Στην εκλογική μάχη κατέρχονται και αναμετρώνται πολλά κόμματα, χωρίς όμως αυτό να μεταφράζεται και σε ισάριθμες εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις. Και δε θα μπορούσε να συμβαίνει κάτι τέτοιο από τη στιγμή που έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μόνο δύο δρόμους ανάπτυξης και εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας. Σ' αυτόν που χαράσσεται από τα μονοπώλια για τα συμφέροντά τους και σε εκείνον που μπορεί να χαραχτεί από το λαό για το λαό. Οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν τη λαϊκή ψήφο έχουν προ πολλού κάνει την επιλογή τους, που καθορίζει τη στρατηγική τους, παρά τις όποιες επιμέρους διαχειριστικές διαφορές. Η ΝΔ από την ίδρυσή της και το ΠΑΣΟΚ στην εξέλιξή του, τέθηκαν στην υπηρεσία του δρόμου ανάπτυξης που ευνοεί τα μονοπώλια, τη συγκέντρωση κεφαλαίου, την κερδοφορία τους.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑ.Ο.Σ, οι «Οικολόγοι - Πράσινοι», μπορεί να εμφανίζονται κατά των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μπορεί και να αφαιρέσουν εκλογική δύναμη από τα κατεξοχήν κόμματα του κεφαλαίου, αλλά πραγματική δύναμη δεν τους αφαιρούν. Ολοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας μαζί τους. Αλλωστε όχι μόνο δεν αμφισβητούν το δρόμο ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας, διά της ανοχής ή αποδοχής της πολιτικής των μονοπωλίων, αλλά τον εμφανίζουν στα μάτια του λαού και σαν μονόδρομο, αξιώνοντας όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ανεφάρμοστα φτιασιδώματα. Ερίζουν μόνο ως προς τη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, συγκαλύπτοντας σκόπιμα πως αυτή καθορίζεται από το περιεχόμενο της ανάπτυξης και όχι το αντίστροφο. Οι επιμέρους υπαρκτές διαφορές ανάμεσά τους, δεν αναιρούν αυτή τους την επιλογή που τα κατευθύνει σε στάση «προσοχής» απέναντι στην ΕΕ των μονοπωλίων.

Η συμπόρευσή τους στο δρόμο ανάπτυξης υπέρ των μονοπωλίων είναι λογικό και επόμενο να καταγράφει αυτά τα κόμματα ως δυνάμει συμμάχους των «αυθεντικών» πολιτικών εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου. Ο ΛΑ.Ο.Σ δηλώνει «εφεδρεία του συστήματος» και δεν κρύβει ότι θα ήθελε μετεκλογικά συνεργασία είτε με τη ΝΔ είτε με το ΠΑΣΟΚ. Οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» αποσαφηνίζουν ότι θέλουν να παίξουν «στο πολιτικό παιχνίδι», είτε με την ομάδα του ΠΑΣΟΚ είτε μ' αυτή της ΝΔ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με παράδοση συνεργασιών σε πολλά επίπεδα (συνδικαλιστικό κίνημα, Τοπική Αυτοδιοίκηση) με το ΠΑΣΟΚ, καλλιεργεί τη ψευδαίσθηση στο λαό ότι το ΠΑΣΟΚ είναι εφικτό να αλλάξει και ζητά την ενίσχυσή του για να επηρεάσει και τους «πολιτικούς συσχετισμούς».

Απέναντί τους το ΚΚΕ, με επιμονή και συνέπεια αναδεικνύει την αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης, που στο κέντρο του θα έχει τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του. Ξεσκεπάζει τα ψέματα πως είναι δυνατή μια ανάπτυξη που θα ωφελεί εξίσου τα μονοπώλια και το λαό. Θέτει όλες του τις δυνάμεις στην υπηρεσία της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης, του αγώνα για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του λαού σε συνδυασμό με το στόχο συγκρότησης μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία που θα οργανώσει αυτή την άλλη υπέρ του λαού ανάπτυξη. Την επαύριο των εκλογών οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πιο ισχυρές. Θα είναι πιο ισχυρή η λαϊκή, η πραγματική, αντιπολίτευση. Ο λαός έχει συμφέρον να ρίξει μαζικά στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με το σφυροδρέπανο, να γυρίσει την πλάτη στους πολιτικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και τις εφεδρείες τους.