Ο Γ.Β. και η «Ελευθεροτυπία» δεν πρωτοτυπούν όταν γράφουν για το ΚΚΕ. Εχουν φροντίσει άλλοι πριν απ' αυτούς. Τα σενάρια είναι έτοιμα από διάφορα αστικά επιτελεία. Μόνο που χρειάζονται και καλούς πλασιέ της αληθοφάνειας στα ΜΜΕ. Δοκιμασμένους να διαμορφώνουν πραγματικότητες στα μέτρα των αστών. Και ο Γ.Β. είναι δοκιμασμένος. Οπως και η εφημερίδα που γράφει. Εχουν δώσει και δίνουν συνεχώς εξετάσεις στις αντιΚΚΕ προβοκάτσιες. Είναι ταγμένοι στην αναπαραγωγή της αντιΚΚΕ προπαγάνδας. Αλλωστε γι' αυτό το σκοπό δουλεύουν ολόκληρα επιτελεία ιμπεριαλιστικά, της άρχουσας τάξης και μάλιστα ενδιαφέρονται να τα αναπαράγουν προοδευτικούληδες δημοσιολόγοι, ακόμη πιο καλά «αντιεξουσιαστές» που είναι και της μόδας, και που εμφανίζονται ως τέτοιοι για να δίνουν άλλοθι σ' αυτή την προπαγάνδα.

Αλλωστε και μόνο ο τίτλος του άρθρου, «ΚΚΕ-Στάλιν: Η μεγάλη ανατριχίλα» σε προϊδεάζει για το περιεχόμενο της ανατριχίλας που σπέρνει το γραφτό του δημοσιολόγου. Γιατί η σταλινολογία ως αντικομμουνιστική και αντισοβιετική προπαγάνδα του διεθνούς ιμπεριαλισμού βρίσκεται στην αιχμή της διαπάλης από το θάνατο ακόμη του Στάλιν. Το ότι επανέρχεται με διάφορες αφορμές δε δείχνει τίποτε διαφορετικό παρά τη γύμνια των αστών να αντιπαρατεθούν. Σε επίπεδο ιδεών, σε επίπεδο θέσεων.

Ο Γ.Β. και η «Ελευθεροτυπία» βρήκαν λοιπόν την αφορμή. Το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Γράφει ο δημοσιογράφος: «Οσο και αν τεντώσει το αυτί του ο λαός για να παρακολουθήσει τις εργασίες του, απλώς θα στραβολαιμιάσει. Ανοιχτή για τους δημοσιογράφους θα είναι μόνο η έναρξη». Να γιατί έπιασε ο πόνος το Γ.Β. και την «Ελευθεροτυπία». Τους εμποδίζει το ΚΚΕ να ενημερώσουν το λαό για το ΚΚΕ. Τους έπιασε ο πόνος τους αντικομμουνιστές κονδυλοφόρους. Και θυμήθηκαν ξαφνικά πως το ΚΚΕ δεν είναι ανοιχτό στους δημοσιογράφους. Αντιδημοκρατικό λοιπόν ον με βάση τις αξίες της αστικής δημοκρατίας. Τους έπιασε ο πόνος γιατί δεν τους ανοίγουμε πόρτα για να κάνουν το βρώμικο παιχνίδι τους. Πολύ θα 'θελαν ένα ΚΚΕ του χεριού τους. Να ανακατεύονται όπως στ' άλλα αστικά και μικροαστικά κόμματα. Θέλουν ένα ΚΚΕ χωρίς τις αρχές συγκρότησης, λειτουργίας και δράσης του για να παρεμβαίνουν και να επηρεάζουν, να διαμορφώνουν την πολιτική του. Ναι. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Ξέρουν καλά πως το λαό, τον οποίο εχθρεύονται, αφού είναι με την αστική τάξη, τον ενδιαφέρει η πολιτική του ΚΚΕ, η σταθερή στο πλευρό του δράση του, η στήριξη των αγώνων του, κόντρα στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό, και όχι οι εσωκομματικές του διαδικασίες. Οι αρχές του και η στρατηγική του είναι που έχουν καθιερώσει ψηλά στη συνείδηση πλατιών τμημάτων της εργατικής τάξης και του λαού, της νεολαίας, την ηθική ανωτερότητά του, των στελεχών και των μελών του μέσα από τη δική τους εμπειρία στην καθημερινή πάλη. Και θέλουν - οι αστοί - αυτό να το απαξιώσουν στις λαϊκές συνειδήσεις, έχοντας στόχο να αφοπλίσουν ιδεολογικά-πολιτικά το εργατικό κίνημα. Και επειδή δεν τα καταφέρνουν, χύνουν δηλητήριο. Αυτή είναι η αποστολή τους.

Ο στόχος ολοφάνερος. Να καλλιεργούν στις εργατικές, στις λαϊκές συνειδήσεις, την αποστροφή προς το Κόμμα μας, το Κόμμα τους, ως κόμμα αντιδημοκρατικό, μυστικοπαθές, επομένως αποκρουστικό και επικίνδυνο για τις λαϊκές δυνάμεις. Θέλουν να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις ότι το ΚΚΕ πρέπει να λειτουργεί με όρους αστικής δημοκρατίας. Δηλαδή, με τους όρους των εχθρών της εργατικής τάξης και του κινήματός της. Να τις μολύνουν με το δηλητήριο αποδοχής, ως περιεχόμενο της δημοκρατίας, της συνδιαλλαγής με τους αστούς για τη στρατηγική μας. Να τους δίνουμε λόγο. Μύχιοι πόθοι τους, που δεν πρόκειται ποτέ να εκπληρωθούν. Τους πονάει που δεν μπορούν να μας «βάλουν στο χέρι». Η επικίνδυνη αυτή λογική είναι δοκιμασμένη. Μια ματιά και μόνο στον ΣΥΝ και στη λειτουργία του φτάνει για να γίνει κατανοητό πως η δήθεν δημοκρατικότητά του βάζει στο «παιχνίδι» διαμόρφωσης της πολιτικής του και τους αστούς. Αλλά αυτό, βεβαίως, είναι επιλογή του, ως μέρους του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλη μια επικίνδυνη πτυχή του οπορτουνισμού.

Ο δημοσιολόγος επανέρχεται στα γεγονότα του Δεκέμβρη, τότε που η εφημερίδα του έπαιρνε πάνω της τους κουκουλοφόρους και έστελνε τους μαθητές να χτυπηθούν στα αστυνομικά τμήματα για να εξεγερθούν. Και γράφει: «Με επιλογή του, αποσυναγώγιμο το ΚΚΕ, για να διασφαλίσει αμόλυντη την καθαρότητά του». Πράγματι διασφαλίζουμε το Κόμμα μας από την «Ελευθεροτυπία» και τους Βότσηδες. Γιατί δε μολύνουν απλά, δηλητηριάζουν. Οχι το ΚΚΕ, αλλά το λαό για όσα λένε για το ΚΚΕ και όχι για πρώτη φορά. Και συνεχίζει τις αθλιότητες ο δημοσιολόγος. «Μόνο του με αψεγάδιαστα πειθαρχημένες παρελάσεις, στα εκρηκτικά "Δεκεμβριανά" της μαθητικής εξέγερσης». Κι αυτός και το μαγαζί του δε λένε τα ίδια για πρώτη φορά. Με κάθε ευκαιρία επιχειρεί να σπρώξει την όποια αυθόρμητη μαζική εκδήλωση, κυρίως τμημάτων της νεολαίας, για να τσακίσει αγνές αγωνιστικές διαθέσεις, στις τυφλές συγκρούσεις στις οποίες την καλεί. Οπως π.χ. καλούσε με το πρωτοσέλιδο της 12^ης Δεκεμβρίου. «Μάθημα 1ο: Εφοδος στα τμήματα» (σ.σ. τα αστυνομικά). Δηλαδή έστελναν τους μαθητές να χτυπηθούν από τον κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό. Να τσακιστούν για να μην ξανασηκώσουν κεφάλι. Τόση... επαναστατικότητα δείχνουν... Στο όνομα ενός κινήματος, που κανείς «δεν ελέγχει το μυαλό των νέων»! Τι θέλει να πει αυτό; Μακριά από το ΚΚΕ. Αλλωστε το είχαν πει πεντακάθαρα στις 9 Δεκέμβρη. «Στους δρόμους ανυπακοή - το ΚΚΕ υπάκουο στη "γραμμή"», ήταν ο τίτλος ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας». Ενα ρεπορτάζ που (δικαιολογημένα από τη σκοπιά της εφημερίδας) κυριολεκτικά ήταν λυσσασμένο επειδή το ΚΚΕ πήρε τα μέτρα του και δεν ενεπλάκη στο σχέδιο προβοκάτσιας που επιχειρήθηκε σε βάρος του, το βράδυ της Δευτέρας 8 Δεκέμβρη. Αντίθετα, οργανωμένα, περιφρουρημένα, πειθαρχημένα, τα μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ παρέκαμψαν τη στημένη προβοκάτσια. Που η «Ελευθεροτυπία» ευχόταν να κάνει τη ζημιά στο ΚΚΕ η προβοκάτσια. Αυτό ξαναϋπενθυμίζει ο Γ.Β. Τους πόνεσε γιατί απέτυχαν ως προς αυτό το στόχο τους.

Μα δεν έμεινε μόνο σ' αυτά ο Γ.Β. Δε φτάνουν για να κάνουν όπως νομίζουν αποτελεσματικό για τους σκοπούς τους, τον αντιΚΚΕ εσμό τους. Και καταπιάνονται με αγαπημένο τους αλλά τετριμμένο πια θέμα, τη χολή στον Στάλιν. Είναι προβλέψιμοι λοιπόν. Αυτή η προπαγάνδα τους είναι χαρακτηριστική, αφ' ενός των προθέσεων των αστικών επιτελείων ως προς την αντιμετώπιση του ΚΚΕ και της πολιτικής του και, αφ' ετέρου, ως προς την αδυναμία τους να αντιπαρατεθούν από τη σκοπιά της ιδεολογίας και της πολιτικής του καπιταλισμού, και να πείσουν. Ο τίτλος του άρθρου, δίνει και το στίγμα της επίθεσης στο ΚΚΕ και στην έρευνα που κάνει για τις αιτίες της αντεπανάστασης. Στην επιστημονικά θεωρητική τεκμηρίωση των εκτιμήσεών του για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Εμβριθής, αλήθεια, προσέγγιση και του Γ.Β. και της «Ελευθεροτυπίας».

Αλλωστε επικαλείται για μια ακόμη φορά και ένα «μαρξιστή» καθηγητή, και το άρθρο του στον προσυνεδριακό διάλογο που κάλεσε σε «αντισταλινικό» αγώνα. Και τον αναπαράγει. Αλλωστε η «αντιεξουσιαστική "Ελευθεροτυπία"» φιλοξένησε και άλλο άρθρο του ίδιου με περιεχόμενο τον αντισταλινικό αγώνα. Και ο κύριος καθηγητής και η «Ελευθεροτυπία» ταυτίστηκαν φαίνεται ως προς το σκοπό της «πάλης κατά της εξουσίας». Πάλη κατά του «σταλινισμού»! Δημοκρατία αναφωνούν και οι δυο. Και ξέρουν τι κάνουν. Δε θέλουν την εργατική εξουσία και φέρνουν το σοσιαλισμό στα μέτρα της αστικής δημοκρατίας. Ονειρα ή επιδιώξεις μικροαστικής αφασίας; Αντικειμενικά ιδεολογικός αφοπλισμός της εργατικής τάξης. Και αντιμετωπίζουν το ΚΚΕ και τη θεωρητική του δουλειά για το σοσιαλισμό με τον «αντισταλινικό» αγώνα. Η σταλινολογία ήταν μετά το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το «αγαπημένο» των αστών και μικροαστών αντικομμουνιστικό - αντισοβιετικό - αντισοσιαλιστικό προπαγανδιστικό πλαίσιο, ως περιεχόμενο της πιο επιθετικής ιμπεριαλιστικής δράσης στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Εχουν γίνει προβλέψιμοι. Και επαναλαμβάνονται. Αυτή είναι μια από τις αδυναμίες τους.

Γιατί εστιάζουν τη χυδαία πολεμική τους στον Στάλιν και με την ίδια ταχτική την επίθεση στο ΚΚΕ; Η σφοδρή επίθεση στον Στάλιν είναι επίθεση στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, με δεδομένη τη λενινιστική υποθήκη ότι «κανένας δεν μπορεί να μας ανατρέψει εκτός από τα δικά μας λάθη», σε συνδυασμό με το ενδεχόμενο της απειλής που αποτελεί η δράση αντισοσιαλιστικών δυνάμεων που δρουν μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό. Αυτές δεν εξαλείφονται αυτόματα μετά την απαλλοτρίωση των καπιταλιστών. Ο σοσιαλισμός οικοδομείται σε οξύτατη διαπάλη με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος δεν παραιτείται από την επιδίωξη παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Και στο εσωτερικό της χώρας που οικοδομεί τη νέα κοινωνία, η αστική τάξη, που χάνει την εξουσία, γίνεται πολλαπλάσια πιο επικίνδυνη απ' ό,τι πριν, αφού επιδιώκει να την επανακατακτήσει. Εχει δε μαζί της, ως ισχυρούς συμμάχους, τους καπιταλιστές όλου του κόσμου. Ταυτόχρονα, ο Λένιν επαναλάμβανε ότι η ύπαρξη μικρής εμπορευματικής παραγωγής αποτελεί κίνδυνο (αν γίνουν λάθη στη σοσιαλιστική οικοδόμηση) να γίνει μεγάλη. Που αναπαράγει επίσης τη μικροαστική ιδεολογία και τον οπορτουνισμό.

Η εργατική εξουσία στην ΕΣΣΔ μετά τη «Νέα Οικονομική Πολιτική» (ΝΕΠ) ακολούθησε την πολιτική της «επίθεσης του σοσιαλισμού ενάντια στον καπιταλισμό» και της «ολοκληρωτικής συνεταιριστικής οργάνωσης της αγροτικής οικονομίας». Και αυτό έγινε σε συνθήκες όξυνσης της αντιπαράθεσης ανάμεσα στις σοσιαλιστικές και τις καπιταλιστικές δυνάμεις (κουλάκοι και τμήμα της διανόησης, που προέρχεται από την κυρίαρχη τάξη), και που κατέστρεφαν παραγωγικές δυνάμεις, (έκαιγαν την παραγωγή κλπ.) ενώ έκαναν και ένοπλη πάλη κατά του κινήματος της κολεκτιβοποίησης. Ετσι νικήθηκε η αστική τάξη του χωριού και προωθήθηκε η κολεκτιβοποίηση. Αυτή η πολιτική βρίσκεται στο στόχαστρο των σταλινολόγων. Η αντικατάσταση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στο χωριό από τη συνεταιριστική βρίσκεται στο στόχαστρό τους. Γιατί; Μα, ακριβώς γιατί η συγκεκριμένη πολιτική για την πορεία οικοδόμησης των νέων σχέσεων παραγωγής, κατέστρεφε τους παράγοντες που θα μπορούσαν να επιδράσουν στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Στην τότε περίοδο ο Κάουτσκι εξαπέλυε μύδρους κατά της δικτατορίας του προλεταριάτου, της σοβιετικής εξουσίας. Τίποτα νέο, λοιπόν, δε λέει ο σταλινολόγος Γ.Β. και η «Ελευθεροτυπία». Στην ίδια ρότα και οι μικροαστοί, οι οπορτουνιστές και οι τροτσκιστές. Και οι «δημοκράτες» της ελευθερίας για να ανθίζουν τα λουλούδια της αντεπανάστασης.

Τέλος ο Γ.Β. και η «Ελευθεροτυπία» καλούν να μάθουμε την αλήθεια για τα «εγκλήματα του Στάλιν» μέσα από την ταινία του Πολωνού Α. Βάιντα για την «υπόθεση Κατίν». Εδώ πια δίνουν τα ρέστα τους. Εδώ τους το έχουμε ξαναπεί. Είναι ικανοί να αθωώσουν και τον Χίτλερ, προκειμένου να χύνουν το θανατηφόρο δηλητήριο της ιμπεριαλιστικής αντισοβιετικής τους προπαγάνδας, ώστε να αποδείξουν πως η κοινωνία που απάλλαξε τον άνθρωπο από την εκμετάλλευση, που νίκησε φασισμό και ναζισμό, που ήταν το αντίπαλο δέος στον ιμπεριαλισμό, δεν ήταν τίποτε άλλο από μια κοινωνία καθοδηγούμενη από εγκληματίες ηγέτες. Επιτελεία ολόκληρα υπηρεσιών του ιμπεριαλισμού δουλεύουν γι' αυτήν την προπαγάνδα. Αλλά βρίσκουν τους πρόθυμους δημοσιογραφούντες που ξεπερνούν ακόμη και τους διδάξαντες αυτή τη μέθοδο προπαγάνδας, της επανάληψης του ψέματος, σαν τον Γκαίμπελς. Γιατί το έγκλημα της εκτέλεσης Πολωνών αξιωματικών στο Κατίν, το διέπραξαν αποδεδειγμένα οι χιτλερικοί. Αλλά η τωρινή ιμπεριαλιστική ιστοριογραφία, αναπαράγοντας αυτήν του Γκαίμπελς από το 1943, το αποδίδει στους Σοβιετικούς και προσωπικά στον Στάλιν. Οι αποδείξεις; Δυο από τους ηγέτες της ανατροπής του σοσιαλισμού, οι οποίοι κιόλας το έχουν καυχηθεί δημόσια ότι τον ανέτρεψαν. Αρχεία χαλκευμένα, που παρέδωσαν ο Γιέλτσιν και ο Γκορμπατσόφ στον Βαλέσα. Δηλαδή, δυο από τους ηγέτες της ανατροπής του σοσιαλισμού, οι οποίοι κιόλας το έχουν καυχηθεί δημόσια ότι τον ανέτρεψαν. Η απόδοση εγκλημάτων στην τότε Σοβιετική Εξουσία είναι καλό εργαλείο στην αντικομμουνιστική, αντισοσιαλιστική επίθεση και πρωτοχρησιμοποιήθηκε απ' αυτούς.

Ο Βάιντα δεν κάνει καν ιστορική έρευνα. Παίρνει σαν δεδομένη τη χιτλερική άποψη στην υπόθεση του Κατίν και στήνει κινηματογράφο ενίσχυσης αυτής της επαίσχυντης αντισοβιετικής, αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας. Τάσσεται, δηλαδή, εξαρχής με το «αξίωμα» ότι οι Σοβιετικοί είναι οι εκτελεστές των Πολωνών αξιωματικών, επομένως οι εγκληματίες. Ο αντικομμουνιστής «καλλιτέχνης» τάσσεται με τη ναζιστική - ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Αναπαραγωγή της γνωστής και από τους ιστορικούς καθηγητές του πανεπιστημίου του Γέιλ των ΗΠΑ, ιμπεριαλιστικής θεωρίας της ταύτισης του εγκληματικού ναζισμού με το σοσιαλισμό - κομμουνισμό και του Χίτλερ με τον Στάλιν. Επίσης και γι' αυτό τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία δουλεύουν πυρετωδώς και ακατάπαυστα από τη 10ετία του '50 ακόμη (βλέπε «Ρ», 8/2.2009).

Ας πασχίζουν οι δημοσιολόγοι και οι εφημερίδες της αντιΚΚΕ αθλιότητας. «Σε τούτα δω τα μάρμαρα, κακιά σκουριά δεν πιάνει». Το ΚΚΕ βρίσκεται στην τελική ευθεία για το 18ο Συνέδριό του. Η προσυνεδριακή μας διαδικασία έχει ήδη δώσει το μήνυμα και το 18ο Συνέδριο θα το επικυρώσει. Αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα με την πολιτική του ΚΚΕ. Είναι δοκιμασμένη στη ζωή και φέρνει αποτελέσματα σε όφελος του λαού. Με τη γραμμή συσπείρωσης, την αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη, ο λαός θα διαμορφώνει τις προϋποθέσεις της αντεπίθεσής του. Θα πορευτεί αγωνιστικά κόντρα στο κεφάλαιο και στην εξουσία του, οικοδομώντας τη δική του αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή συμμαχία, συστρατευόμενος με το ΚΚΕ. Και έτσι μπορεί να ελπίζει. Αυτό χρειάζεται ο λαός και ο τόπος, ισχυρό λαϊκό κίνημα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολουμένων και ισχυρό ΚΚΕ. Ετσι θα δημιουργεί το αντίπαλο δέος στη βαρβαρότητα των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, ικανό να δώσει τη μάχη έως το τέλος. Αυτό προβοκάρουν, για να εμποδίσουν, οι Βότσηδες και οι «Ελευθεροτυπίες». Δε θα τους περάσει.