«Υπάρχουν δύο Ελλάδες, η Ελλάδα των μονοπωλίων και η Ελλάδα του εργαζόμενου λαού. Εμείς είμαστε με τη δεύτερη», υπογράμμισε χτες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Ηράκλειο Κρήτης η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Στη συνέντευξη ήταν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ, Μπάμπης Αγγουράκης, Μανώλης Συντυχάκης, ο Benjamin Pestieau, μέλος της Εθνικής Επιτροπής του Εργατικού Κόμματος Βελγίου και γραμματέας της νεολαίας COMAC.

Παραθέτουμε αποσπάσματα της συνέντευξης:

«Και χτες και προχτές, και πριν, ο κ. Καραμανλής διατυπώνει την εξής θέση: Δε φοβάμαι το πολιτικό κόστος, έχω το θάρρος να πάρω δύσκολα μέτρα. Εμείς του απαντάμε: Το θάρρος χρειάζεται να πάρεις μέτρα κατά της πλουτοκρατίας. Εκεί κρίνεται το θάρρος. Δε θέλει να πάρει μέτρα και βεβαίως όταν δε θέλεις, δεν μπορείς. Είπε, μάλιστα, και σήμερα και κάτι άλλο: Οτι μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά δεν μπορούν να υπάρχουν απόψεις οι οποίες διαφέρουν απ' την πραγματικότητα. Και εμείς του απαντάμε: Υπάρχουν δύο Ελλάδες, η Ελλάδα των μονοπωλίων, η Ελλάδα του κεφαλαίου και η Ελλάδα του εργαζόμενου λαού. Εμείς είμαστε με τη δεύτερη πραγματικότητα. Η κυβέρνηση, η ΝΔ, με την άλλη.

Οσον αφορά τον κ. Παπανδρέου έχει βρει ένα πολύ εύπεπτο πεδίο αντιπαράθεσης με τη ΝΔ. Πέρα απ' τις ρεμούλες και τα σκάνδαλα, άντε να βρεις άκρη ποιος έκανε περισσότερα και ποιος λιγότερα, ποια είναι πραγματικά και ποια είναι συκοφαντία, έχει σηκώσει τη σημαία της διαφάνειας. Οτι θα πολιτευθεί, θα κυβερνήσει - γιατί δεν ενδιαφέρεται για τις ευρωεκλογές, ενδιαφέρεται για τις εθνικές - με διαφάνεια. Καταρχήν πρέπει να σας πω ότι τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές με τα διάφορα διαφανή ή μη διαφανή στοιχεία τους ταΐζουν άνθρωποι. Δεν "αυτοταΐζονται", δε βρίσκει ο ηλεκτρονικός υπολογιστής τα στοιχεία. Επομένως, πάλι, εάν είναι κυβέρνηση ο κ. Παπανδρέου, τα υπουργεία του, τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού θα ταΐζουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές».

«Αλλά, ο άνεργος τι έχει να κερδίσει απ' τη διαφάνεια; Θα βρει δουλειά; Ο αγρότης που εκτοπίζεται απ' τη γη του ή ο νέος αγρότης που παλεύει ανάμεσα σε δύο τρεις δουλειές για να βγάλει ένα μεροκάματο, σε τι θα τον ωφελήσει η διαφάνεια του κ. Παπανδρέου; Τι ανάγκη έχει τη διαφάνεια μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση ή ένα μικρομάγαζο; Δεν ξέρει ότι τα μεγαθήρια, τα πολυκαταστήματα, οι πολυεθνικές τον πνίγουν; Ο νέος άνθρωπος που όταν τελειώνει το πανεπιστήμιο δεν έχει βρει δουλειά, χώρια τι έχουν πληρώσει οι γονείς του στα φροντιστήρια, τι θα κερδίσει απ' τη διαφάνεια; Θα του δώσει φαΐ, δουλειά, δικαιώματα η διαφάνεια; Πέρα απ' το ότι δεν πρόκειται να εξασφαλιστεί πραγματική διαφάνεια!...

Διαφάνεια υπάρχει και στις επιλογές της ΕΕ. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ ξέρουμε τι λέει. Η συνθήκη ευνοεί τη γιγάντωση των επιχειρήσεων. Οσο πιο μεγάλες είναι οι επιχειρήσεις, τόσο πιο ισχυρά είναι τα κόμματα εξουσίας ή η εξουσία των μονοπωλίων. Τι ανάγκη, δηλαδή, έχουμε αυτή τη διαφάνεια;

Ο εργαζόμενος ζει στις πλάτες του τα προβλήματα. Επομένως, τα ξέρει. Πολύ περισσότερο, ξαναλέω, που όλα τα επιχειρήματα και τα στοιχεία που δίνονται είναι κομμένα και ραμμένα με στατιστικές της ΕΕ.

Για παράδειγμα: Εάν δουλέψεις ένα μήνα το χρόνο, είσαι κανονικός εργαζόμενος, ακόμη και την τελευταία βδομάδα του χρόνου εάν δουλέψεις, δε θεωρείσαι άνεργος, θεωρείσαι κανονικός εργαζόμενος, απασχολήσιμος, όπως έλεγε και ο κ. Σημίτης. Επομένως, εμείς δεν αναγνωρίζουμε ούτε και τις στατιστικές που υπάρχουν και που ανακατεύουν το πιάτο του πλούσιου, με το πιάτο του φτωχού.

Η ΝΔ τρομοκρατεί ότι εάν ο ελληνικός λαός, η Ελλάδα, ήταν έξω απ' τη ΕΕ θα ήμασταν χειρότερα. Σε ανάλογη επιχείρηση τρομοκρατίας επιδίδεται και ο κ. Παπανδρέου. Και τα ίδια λένε, με τα δικά τους τα λόγια και τα άλλα κόμματα που έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εδώ δεν υπολογίζουν κάτι. `Η μάλλον υπολογίζουν το ότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί ακριβώς να σταθμίσει πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα, εκτός ΕΕ. Δεν μπορεί στο σύνολό του, ένα σημαντικό μέρος τα σταθμίζει. Και πάνω απ' όλα υπολογίζουν στην τρομοκρατία. Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Η Ελλάδα, και ο λαός, θα ήταν πολύ καλύτερα εκτός ΕΕ, όπως το ίδιο ισχύει και για το λαό του Βελγίου, και για το λαό της Γαλλίας, και για το λαό της Γερμανίας, για όλους τους λαούς των κρατών - μελών.

Δε θα είχαν, να πω ένα παράδειγμα, τη δαμόκλειο σπάθη του Συμφώνου της Σταθερότητας. Δε θα είχαν την υποχρεωτική συμμετοχή ή τη συμμετοχή στον ευρωστρατό που είναι ο ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ. Δε θα είχαν τις ενιαίες οδηγίες για όλα τα κράτη - μέλη, να μην ενισχύσουν τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης γιατί αυτό χαλάει τη σούπα του ελλείμματος. Δε θα είχαν όλες αυτές τις επιλογές της ΕΕ που τις ζούμε χρόνια τώρα και προ Μάαστριχτ και σήμερα».

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τις δημοσκοπήσεις, σε σχέση με τα υψηλά ποσοστά που δίνουν στους Οικολόγους Πράσινους, η Αλ. Παπαρήγα απάντησε:

«Οπως ξέρετε εμείς δε σχολιάζουμε ποτέ τις δημοσκοπήσεις, ό,τι και αν λένε. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι το εξής πράγμα: Σε όλη την Ευρώπη, εκεί που τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν φθαρεί στη συνείδηση των εργαζομένων, εκεί ανακαλύφθηκαν τώρα οι Οικολόγοι Πράσινοι. Η οικολογία δεν είναι ανακάλυψη, είναι υπαρκτό πρόβλημα. Το πρόβλημα του περιβάλλοντος είναι υπαρκτό.

Εδώ ανακαλύφθηκαν οι Οικολόγοι Πράσινοι αλλού έχουν μεταμορφωθεί τα σοσιαλιστικά κόμματα σε πράσινα, επειδή κατέρρευσαν. Εκεί πέρα, όπως στην Ελλάδα όπου ο δικομματισμός είναι ακόμα ψηλά, έχουμε την εμφάνιση αυτού του κόμματος. Δικαίωμά του είναι να εμφανιστεί. Λέμε όμως το εξής πράγμα: Καμία φερεγγυότητα δεν έχουν τα κόμματα εκείνα, και αυτό συμβαίνει σε όλους τους Οικολόγους Πράσινους, που έχουν υιοθετήσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, έχουν υιοθετήσει όλες τις επιλογές της ΕΕ και αποσυνδέουν την πολιτική της ΕΕ, την πολιτική της απελευθέρωσης ελεύθερης αγοράς, από την προστασία του Περιβάλλοντος από το μείζον οικολογικό πρόβλημα και θέλω να πω ότι και το κόμμα που υπάρχει εδώ στην Ελλάδα είναι ένα αντίγραφο των γνωστών Πράσινων της Γερμανίας, με τον Γιόσκα Φίσερ, που δοκιμάστηκαν και όλοι γνωρίζουμε πού κατέληξαν. Η πιο προωθημένη οικολογική θέση έτσι και αλλιώς πρέπει να είναι αντικαπιταλιστική».