Στα... νέα δεδομένα των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου για αύξηση της κερδοφορίας, προσαρμόζονται και τα μαθήματα και προγράμματα σπουδών των πανεπιστημίων, με διδασκαλία θεμάτων «χρήσιμων» για τον αυριανό ευέλικτο εργαζόμενο ανεξάρτητα από το αντικείμενο στο οποίο σπουδάζει. Για παράδειγμα, σε μάθημα επιλογής του πρώτου εξαμήνου στα τμήματα της Γεωπονικής, με τον τίτλο «Φύλο, ισότητα ευκαιριών και ατομικά δικαιώματα», στην εξεταστική μπήκε το εξής θέμα: Να δοθεί ο ορισμός της ευέλικτης απασχόλησης, τα θετικά και τα αρνητικά της για τους εργαζόμενους.

Οι φοιτητές και αυριανοί ευέλικτοι και φτηνοί εργαζόμενοι, μαθαίνουν ότι η ευέλικτη απασχόληση είναι μια «διακριτή μορφή εργασιακής σχέσης» που «προωθείται από την ΕΕ και τις εθνικές πολιτικές απασχόλησης γιατί θεωρείται ότι συμβάλλει στη μείωση του εργασιακού κόστους, στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, στη μείωση της ανεργίας και στην αύξηση της γυναικείας απασχολησιμότητας». Εξοικειώνονται δηλαδή με τον εργασιακό μεσαίωνα που θα αντικρίσουν μόλις βγουν στην παραγωγή - αν δεν τον αντιμετωπίζουν ήδη ως εργαζόμενοι φοιτητές. Ενα μεσαίωνα που παρουσιάζεται με «υπέρ και κατά», δηλαδή υποτίθεται ότι έχει και θετικά στοιχεία για τους εργαζόμενους! Μάλιστα, στα υπέρ συγκαταλέγεται και το «καλό» που κάνει η ευέλικτη εργασία στις γυναίκες, καθώς έτσι επανεντάσσονται καλύτερα στην παραγωγή και συνδυάζουν τις οικογενειακές με τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις...