Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει έγκαιρα τους εργαζόμενους ότι κυβέρνηση και αστική τάξη της χώρας, στα πλαίσια της στρατηγικής του κεφαλαίου που συναποφασίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, μεθοδεύουν τη μεταφορά των συνεπειών της οικονομικής κρίσης στα λαϊκά στρώματα, για να βγουν αλώβητες οι δυνάμεις του κεφαλαίου απ' αυτήν, αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για την επόμενη μέρα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, πιστή θεραπαινίδα των στρατηγικών επιλογών της άρχουσας τάξης, έκρινε ότι δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο και έδρασε αμέσως. Την προηγούμενη Πέμπτη, ο υπουργός Οικονομίας ανακοίνωσε τα μέτρα αύξησης των έμμεσων φόρων. Και προχτές ανακοίνωσε τις ...διαρθρωτικές παρεμβάσεις, που θα ενσωματωθούν - όπως είπε - στον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2010. Εριξε τους κεραυνούς του, τα 15 μέτρα - φωτιά για τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Ητοι, «σπάσιμο» του ΙΚΑ σε δύο Ταμεία, ένα για παροχή συντάξεων και ένα για παροχή Υγείας, ακρωτηριασμός των Βαρέων και Ανθυγιεινών, πετσόκομμα των αναπηρικών συντάξεων, επιμήκυνση του εργάσιμου βίου και πέραν των 65 ετών, κίνητρα στις επιχειρήσεις για προσλήψεις νέων, επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, «απελευθέρωση» επαγγελμάτων, καταργήσεις και συγχωνεύσεις φορέων του Δημοσίου, περαιτέρω εμπορευματοποίηση και εμβάθυνση της ιδιωτικοποίησης σε δραστηριότητες των ΟΤΑ, Νοσοκομείων και Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης, κατεδάφιση των μισθολογικών αποδοχών των νεοπροσλαμβανόμενων στο Δημόσιο, δραστικές περικοπές στις δαπάνες υγείας...

Πρόκειται για μία εφ' όλης της ύλης γενικευμένη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης, η οποία επιδιώκει να επιφέρει αποφασιστικό πλήγμα σε ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα, μετά τις αλλεπάλληλες και κλιμακούμενες επιθέσεις της ολιγαρχίας και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την τελευταία 20ετία. Πρόκειται για άκρως αντιδραστικά μέτρα, που πλήττουν το σύνολο σχεδόν των εργαζομένων και έχουν σαφή και ξεκάθαρη στόχευση. Να κάνουν πιο φτηνούς τους εργάτες, να βγάζουν μεγαλύτερα κέρδη από τη δουλειά τους, μειώνοντας αυτό που λένε κόστος εργασίας, και να ελαχιστοποιήσουν κάθε παροχή κοινωνικών υπηρεσιών. Είναι μέτρα επιτάχυνσης των αποφάσεων της περιβόητης στρατηγικής της Λισαβόνας, με τα οποία συμφωνεί απόλυτα και το ΠΑΣΟΚ, το οποίο την ψήφισε, ενώ έχει το ίδιο πλαίσιο των στρατηγικών επιλογών για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Αλλωστε, το κόμμα αυτό διεκδικεί - και δίκαια - δάφνες αντιλαϊκότητας, σε θέματα κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων, πολλά από τα οποία ξεθεμελιώθηκαν την περίοδο 1996 - 2004.

Τα πράγματα, επομένως, είναι ξεκάθαρα για τα λαϊκά στρώματα και το ταξικό εργατικό κίνημα, στις επερχόμενες μάχες. Απέναντί τους, βρίσκονται η οικονομική ολιγαρχία, που αναζητά νέο εργατικό αίμα για να ποτίσει τα κέρδη της, βρίσκονται η Ευρωπαϊκή Ενωση, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα - οπαδοί και απολογητές της ΕΕ. Από την άλλη πλευρά της όχθης, βρίσκονται οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, τα μεσαία στρώματα, οι νέοι και οι νέες, οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Για όλους αυτούς δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Στην ενότητα της πλουτοκρατίας και των μηχανισμών της, πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους συσπείρωση και ενότητα. Να οργανώσουν τον αγώνα τους μέσα από τα ταξικά σωματεία. Να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου και των εκφραστών του συσπειρωμένοι στο ΚΚΕ, να αντεπιτεθούν για να διεκδικήσουν το δίκιο που τους ανήκει και τους το στερούν.