Σάββατο 18 Ιούλη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΔΗΓΙΑ ΜΠΟΛΚΕΣΤΑΪΝ
«Λαιμητόμος» για εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές υπηρεσίες

Μια σύντομη αναφορά στις προβλέψεις του νομοθετήματος και στον τρόπο με τον οποίο οι δυνάμεις του κεφαλαίου το επέβαλαν στους εργαζόμενους

Το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων είναι το μόνο που μπορεί να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή της αντιδραστικής οδηγίας

Motion Team

Το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων είναι το μόνο που μπορεί να βάλει εμπόδια στην εφαρμογή της αντιδραστικής οδηγίας
Η ψήφιση της οδηγίας 2006/123/ΕΚ (γνωστή και σαν «Οδηγία Μπολκεστάιν») από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ολοκληρώθηκε στις 15 Νοέμβρη 2006. Υπέρ της οδηγίας ψήφισαν με θριαμβολογίες η ΝΔ και ο τότε ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Από τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ, άλλοι επέλεξαν να μην ψηφίσουν, άλλοι δήλωσαν αποχή, ενώ κάποιοι τάχθηκαν καθαρά υπέρ της οδηγίας. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κατά δήλωσή του, καταψήφισε την οδηγία, έκανε ωστόσο λόγο για «Μπολκεστάιν λάιτ», σπέρνοντας αυταπάτες για το ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και το πραγματικό περιεχόμενο της οδηγίας. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα, οι ευρωβουλευτές του οποίου απαίτησαν την απόρριψη της συγκεκριμένης οδηγίας και κάθε άλλης παραλλαγής της.

Η οδηγία Μπολκεστάιν επιβάλλει στα κράτη - μέλη να καταργήσουν κάθε προϋπόθεση και περιορισμό που θέτει η εθνική τους νομοθεσία για την παροχή υπηρεσιών από επιχειρήσεις που εδρεύουν σε άλλο κράτος - μέλος. Η οδηγία αφορά σε υπηρεσίες που καλύπτουν το 70% των θέσεων απασχόλησης στην ΕΕ.

Ελιγμός από το κεφάλαιο

Βασικό σημείο διαβούλευσης αποτέλεσε η «Αρχή της χώρας καταγωγής» που περιεχόταν αρχικά στην οδηγία. Σύμφωνα με αυτήν, οι εργαζόμενοι που θα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε μια άλλη χώρα της ΕΕ, θα απασχολούνταν με όρους και μισθούς που ισχύουν στη χώρα καταγωγής της εργοδότριας εταιρείας και όχι στη χώρα όπου εργάζονται. Αυτό σημαίνει ότι μια πολυεθνική θα μπορεί να μεταφέρει εργαζόμενους από μια χώρα με μειωμένα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα σε μια άλλη, με σαφώς καλύτερο επίπεδο αμοιβών και δικαιωμάτων και μέσα από νομικίστικες διαδικασίες να επιβάλλει όρους αμοιβής και εργασίας αντίστοιχους με εκείνους της χώρας καταγωγής της επιχείρησης.

Προκειμένου να καμφθούν οι αντιδράσεις των εργαζομένων για τη συγκεκριμένη ρύθμιση και να ψηφιστεί η οδηγία, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι προχώρησαν σ' έναν ελιγμό: Στο τελικό κείμενο της οδηγίας μετονόμασαν την «Αρχή της χώρας καταγωγής» σε «Ελευθερία παροχής υπηρεσιών». Μ' αυτόν τον τρόπο επέβαλαν από την πίσω πόρτα την κατάργηση κάθε εθνικού περιορισμού στην παροχή υπηρεσιών ανάμεσα στα κράτη - μέλη και διασφάλισαν την ελευθερία κίνησης των υπηρεσιών, μια από τις τέσσερις διαβόητες ελευθερίες της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Επιπλέον, σε ό,τι αφορά το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων που αποσπώνται για να δουλέψουν σε μιαν άλλη χώρα, η οδηγία Μπολκεστάιν παραπέμπει στην οδηγία 96/71, η οποία καθορίζει τους όρους της απόσπασης και η οποία ξεκάθαρα ορίζει ότι στο ζήτημα του Εργατικού Δικαίου κανένας περιορισμός δεν μπορεί να τεθεί από το κράτος υποδοχής των υπηρεσιών.

Καθολική εφαρμογή

Σύμφωνα με το επίσημο κείμενο, πεδίο εφαρμογής της οδηγίας Μπολκεστάιν είναι οι τομείς «υπηρεσιών γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος». Μ' αυτό το νόθο επιχείρημα, οι πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου ισχυρίζονται ότι η οδηγία δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία. Λένε ψέματα. Η οδηγία Μπολκεστάιν ανοίγει το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση και υποβάθμισή τους, καθώς υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας παρέχονται ήδη έναντι αμοιβής στα κράτη - μέλη της ΕΕ και, κατά συνέπεια, με τις απαραίτητες δικονομικές διευκρινίσεις, θα ενταθεί η ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησή τους.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ