Η ΠΚΣ καλεί τους φοιτητές να εντείνουν την πάλη ενάντια στο νόμο - πλαίσιο που πλήττει πρώτα και κύρια τα παιδιά της εργατικής τάξης
Ενδεικτικά, αναφέρουμε στοιχεία της εικόνας που έχει διαμορφωθεί με την περικοπή των δωρεάν συγγραμμάτων: Στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης (στα Τμήματα Ηλεκτρονικών, Αυτοματισμού, Πληροφορικής), αντί για συγγράμματα... σε 10 μαθήματα δίνονται στους σπουδαστές σημειώσεις μέσω διαδικτύου, όπου τις εκτυπώνουν με δικά τους έξοδα. Στη ΣΤΕΦ Σερρών δόθηκαν στους σπουδαστές περσινές σημειώσεις, στο ΤΕΙ Κοζάνης οι σπουδαστές ...δανείζονται τα συγγράμματα από τη βιβλιοθήκη και τα επιστρέφουν. Στο Ιστορικό Ιωαννίνων δε δόθηκαν καθόλου βιβλία και θα δοθεί διπλή εξεταστική τον Ιούνη. Στο ΠΤΔΕ Ιωαννίνων δόθηκαν τα συγγράμματα μια μέρα πριν την εξεταστική...
Αποτέλεσμα είναι μια πολύ μικρή μερίδα φοιτητών, αφού έχει αγοράσει τα απαραίτητα βιβλία να διαβάζει και να προετοιμάζεται στην ώρα της και τα παιδιά της εργατικής τάξης να στοιβάζονται σε ουρές, να έρχονται τελευταία και καταϊδρωμένα γιατί «η τσέπη μου δε φτάνει για το πανεπιστήμιο». Γιατί «μιλάμε για συγγράμματα που στοιχίζουν 50, 60, 100 ευρώ και ποτέ δε φτάνει ένα σύγγραμμα στην πλειοψηφία των μαθημάτων του πανεπιστημίου». Γιατί «για να πάρεις πτυχίο έχεις το λιγότερο 40 μαθήματα ή στη Γεωπονική έχεις 120 μαθήματα και «κάνε τον πολλαπλασιασμό. Μιλάμε για χιλιάδες ευρώ». Και μέχρι να φτάσεις στην εξεταστική, έχεις να πληρώσεις διατροφή, διαμονή, «τουλάχιστον 700 ευρώ το μήνα σε λογαριασμούς».
Και τότε «ή θα ξεζουμίσεις την οικογένεια που όσο περνάει ο καιρός μειώνονται οι δυνατότητές της και αν έχει δύο παιδιά να σπουδάσει, το ένα θα το θυσιάσει - δε γίνεται να σπουδάσουν δύο παιδιά σε μια οικογένεια με 1.000 ευρώ μισθό το μήνα. `Η αναγκάζεσαι να δουλέψεις, οπότε δεν μπορείς να παρακολουθείς και να έχεις μια συνέχεια στα μαθήματα, να έχεις δικές σου σημειώσεις και ήδη έχουν αρχίσει τα ρουσφέτια ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πάντα με ανταλλάγματα».
Στις ουρές και η Πανσπουδαστική ΚΣ να προχωράει σε εξορμήσεις, όχι μόνο για τα συγγράμματα, αλλά και «για το τι παιδεία θέλουμε, τι κοινωνία θέλουμε. Να γίνουμε επιστήμονες στη βάση των κοινωνικών αναγκών και όχι της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Παλεύουμε για το τώρα και το μέλλον». Και βλέποντας ότι τα επερχόμενα μέτρα θα πετάξουν βίαια μια μεγάλη μερίδα φοιτητών έξω από τα πανεπιστήμια κάνει ξεκάθαρο ότι το φοιτητικό κίνημα πρέπει να είναι όσο γίνεται περισσότερο θωρακισμένο, με αιτήματα συνολικής ρήξης με αυτήν την πολιτική. Προβάλλει την επιτακτική ανάγκη να αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στο φοιτητικό κίνημα, να μπουν οι φοιτητές μπροστά, να οργανώσουν την πάλη τους μαζί με τους εργάτες.
«Η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να είναι καθολικά δωρεάν, ούτε ευρώ από την τσέπη μας. Στο πτυχίο μας να εμπεριέχεται όλη η γενική και ειδική γνώση η οποία θα μας κάνει ολοκληρωμένο επιστήμονα. Με πτυχίο δυνατό που δε θα το διαπραγματευόμαστε με κανένα αφεντικό, θα μας εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δεν εγκλωβίζουμε τη δράση μας μόνο μέσα στο πανεπιστήμιο. Το φοιτητικό κίνημα να ορθώσει το ανάστημά του στο πλευρό του εργατικού κινήματος, γιατί η παιδεία είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, η λαϊκή οικογένεια πρέπει να έχει λόγο για το τι παιδεία λαμβάνουν τα παιδιά της».