Οι παραβολές, προφανώς, προέρχονται από ένα βάθος χρόνου που δεν μπορεί να μετρηθεί. Το μόνο που, πιθανόν, χρειάζεται είναι η μετάθεση του χρόνου και του χώρου, για να αποκαλυφθούν όλα και να προσαρμοστούν στο παρόν. Η χώρα -παραπαίδι με τον ομολογούμενο ισχυρότερο και τέλειο εξοπλισμό, μια χώρα αυτοκρατορική χωρίς αυτοκράτορα ή βασιλιά, ένας Γολιάθ, κινδυνεύει να ηττηθεί από ένα μικροσκοπικό, τον Δαυίδ, σχεδόν άοπλο, ή μάλλον εξοπλισμένο με μια σφεντόνα και πέντε πέτρες, σε μια πεδιάδα.

Η παραβολή επανέρχεται και σημαδιακά στον ίδιο γεωγραφικό τόπο, ή περίπου. Ο πατέρας, που κουβαλάει μια μοναξιά ακόμα και στα δημόσια πλυντήρια, αγνοεί, στην πραγματικότητα, την κατάσταση που εξελίχθηκε στο σπιτικό του από τη στιγμή που έφυγε. Δεν είναι βέβαιος τι θα αντικρίσει στην επιστροφή του. Θα βρει το σπίτι του ή ανάμεσα στα ερείπια δε θα το αναγνωρίζει; Τα παιδιά του θα έχουν επιζήσει ή θα βρίσκονται θαμμένα στα συντρίμμια; Το ίδιο αγνοεί τι διαβουλεύτηκαν οι διάφοροι απεσταλμένοι των ισχυρών και των μεγάλων οργανισμών για τη δική του και της οικογένειάς του ζωή, για την επιβίωση του λαού στον οποίον ανήκει ή αν όλοι εκείνοι αποφάσισαν να ξανασυναντηθούν ύστερα από μια ή δυο βδομάδες, από έναν ή δυο μήνες. Ο χρόνος δεν έχει το ίδιο μήκος και την ίδια ένταση γι' αυτόν και τους ομοίους του, όπως των άλλων που συνεδριάζουν για λογαριασμό τους.

Ωστόσο, αναρωτιέμαι, αν ο Δυτικός άνθρωπος, ή εκείνοι που ζουν σε χώρες με χαλαρή θρησκευτική συνείδηση και ελαστικούς εκκλησιαστικούς ή παραδοσιακούς κανόνες, που έχει παραβλέψει ή, ακόμα, που είναι πολίτης κάποιας χώρας, ή περισσότερων που κηρύσσουν τον αθεϊσμό, θα μπορούσε να ζήσει κάτω από σκληρούς θεοκρατικούς όρους. Ομως, πώς μετριέται η ανθρώπινη ζωή; Με τι μέτρα και σταθμά; Αυτό που καθορίζει τη συνύπαρξη των λαών είναι το αντικείμενο της θρησκευτικής λατρείας ή οι κοινωνικές συνθήκες, απ' όπου απορρέουν και οι τρόποι συμπεριφοράς και γενικότερης διαβίωσης; Και η παγκοσμιοποίηση; Εχει χαράξει καθαρά και σταθερά τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατά περίπτωση, ή τα έχει γενικεύσει, έτσι ώστε να μην απευθύνονται σε όλους ή σε συγκροτημένα σύνολα και, επομένως, να μην υπάρχει αντίστοιχη εφαρμογή;

Στις φυλακές της Μπανγκόγκ, για παράδειγμα, υπάρχει αλυσοδεμένος στις φυλακές ένας συγγραφέας, που μια τυπωμένη παράγραφός του έχει εκληφθεί ως ύβρις απέναντι στον βασιλιά, ενώ το πιο διαδεδομένο επάγγελμα σ' εκείνη τη χώρα είναι η πορνεία. Είδα τους ουρανοξύστες να ξύνουν τον ουρανό, όπως είδα και τις ξύλινες εξέδρες στα ποτάμια, που πάνω τους κατοικούν, μέρα - νύχτα, άνθρωποι. Δε χρειάστηκε να αναρωτηθώ για την εκμετάλλευση της ανθρώπινης δύναμης που δημιουργεί έναν παράνομο πλούτο. Η απάντηση ήταν εκκωφαντική. Αλλά ποιος θέλει να αντικαταστήσει τις ρουκέτες, τις βόμβες, τα τανκς και άλλα φονικά όπλα με εκπαιδευτικά βιβλία και κοινωνικές μελέτες; Ισως να μην υπάρχει άλλος δρόμος από τη γνώση.