Πιο βαθιά στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή συμφώνησε να μπει η κυβέρνηση, προσδοκώντας, όπως πάντα, έναν «καλύτερο ρόλο» και ανταλλάγματα για την επίλυση των λεγόμενων εθνικών θεμάτων.

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αβίαστα από την ημίωρη συνάντηση που είχε ο Κ. Καραμανλής με τον Μπ. Ομπάμα στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ το περασμένο Σάββατο. Ο Ελληνας πρωθυπουργός συμφώνησε να κάνει ό,τι περισσότερο μπορεί για τα θέματα που ανέδειξε ο Αμερικανός Πρόεδρος ως κυρίαρχα στην ατζέντα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, όπως ...ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, η ενεργειακή ασφάλεια και η οικονομική κρίση. Από την πλευρά του ο Αμερικανός Πρόεδρος άκουσε και «έδειξε κατανόηση» για τα θέματα που του έθεσε ο Κ. Καραμανλής, όπως τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, η υπόθεση του ονόματος της ΠΓΔΜ, το Πατριαρχείο... Οι θέσεις όμως που πήρε δημόσια πριν και μετά τη συνάντησή του με τον Ελληνα πρωθυπουργό ήταν ένα ηχηρό ράπισμα στην επικίνδυνη τακτική των «γαλαζοπράσινων» κυβερνήσεων να αναθέτουν ρόλο επιδιαιτητή στις ΗΠΑ στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Συγκεκριμένα, ο Μπ. Ομπάμα κάλεσε την ΕΕ να δεχθεί την Τουρκία στους κόλπους της, εννοείται αδιαφορώντας για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο, την κατοχή της Κύπρου, κ.ά. Μάλιστα, ένα από τα ανταλλάγματα που εξασφάλισε η Τουρκία για να άρει το «βέτο» της στην εκλογή του νέου γγ του ΝΑΤΟ, Α. Ράσμουσεν, ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες του τουρκικού Τύπου, η αναβολή για ένα έτος της εφαρμογής του πρωτοκόλλου που προβλέπει το άνοιγμα των τουρκικών αεροδρομίων και λιμανιών στα κυπριακά αεροπλάνα και πλοία. Επίσης, λίγο πριν τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό είχε ζητήσει την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, αγνοώντας τις γνωστές «ενστάσεις» της ελληνικής κυβέρνησης.

Στις δηλώσεις που έγιναν πριν από τη συνάντηση, ο Αμερικανός Πρόεδρος φρόντισε να θέσει την ατζέντα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Ειδικότερα, ο Μπ. Ομπάμα επισήμανε ότι «η συνεργασία ΗΠΑ - Ελλάδας είναι πολύ κρίσιμη σε θέματα που αφορούν την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, την οικονομική κρίση και την ενεργειακή ασφάλεια». Βέβαια, περίσσεψαν τα λόγια αβροφροσύνης όπως ότι «η συνάντηση αποτελεί μία αφορμή για την επιβεβαίωση των εξαιρετικών σχέσεων που υπάρχουν ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα», ενώ δεν έλειψαν οι αναφορές στις κοινές δημοκρατικές αρχές και αξίες.

Ο Κ. Καραμανλής χαρακτήρισε «πολύ καλή» τη συνάντηση, επισημαίνοντας ότι από την πλευρά του τέθηκαν και ζητήματα «που είναι στην προτεραιότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής», όπως τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, τα θέματα που έχουν να κάνουν με το Πατριαρχείο, το Κυπριακό, αλλά και το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Για το τελευταίο υπενθύμισε την απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι που έθετε ως προϋπόθεση για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας.

Ολοφάνερη ήταν την ίδια στιγμή η βούληση του πρωθυπουργού να ανταποκριθεί στο κάλεσμα των ΗΠΑ για ενίσχυση της ελληνικής συμμετοχής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο Αφγανιστάν. Οπως ανέφερε, οι ελληνικές δυνάμεις που βρίσκονται στην Καμπούλ θα μετακινηθούν στην επαρχία Χεράτ, όπου οι πολεμικές επιχειρήσεις είναι πιο σκληρές, θα ενισχύσει το εκστρατευτικό σώμα με 30-40 άτομα ενόψει της ανάληψης της διοίκησης του αεροδρομίου της Καμπούλ το 2010, ενώ θα συμμετάσχει και σε άλλες ΝΑΤΟικές πρωτοβουλίες, για την «εκπαίδευση της αστυνομίας της χώρας αυτής», αλλά και την «ανοικοδόμησή» της. Σε μια προσπάθεια μάλλον να απολογηθεί επειδή δεν προσφέρει περισσότερα στον ιμπεριαλιστικό αυτό πόλεμο, ανέφερε ότι «η συμβολή της χώρας μας στο Αφγανιστάν και σε όλες βεβαίως τις αποστολές που συμμετέχουμε, είναι συνάρτηση των διεθνών μας υποχρεώσεων και των επιχειρησιακών μας δυνατοτήτων. Είναι αυτονόητο ότι προηγούνται πάντα - είναι κατανοητό φαντάζομαι αυτό - οι εθνικές αμυντικές προτεραιότητες».

Ο πρωθυπουργός δεν ανέφερε τίποτα όσον αφορά στο ζήτημα της ενέργειας και των αγωγών μεταφοράς τους και στις πιέσεις που ασκούσαν οι ΗΠΑ στην κατεύθυνση αυτή. Ωστόσο, την επομένη σε δηλώσεις που έκανε μετά τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - ΗΠΑ στην Πράγα, ανέφερε ότι ήταν εισηγητής εκ μέρους της ΕΕ για το ζήτημα της ενέργειας και των κλιματικών αλλαγών. Από τη θέση αυτή υπογράμμισε την ανάγκη «διαφοροποίησης της ΕΕ τόσο στο επίπεδο πηγών όσο και σε επίπεδο αγωγών».