ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εδώ και 2-3 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση ότι και αυτό το σύστημα που έχουμε της ενισχυμένης αναλογικής, λιγότερο ή περισσότερο ενισχυμένης, είναι πολύ προοδευτικό και γίνεται συζήτηση για την πλήρη υιοθέτηση των εκλογικών συστημάτων της Δυτικής Ευρώπης με τους δυο γύρους κλπ., κλπ. Δηλαδή αυτό που λέμε δυο κόμματα κανονίζουν τα πάντα και κατ' ανάγκη δυο σχηματισμοί, δηλαδή όλοι πρέπει να είσαστε στα δυο. Να είναι οι δυο εκδοχές της ίδιας πολιτικής.

Τέτοιοι προβληματισμοί γίνονται και μάλιστα εμείς ξέρουμε ότι αυτοί οι προβληματισμοί συνδέονται με την αλλαγή της διοικητικής διαίρεσης της χώρας. Δηλαδή τώρα θα κάνουμε μεγαλύτερες περιφέρειες και εκεί επάνω θα δημιουργήσουν και ένα καινούριο εκλογικό σύστημα, το οποίο πραγματικά θα είναι εξαιρετικά αντιδραστικό. Δηλαδή η αντιδραστικοποίηση, δηλαδή η στροφή στην πλήρη αντίδραση, θα εκδηλωθεί και με το εκλογικό σύστημα, που επίσης γίνεται ένα εργαλείο. Δηλαδή η ψήφος σου πάει χαμένη, άρα πήγαινε εδώ και εκεί.

Επομένως, βεβαίως εμείς θα αντιδράσουμε, αλλά με την ευκαιρία, επειδή συζητάμε τα θέματα του Μετώπου, των αλλαγών των βαθιών, αφήνοντας ανοιχτό τον ορίζοντα να συζητήσουμε ο καθένας το βάθος, την έκταση της αλλαγής, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να ανοίξουμε μια συζήτηση για να μειωθούν αυταπάτες που υπάρχουν μέσα στο λαό - και ανάμεσα στις πολλές αυταπάτες είναι και αυτές οι αυταπάτες γύρω από τη δύναμη της ψήφου στις εκλογές μέσα στις σημερινές συνθήκες.

Βλέπετε τώρα στη Γιουγκοσλαβία, είναι φανερό τι έγινε. Ενα μεγάλο μέρος του κόσμου ψήφισε κάτω από μια συγκεκριμένη πίεση. Ψήφισε ελεύθερα; Δε βάζω το ζήτημα της πληροφόρησης, που η ελευθερία έχει σχέση και με την πληροφόρηση, με τη γνώση. Ψήφισε ελεύθερα; Και το λέμε εμείς, όχι γιατί είμαστε ιδεολογικά ταυτισμένοι με την κυβέρνηση Μιλόσεβιτς ή με τον ίδιο τον Μιλόσεβιτς, όχι. Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι στηρίζαμε την αντίστασή του στον ιμπεριαλισμό, στο εσωτερικό είχε τη δική του πολιτική. Αλλά αυτός ο λαός ψήφισε ελεύθερα;

Χρειάζεται λοιπόν να αντιμετωπιστούν και ορισμένα ζητήματα γύρω από τις αυταπάτες και για την ψήφο. Είναι όπλο, αλλά ως ποιο σημείο είναι όπλο; Και κυρίως, αν θέλετε, και για τις δυνατότητες της επίλυσης των λαϊκών προβλημάτων μέσα από την αντιπαράθεση στα πλαίσια του Κοινοβουλίου. Τι θέλω να πω; Κάνουμε περιοδείες. Πάμε από εδώ και από εκεί και μας λένε: Να τα βάλετε στο Κοινοβούλιο. Βρε παιδί μου, στο Κοινοβούλιο φωνάζουμε και το Κοινοβούλιο είναι ένα βήμα που πρέπει να το αξιοποιούμε. Και αν θέλετε πρέπει να ενδιαφερόμαστε και να λειτουργεί και κανονικά και να μη γίνονται παραβιάσεις ακόμα και στον κανονισμό του Κοινοβουλίου.

Αλλά εδώ υπάρχει ένα ζήτημα. Τι μπορεί να σου δώσει ένα Κοινοβούλιο, όταν ο λαός δεν είναι οργανωμένος, δεν είναι χειραφετημένος, δεν είναι ενεργοποιημένος; Και το πιο καλό Κοινοβούλιο - πολύ περισσότερο που η σύνθεση του Κοινοβουλίου δεν είναι καλή - δεν μπορεί να δώσει τίποτε.

Εμείς θέλουμε να καλλιεργήσουμε την ιδέα της λαϊκής αυτενέργειας, της χειραφέτησης, και να το πω καθαρά: Εμείς ως Κόμμα δε θα κάνουμε τίποτε, αν δημιουργούμε στο λαό την εντύπωση ότι θα βρεθούν κάποιοι σύμμαχοι να καθίσουν σε ένα τραπέζι να χτίσουν ένα Μέτωπο και μετά ο λαός θα παίρνει γραμμή - να το πω έτσι - να δρα. Δε θα είναι αυτό το Μέτωπο που θέλουμε.

Μ' αυτή την έννοια, λοιπόν, ξεκίνησα από τον εκλογικό νόμο. Είναι μια ευκαιρία από πολλές μεριές να εμπνεύσουμε στο λαό αυτοπεποίθηση. Ενα μεγάλο μέρος του λαού ξέρει τα προβλήματα, δε χρειάζεται αφ' υψηλού να τον διαφωτίσουμε. Σκότωσαν την αυτοπεποίθηση αυτού του λαού. Θα μου πείτε, την είχε σε μέγιστο βαθμό; Οχι, αλλά και αυτή που είχε τη σκότωσαν. Και μ' αυτή την έννοια η ιδέα του Μετώπου πρέπει να βοηθήσει και σ' αυτό. Και κυρίως η συγκέντρωση δυνάμεων για την κοινή δράση, όπου μπορούμε μαζί. Γιατί το να λέμε Μέτωπο γενικώς σαν προπαγάνδα καλό είναι, αλλά και ταυτόχρονα η κοινή δράση και η διεύρυνση θα καλλιεργήσει μια αυτοπεποίθηση, ενεργοποίηση. Και μ' αυτή την έννοια χρειαζόμαστε και το ΚΚΕ ισχυρό, για να συμβάλει σε ένα μέτωπο λαϊκό. Δηλαδή σήμερα χρειάζονται δυνάμεις πολλές, πάρα πολλές.