμακούμενη πίεση για αποδόσεις και αποτελέσματα, πολύωρη εργασία λόγω της μείωσης του προσωπικού, αναγκαστικές μετατάξεις και συχνά ανά λίγες βδομάδες σε διαφορετικό αντικείμενο εργασίας, απειλές απόλυσης, εκβιασμοί. Κοινώς, συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους μιας εταιρείας «υψηλής τεχνολογίας».

Ο υπουργός Εργασίας υποχρεώθηκε, λόγω της κατακραυγής της κοινής γνώμης, να καλέσει επειγόντως τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας. Ο δε διευθυντής του προεδρικού γραφείου προσπάθησε να παρουσιάσει το ζήτημα ως προσωπικά δράματα, μιλώντας για «καθήκον του κράτους και της οποιασδήποτε εταιρείας να στηρίζει τους εργαζομένους ηθικά και ψυχολογικά σε δύσκολες στιγμές».

Οι θάνατοι, όμως, δεν αφήνουν περιθώρια ελιγμών. Είναι ξεκάθαρο ότι οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας οδήγησαν τους 23 εργαζόμενους, που πιθανώς να πιέζονταν και από άλλα προβλήματα, σε τέτοιο βαθμό απόγνωσης. Εργαζόμενοι που δεν βρήκαν ελπίδα ούτε στους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους, τους οποίους είδαν, πολλάκις, τα τελευταία χρόνια να αναλώνονται σε διαβουλεύσεις ξεπουλήματος. Ετσι, αντί συλλογικών διεκδικήσεων, εξωθήθηκαν σε προσωπικές πράξεις απελπισίας. Δεν είναι πράξεις προβληματικών ανθρώπων. Είναι το αφτιασίδωτο πρόσωπο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.