Από τον «καπιταλισμό - καζίνο» έως το «κράτος εν κράτει χρηματοπιστωτικό σύστημα», από τους «ανίκανους ηγέτες» έως τους «ανεύθυνους και θρασείς μεγιστάνες και τυχοδιώκτες», με όλους τα έχει «βάλει» ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με την οικονομική κρίση, για να μην τα «βάλει» με τον πραγματικό υπαίτιο γι' αυτήν, τον ίδιο τον καπιταλισμό, του οποίου η κρίση αποτελεί εγγενή παθογένεια από την εμφάνισή του στο ιστορικό προσκήνιο έως σήμερα.

Σ' αυτήν του την προσπάθεια ο οπορτουνισμός αποδεικνύει διαρκώς την αναξιοπιστία και αφερεγγυότητά του. Παράδειγμα: Τον περασμένο Οκτώβρη, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την πρότασή της για την - κατ' αυτούς - «χρηματοπιστωτική κρίση», πρόταση στήριξης των τραπεζών, αλλά με ...διαφάνεια! Δήλωνε ο Γ. Δραγασάκης: «Να είναι διαφανείς οι όροι και τα κριτήρια με τα οποία θα χορηγηθεί και θα κατανεμηθεί η όποια στήριξη»! Τι δηλώνει σήμερα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Κατακεραυνώνει το πακέτο στήριξης των τραπεζών... Αυτό, βεβαίως, διόλου δεν αποτρέπει τον επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνο να προτρέπει τον πρωθυπουργό στη λήψη μέτρων που θα διαφυλάξουν τις επενδύσεις του κεφαλαίου στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Κι ενώ η έγνοια τους για το σύστημα συνολικά, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι το τραπεζικό κεφάλαιο, δεν κρύβεται - ο Αλ. Τσίπρας προχτές επανέλαβε ότι «είναι σα να έχουν έναν ασθενή που αιμορραγεί ακατάπαυστα και αντί να προσπαθήσουν να δουν τις αιτίες της αιμορραγίας και να κλείσουν την πληγή αυτοί διαρκώς μεταγγίζουν τεράστιες ποσότητες αίματος» - προσπαθούν ματαίως να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, ρητορεύοντας περί τραπεζών «μακριά από κερδοσκοπικές λογικές»! Περί ενός «προοδευτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος» και κάπου εκεί κολλάνε και μια πρόταση για κρατικοποίηση άλλοτε μιας, άλλοτε δύο ή τριών τραπεζών, αποκρύβοντας σκόπιμα πως αυτές στον καπιταλισμό, είτε στο κράτος είτε άμεσα στο κεφάλαιο ανήκουν, μία έγνοια θα έχουν, την κερδοφορία τους.

Προχτές ο Αλ. Τσίπρας, ενώ δεν έκρυβε την αγωνία του μήπως η κρίση επιδράσει και ανακόψει την ενοποιητική πορεία της ΕΕ, προσπάθησε κάπως να εξωραΐσει τη στάση τους υπέρ της ΕΕ, την αναντίστοιχη με την άποψη που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου σχηματίζουν για την ευρωένωση των μονοπωλίων, ψελλίζοντας φαιδρότητες. Οπως να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας ή να υπαχθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε πολιτικό έλεγχο! Λες και η ΕΚΤ δεν είναι κομμάτι του ευρωενωσιακού οικοδομήματος, αλλά ήρθε απ' τον Αρη και αναφέρεται στο ...υπερπέραν.

Ο οπορτουνισμός τα θέλει μονά - ζυγά δικά του. Και τον καπιταλισμό να υπερασπίζεται, και να φαίνεται ότι τον πολεμά. Και την ΕΕ να προσκυνά, και να δείχνει ότι την επικρίνει, βάλλοντας κατά του ...Μπαρόζο και του Αλμούνια. Τελικά, αυτό που πράττει είναι να αποπροσανατολίζει το λαό. Η κρίση δεν οφείλεται στις τράπεζες, στα «golden boys» και τους τζογαδόρους. Η αιτία της βρίσκεται στη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, ανάμεσα στην ολοένα και μεγαλύτερη κοινωνικοποίηση της παραγωγής και στην ατομική ιδιοποίηση του παραγόμενου πλούτου. Η διέξοδος δε βρίσκεται στη γιατρειά του ασθενή. Διέξοδος για τους λαούς θα υπάρξει, αν του καταφέρουν μεγαλύτερο, συντριπτικό πλήγμα. Και για να το πετύχουν πρέπει, μεταξύ άλλων, να διαρρήξουν οριστικά τις σχέσεις τους με τους πολιτικούς του εκπροσώπους, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα αναχώματα - υποστυλώματά του, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ.