Του ΠΑΝΟΥ από το «Ποντίκι»

Καλώς να έρθει. Οι εργάτες να 'ναι έτοιμοι να κάνουν αυτό που πρέπει κι ας έρθει η κρίση. Πρέπει να έρθει η κρίση.

Μέχρι τότε, ας μην αφήνουμε τους αστούς να σπέρνουν συγχύσεις, όπως αυτή που υπονοεί πως δήθεν οι κυβερνήσεις - οι αστικές κυβερνήσεις - είναι κάτι άλλο - ο καλός της υπόθεσης, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάτι διαφορετικό - ο κακός που βαράει τα σκαμπίλια. Και άρα, συνεχίζει ο σχετικός μύθος, στη Σύνοδο Κορυφής που θα γίνει, οι κυβερνήσεις μπορούν να ανατρέψουν το σχέδιο της Επιτροπής.

Η Σύνοδος Κορυφής της Ενωσης των Μονοπωλίων, αυτό είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση, γίνεται για να παρθούν μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου, άρα αντεργατικά. Και οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου είναι οργανικό μέρος της μηχανής που λαδώνεται απ' το αίμα και τον ιδρώτα των εργατών. Ο οικοδόμος που σκοτώθηκε χτες, στα 33 του χρόνια, θα λείψει απ' το σπίτι του, απ' όλους εμάς, ακριβώς γιατί η δουλειά του ήταν υποταγμένη στο κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Στη Σύνοδο Κορυφής, οι κυβερνήσεις δε συζητούν για το πώς δε θα σκοτώνονται οι εργάτες για το κέρδος του αφεντικού, αλλά για το πώς δε θα κοστίζει στο αφεντικό ο θάνατος του εργάτη.

Καλώς να έρθει, λοιπόν, η κρίση. Αρκεί οι εργάτες να ναι έτοιμοι, για να κάνουν αυτό που πρέπει εκείνη την ώρα. Αρα, Κόμμα. Κομμουνιστικό Κόμμα ακόμα πιο ικανό. Πολύ πιο ικανό. Αρα, κομμουνιστές. Πιο ικανοί κάθε μέρα, κάθε ώρα. Να είναι μπροστά, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, κάθε ώρα. Στο πάλεμα για να μη σκοτώνονται οι εργάτες στο κυνήγι του κέρδους, στο πάλεμα για να μάθουν οι εργάτες ότι μπορούν να ζήσουν χωρίς αφεντικά.

Ακου, λέει, μας πάει πιο πολύ να φορέσουμε ΠΑΣΟΚ αυτήν την περίοδο. Τι είναι τα κόμματα; Κουστουμάκια να τα ταιριάζουμε με τη γραβάτα;

Βάλτο καλά στο νου, φρόντισε να το βάλουν κι άλλοι, οι κουβέντες μας πια, στο σπίτι, στο καφενείο, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολειό, δεν μπορούνε να 'ναι περί ανέμων και υδάτων - όσο κι αν η ανεμελιά είναι καλός σύμβουλος για να μη σκύβεις. Εχουμε και εδώ να διδαχτούμε από τους αστούς. Που λογαριάζουν το κάθε σεντ και το χιλιοστό, επίσης, του ευρώ ή του δολαρίου. Που λογαριάζουν από λεπτό σε λεπτό τις διακυμάνσεις στα κέρδη τους και δε χάνουν στιγμή που να μη δουλεύουν για το στόχο τους.

Οτι δεν τα καταφέρνουν, έχει να κάνει με τις νομοτέλειες του συστήματος, που, ακριβώς ανισόμετρο, δε δέχεται γενική συνταγή, που, ακριβώς άναρχο, οδηγεί σε ανελέητο διαρκές κυνήγι του κέρδους, που, ακριβώς όλο και πιο μονοπωλιακό, δεν μπορεί παρά να ξεβράζει όλο και περισσότερους κι από τους ίδιους τους καπιταλιστές.

Είμαστε ακριβώς εδώ. Κανένας οίκτος, πολύ περισσότερο, κανένας φόβος γιατί καταποντίζεται αυτός ή ο άλλος καπιταλιστής.

Κανείς να μη τσιμπάει με την απειλή των απολύσεων. Αντίθετα, το κίνημα να γίνει ασπίδα προστασίας των ανέργων. Το κίνημα, αντί να διδάσκει υποταγή και σωφροσύνη, να εξεγείρει.

Τώρα είναι η ώρα, εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίοι να βάλουν πλώρη για το δικό τους μέτωπο, το αντιμονοπωλιακό. Δικιά τους ανάγκη είναι, αυτοί είναι που θα το κτίσουν, δε θα 'ρθει από το φωτεινό μυαλό κανενός σωτήρα.

Τώρα είναι η ώρα, να ζυμωθεί περισσότερο η ιδέα - ανάγκη για λαϊκή εξουσία, γιατί έτσι, μέσα απ' αυτήν, μπορεί να γίνει πράξη η λαϊκή οικονομία.

Τώρα, πρέπει να ξεδιπλωθούν, ένας δίπλα στον άλλο, οι άμεσοι στόχοι πάλης που προβάλλει το ΚΚΕ για ένα προς ένα όλα όσα καίνε τον άνθρωπο της δουλειάς.

Αυτοί θα σέρνουν τον μπαμπούλα της κρίσης.

Εμείς θα κτίζουμε λύση.

Ασχετο: «Καρόσι» λένε στην Ιαπωνία την αρρώστια των εργατών που πέφτουν ξεροί - πεθαίνουν δηλαδή - από την υπερκόπωση. Ετσι ξεπέρασε εκεί το κεφάλαιο την κρίση του. Κι αυτό το μοντέλο ζητάει ο ΣΥΝ να εφαρμοστεί κι εδώ. Αντιμετώπιση της κρίσης «με βάση και την ιαπωνική εμπειρία», λέει. Πειράζει, που δε μας καίγεται καρφί για το αδιέξοδο των καπιταλιστών; Πειράζει, που θα συνεχίζουμε να καλούμε τους εργάτες να πάρουν στα χέρια τους όλη την παραγωγική μηχανή;