28.026 υποψήφιοι από αυτούς που έδωσαν πανελλαδικές εξετάσεις, δεν πιάνουν τη «βάση του 10», μένοντας ουσιαστικά εκτός της επόμενης βαθμίδας της εκπαίδευσης αφού η μόνη «λύση» που τους προτείνεται είναι οι διάφορες (κατά κύριο λόγο ιδιωτικές) σχολές εφήμερης κατάρτισης. Από τα στοιχεία του γενικού βαθμού πρόσβασης των υποψηφίων, που έδωσε χτες στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας, φαίνεται ότι το 33,03% των υποψηφίων που μπήκαν στη διαδικασία των εξετάσεων δεν πιάνουν τη «βάση του 10» η οποία να σημειώσουμε, δεν έχει κανένα νόημα ύπαρξης σε μια δοκιμασία που έτσι κι αλλιώς έχει χαρακτήρα επιλογής κι όχι αποτίμησης των γνώσεων και του μορφωτικού επιπέδου των αποφοίτων.

Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες η ΓΓ του υπουργείου Παιδείας Ν. Γκοτσοπούλου για να παρουσιάσει τα στοιχεία, σημείωσε ότι οι βάσεις θα ανακοινωθούν τον Αύγουστο και σήμερα ακόμα δεν μπορούν να γίνουν προβλέψεις γι' αυτές. Είπε ακόμα ότι φέτος για πρώτη φορά οι υποψήφιοι μπορούν να κάνουν αίτηση για να δουν τα γραπτά τους, δεν προβλέπεται όμως καμιά διαδικασία ένστασης γι' αυτούς που θεωρούν ότι αδικήθηκαν, παρά μόνο η δυνατότητα που είχαν και τα προηγούμενα χρόνια να προσφύγουν στα δικαστήρια.

Το μεγαλύτερο ποσοστό υποψηφίων κάτω από τη «βάση του 10», εμφανίζεται στη δεύτερη τεχνολογική κατεύθυνση (38,04%), ακολουθεί η θεωρητική κατεύθυνση με 33,94%, η πρώτη τεχνολογική κατεύθυνση εμφανίζει ποσοστό 18,92% κάτω από τη βάση, ενώ στη θετική κατεύθυνση το αντίστοιχο ποσοστό είναι 11,61%.

Φέτος διατίθενται για τους εισαχθέντες 88.279 θέσεις στα Τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ (έναντι 86.469 πέρσι) και μαζί με αυτό το στοιχείο το υπουργείο Παιδείας προσπάθησε να εμφανίσει μια εικόνα γενικότερης «ευφορίας». Ωστόσο, κανείς δεν ομολογεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των θέσεων είναι σε σχολές που δεν επιλέγονται από τους υποψηφίους ή σε σχολές με αντικείμενα σπουδών που καμιά σχέση δεν έχουν με την ανώτατη εκπαίδευση.

Κάθε χρόνο, με την ανακοίνωση της κλιμάκωσης του γενικού βαθμού πρόσβασης, αρχίζει και μια ολόκληρη φιλολογία από τη μια για όσους δεν πιάνουν τη βάση κι από την άλλη για τις θέσεις που εκτιμάται ότι θα μείνουν κενές, κυρίως σε επαρχιακά ΤΕΙ και λιγότερο σε πανεπιστήμια. Ωστόσο, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι διάφοροι «ευαίσθητοι» για το θέμα κήρυκες, δεν λένε κουβέντα για το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλοι ανεξαιρέτως οι απόφοιτοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το ότι: Εκτός από την ανώτατη εκπαίδευση (με όλα τα προβλήματά της και τις αναδιαρθρώσεις) δεν υπάρχει ένα σύστημα υψηλού επιπέδου και αποκλειστικά δημόσιων και δωρεάν επαγγελματικών σχολών για όσα επαγγέλματα δεν απαιτούν επιστημονική ειδίκευση. Αντί αυτού, χιλιάδες μαθητές γαλουχούνται από το Γυμνάσιο ακόμα με την προοπτική των πανελλαδικών εξετάσεων και της ανώτατης εκπαίδευσης. Και μετά τις εξετάσεις, δεκάδες χιλιάδες υποψήφιοι που «κόβονται», που περνούν σε σχολές στις οποίες δεν μπορούν να φοιτήσουν λόγω κόστους (π.χ. σε άλλη πόλη) ή σε σχολές που δεν τους ενδιαφέρει το αντικείμενο σπουδών... βλέπουν μπροστά τους τα αδιέξοδα του εκπαιδευτικού συστήματος, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα σε διάφορες σχολές ψευτοκατάρτισης, η πλειοψηφία των οποίων είναι ιδιωτικές και πανάκριβες.