Μια συντάκτρια του χτεσινού «Βήματος» δεν πρωτοτύπησε. Εξέφρασε όσο πιο πιστά μπορούσε τη γραμμή της εφημερίδας της, που, με τη σειρά της, εκφράζει με απόλυτη πιστότητα τη γραμμή της άρχουσας τάξης, όπως αυτή καθορίζεται από τα συμφέροντά της. Πάει πολύς καιρός απ' όταν μια σειρά δικαιώματα και ελευθερίες του λαού, κατακτημένα με πολύχρονους σκληρούς αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος, χαρακτηρίστηκαν «λείψανα άλλης εποχής», βαρίδια στην υποτιθέμενη «φυγή» της χώρας προς το μέλλον, στην πραγματικότητα βαρίδια στην προσπάθεια του κεφαλαίου να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία του. Γιατί να αποτελούσε εξαίρεση το άσυλο; Αυτή η κατάκτηση και όχι «ιδιότυπο καθεστώς» είναι, κατά την συντάκτρια, «εντελώς passe» και «λείψανο», που οφείλει την ύπαρξή του στο γεγονός ότι «αρκετός κόσμος» καταπιέζεται από τα «εύσημα αριστεροσύνης» και «επιχειρεί να επιβάλει έναν συμβολισμό ως αναγκαία συνθήκη για τη λειτουργία της εκπαίδευσης». Και αναφωνεί η συντάκτρια πως έχουμε να κάνουμε με «αστεία πράγματα», γιατί «η χούντα πέρασε, μπήκαμε σε άλλο αιώνα, τα μυαλά αλλάζουν...»!

Μάλιστα. Ωστε διεκδικούν εύσημα αριστεροσύνης όσοι υπερασπίζονται το άσυλο; `Η άλλα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες; Ωστε πρόκειται για «κολλημένους» στο παρελθόν, που αδυνατούν να αντιληφθούν ότι οι εποχές άλλαξαν; Ισως γιατί δεν συχνάζουν στα μέρη που συχνάζουν οι έχοντες αυτήν την άποψη. Οσοι υπερασπίζονται λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες συχνάζουν σε μέρη όπου αυτά καταπατούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο, αποδεικνύοντας ότι μόνον ημερολογιακά άλλαξε ο αιώνας και υπογραμμίζοντας την πάγια ανάγκη της υπεράσπισής τους. Το άσυλο είναι ένα απ' αυτά, κι όσο κι αν βιάζεται να το «νεκροφιλήσει» το «Βήμα» χαρακτηρίζοντάς το «λείψανο», λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο.