Ως εγγυητής της εξασφάλισης «κοινωνικής συναίνεσης» που θα χρησιμοποιηθεί σαν όχημα για να φορτωθούν τα βάρη της κρίσης του συστήματος στα λαϊκά στρώματα, παρουσιάστηκε χτες ο Γ. Παπανδρέου που στο όνομα της «εξόδου της χώρας από την κρίση» συγκάλεσε σύσκεψη «παραγωγικών και κοινωνικών φορέων» της χώρας.

Προωθώντας τη λογική της ταξικής συνεργασίας μέσω μιας «νέας κοινωνικής συμφωνίας» ανάμεσα στις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες και τους εργαζόμενους(!), ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έδωσε για πολλοστή φορά τα πολιτικά του διαπιστευτήρια στο μεγάλο κεφάλαιο προτείνοντας μια σειρά από μέτρα ενίσχυσής του αναλαμβάνοντας παράλληλα τη δέσμευση να απορροφήσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια μέσω των «κοινωνικών διαλόγων»...

Ακριβώς πάνω σ' αυτό το μοντέλο της «κοινωνικής διαβούλευσης» και φέρνοντας στο τραπέζι του «διαλόγου» μεταξύ άλλων τους βιομήχανους (ΣΕΒ και ΣΒΒΕ), τους τραπεζίτες (Ενωση Ελληνικών Τραπεζών) και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ - που γνωρίζουν από «συνεννόηση» αφού μαζί υπέγραψαν την αύξηση του ενός ευρώ τη μέρα στα μεροκάματα των εργαζομένων - να καταλήξουν, όπως δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου, σε «συνεννόηση και συντονισμό των δυνάμεων της κοινωνίας, για την έξοδο από την οικονομική κρίση»!!

Στην εισηγητική του ομιλία στη σύσκεψη αλλά και στις δηλώσεις του μετά από αυτή, ο Γ. Παπανδρέου παρουσίασε μια δέσμη προτάσεων που πίσω από το παραπλανητικό περιτύλιγμα ότι στόχο έχουν να προωθήσουν «μέτρα κοινωνικής στήριξης των ασθενέστερων τάξεων», αποτελούσαν μια ολοκληρωμένη πρόταση παροχής κινήτρων και ζεστού χρήματος στο χρηματοπιστωτικό και βιομηχανικό κεφάλαιο.

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μπορεί να υποστήριξε στις δηλώσεις του ότι η «κατάσταση απαιτεί πολιτικές πρωτοβουλίες» και «όχι λευκές επιταγές στις τράπεζες», αλλά στην επίσημη τοποθέτησή του ενώπιον τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ προτείνει «στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ώστε να επανέλθει η ρευστότητα στην αγορά και να στηριχτεί η πραγματική οικονομία».

Σε πλήρη σύμπνοια με τη ΝΔ την οποία εγκάλεσε για «σύγχυση» και... αργοπορία στην παροχή του «πακέτου μέτρων ρευστότητας προς τις Τράπεζες ύψους 28 δισ.», ο Γ. Παπανδρέου ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ της παροχής ζεστού χρήματος από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στο ίδιο μήκος κύματος ανέλαβε σαφέστατη δέσμευση ότι το ΠΑΣΟΚ θα προωθήσει πολιτικές ενίσχυσης των πολυεθνικών ομίλων με κρατικές επιχορηγήσεις για «τη δημιουργία νέου πλούτου μέσω της ανάπτυξης» βασισμένου πάνω σ' ένα «νέο αναπτυξιακό πρότυπο, μέσω της πράσινης ανάπτυξης».

Στους εργαζόμενους, που θα πληρώσουν το μάρμαρο για να αυξηθεί η «παραγωγικότητα» και η «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου, ο Γ. Παπανδρέου υποσχέθηκε «μια Εθνική Αναπτυξιακή και Κοινωνική Συμφωνία. Προς όφελος του πολίτη». Μια «συμφωνία» που περιλαμβάνει τη χορήγηση μερικών επιδομάτων και «επιδοτούμενες θέσεις εργασίας» για να προσλάβουν οι επιχειρηματίες φτηνό εργατικό δυναμικό ώστε «να αντιμετωπιστεί η ανεργία»...

Την εξασφάλιση ευνοϊκών συνθηκών στο κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση, ο Γ. Παπανδρέου, κατά την προσφιλή τακτική όλων των κομμάτων της αστικής τάξης, τη χαρακτήρισε «εθνική στρατηγική ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής» σημειώνοντας ότι το ΠΑΣΟΚ «στήριξε και στηρίζει διαχρονικά όλους τους θεσμούς κοινωνικής συμμετοχής και κοινωνικής διαβούλευσης», αποδεικνύοντας ότι στόχος είναι να παραπλανήσει και να εγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα σε μια δήθεν «εθνική» υπόθεση που στον πυρήνα της όμως έχει τη σωτηρία των κεφαλαιούχων.