Η επιθετικότητα των ακτοπλόων εφοπλιστών στα ναυτεργατικά δικαιώματα και η τακτική της υποταγής, στα κελεύσματά τους, της πλειοψηφίας της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας αποτυπώνονται πλήρως στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας Ακτοπλοΐας του 2009, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε παρωδία.

Στη χτεσινή - δεύτερη μέσα σε ένα 24ωρο και ...7η κατά σειρά - διαπραγματευτική συνάντηση της Ενωσης Επιχειρήσεων Ακτοπλοΐας και της διοίκησης της ΠΝΟ, οι συνδικαλιστές του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, από το 10% που αρχικά απαιτούσαν, έφτασαν να εκλιπαρούν να υπογραφεί ΣΣΕ με ποσοστό αύξησης ...5%, απεμπολώντας ταυτόχρονα το σύνολο ακόμα και αυτού του, μακριά από τις ανάγκες των ναυτεργατών, διεκδικητικού πλαισίου που είχαν διαμορφώσει. Οι εφοπλιστές δείχνοντας ξανά τη γενναιοδωρία τους «ανέβηκαν» στο 4%, ωστόσο ξεκαθάρισαν ότι λόγω της κρίσης δε θα πάνε βήμα παραπάνω και το «θέατρο» συνεχίζεται.

Από πάνω οι εφοπλιστές, με σύμμαχο την αντιλαϊκή πολιτική των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ευρωπαϊκής Ενωσης και πατώντας ακριβώς σε αυτή την τακτική της πλειοψηφίας της ΠΝΟ, έχουν μετατρέψει σε κόλαση τη ζωή των ναυτεργατών μέσα στα καράβια, με τα εξαντλητικά ωράρια και το «κουρέλιασμα» της ΣΣΕ του 2008, ενώ παραβιάζουν ακόμα και το αυτονόητο δικαίωμα των ναυτεργατών να πληρώνονται. Οι ναυτεργάτες του «ΣΑΡΔΗΝΙΑ ΒΕΡΑ» του εφοπλιστή Σπανού επί ένα μήνα δίνουν μάχη, με επίσχεση εργασίας, για να πάρουν τα δεδουλευμένα τους.

Οι εκπρόσωποι των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ αποχώρησαν από τη συνάντηση καταγγέλλοντας τα άθλια παζάρια και τις εκφυλιστικές διαδικασίες. Σε δελτίο Τύπου που εξέδωσαν στη συνέχεια διαμηνύουν στους ναυτεργάτες ότι «οι εφοπλιστές της ακτοπλοΐας επιτίθενται στο σύνολο των δικαιωμάτων» τους. Παραθέτουν στην κρίση τους την υπονομευτική τακτική της ΠΝΟ και επισημαίνουν: «Μπροστά στους ναυτεργάτες και το εργατικό κίνημα προβάλλει η ανάγκη να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα του κεφαλαίου και η εκφυλιστική πορεία των δυνάμεων του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτή η τακτική οδηγεί τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους, στο χειρότερο. Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία που την προκάλεσε σε βάρος των εργαζομένων». Καλεί τους ναυτεργάτες να απομονώσουν «τις σειρήνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, τις θεωρίες ότι "τίποτα δε γίνεται", ότι "όλοι ίδιοι είναι" που οδηγούν στον ατομισμό και την υποταγή στα συμφέροντα του κεφαλαίου» και δίνουν το σύνθημα για «οργάνωση μέσα και έξω από τα καράβια, συντονισμό της δράσης με τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, ανάπτυξη πολύμορφων και απεργιακών αγώνων». «Ο δρόμος - υπογραμμίζουν - ανοίγει για το εργατικό κίνημα με τη μαζική στράτευση και τον αγώνα».