Τετάρτη 11 Φλεβάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Περί ... «προστατευτισμού»

Ηταν απόλυτα αναμενόμενο. Ενώ μέχρι και πριν από λίγους μήνες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του καπιταλιστικού κόσμου υποχρέωναν τους εργαζόμενους να προσκυνήσουν στα δεδομένα που δημιουργεί η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» των οικονομιών, τώρα αυτοί οι ίδιοι - και, μάλιστα, οι εκπρόσωποι των πλέον αναπτυγμένων χωρών - ανακάλυψαν την αναγκαιότητα του «προστατευτισμού». Οσο διαρκούσε η οικονομική ευφορία, όσο δηλαδή οι μονοπωλιακές ενώσεις κατέρριπταν το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ κερδοφορίας, απαιτούσαν ...απλοχωριά στην επιχειρηματική τους δράση, κατακτώντας τη μία μετά την άλλη τις αγορές. Τώρα που η οικονομική κρίση τους απειλεί με εκτεταμένες καταστροφές και πτωχεύσεις, εξαιτίας των ανοιγμάτων και του οξύτατου ανταγωνισμού, αξιώνουν τη ...θαλπωρή που μπορεί να τους προσφέρουν οι εθνικές κυβερνήσεις.

Αυτές, οι κυβερνήσεις, παίζουν το χαρτί ανάλογα με την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι «δικές τους» επιχειρηματικές ενώσεις. Ο Ομπάμα φωνάζει «αγοράζετε αμερικανικό χάλυβα και σίδηρο». Ο Σαρκοζί προσφέρει κίνητρα για να επαναπατριστούν οι γαλλικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Στην Ισπανία, ο υπουργός Βιομηχανίας προτρέπει τους πολίτες να αγοράσουν ισπανικά προϊόντα. Ο Μπράουν ταλαντεύεται ανάμεσα στο δικό του σύνθημα «βρετανικές δουλειές στους Βρετανούς εργαζόμενους» και την ανάγκη για «διεθνή συμφωνία της ευρύτερης δυνατής εμβέλειας». Οι κυβερνήσεις στην Ανατ. Ευρώπη έχουν ήδη πανικοβληθεί. Οι Τσέχοι τα βάζουν με τη Γαλλία, οι Ούγγροι με τις «αρχές της ελεύθερης οικονομίας» και οι Πολωνοί αποζητούν αποκούμπι στις, πέραν του Ατλαντικού, αποφάσεις. Η ΕΕ, συνολικά, διατηρεί το «αντιπροστατευτικό» μέτωπο και διαμηνύει πως σε περίπτωση που από το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο εκδηλωθούν τέτοιες κινήσεις «δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια».

Τι άλλαξε, λοιπόν, και το αρραγές μέτωπο κατά του λεγόμενου «προστατευτισμού» διερράγη; Στο ουσιαστικό μέρος της υπόθεσης δεν άλλαξε τίποτα. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και αντιθέσεις, και ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, και ανάμεσα σε ομάδες κρατών, δεν έπαψαν να υπάρχουν ούτε στιγμή. Αδιάψευστος μάρτυρας οι πολεμικές συγκρούσεις, οι στρατιωτικές επεμβάσεις, η στρατιωτική παρουσία των ιμπεριαλιστικών κρατών σε διάφορα μέρη του κόσμου. Αυτό που βεβαίως διαταράσσει τώρα τις ισορροπίες - τις ισορροπίες της απόλυτης αθλιότητας και του τρόπου που μέχρι τώρα καταληστεύονταν οι λαοί - είναι η ορμητική εμφάνιση της οικονομικής κρίσης. Μια κρίση που οξύνει ακόμα περισσότερο τις αντιθέσεις και την ανοιχτή αντιπαράθεση ανάμεσα στις διάφορες μονοπωλιακές ομάδες. Ετσι, η «παγκοσμιοποίηση», που λειτούργησε ως εργαλείο για τη βάρβαρη και ολομέτωπη επίθεση κατά των εργαζομένων, το κοινό μέτωπο του μονοπωλιακού κεφαλαίου για την αμφισβήτηση και την ακύρωση λαϊκών κατακτήσεων δεκαετιών, τώρα, σε περίοδο κρίσης, αντικαθίσταται από το δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Οι συζητήσεις, γύρω από τις μεθόδους που θα ακολουθήσουν οι αστοί για το ξεπέρασμα της κρίσης, μόλις έχουν αρχίσει. Ειδικό βάρος σε αυτές θα έχει και η περί του «προστατευτισμού» φιλολογία. Μια φιλολογία, που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την προστασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του συσσωρευμένου πλούτου της κοινωνίας, των παραγωγικών δυνάμεων ή την προστασία των εργαζομένων και του λαού. Μιλάμε για προστασία της θέσης των μονοπωλίων, την προστασία και τη διαιώνιση της εξουσίας και κερδοφορίας τους. Μια «προστασία», που δεν έχει τίποτα κοινό με τα συμφέροντα και το μέλλον της εργατικής τάξης και του συνόλου των λαϊκών στρωμάτων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ