Ας περιμένουμε τι άλλο θα γίνει και βλέπουμε. Κάπως έτσι διαμόρφωσε την απόφασή του στην πρόσφατη συνεδρίαση το ΔΣ (7 στις 9 έδρες έχει η ΠΑΣΚΕ) του επιχειρησιακού σωματείου στον «Πετζετάκι», που συζήτησε τη στάση του απέναντι στην απόλυση ενός συναδέλφου μετά από 17 χρόνια δουλειάς στην εταιρεία. Η απόφαση λήφθηκε παρά τις επίμονες αντιρρήσεις των δύο εκπροσώπων της «Ταξικής Ενότητας». Κουρελιάστηκε έτσι και η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, την οποία έκαναν οι εργαζόμενοι την προηγούμενη βδομάδα, όπου εξουσιοδότησαν τη διοίκηση του σωματείου να οργανώσει αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στα σχέδια της εργοδοσίας να πετάξει στο δρόμο κι άλλους εργάτες. Αν γίνει κι άλλη απόλυση να πάμε για στάση εργασίας, πρότεινε ο Νίκος Αγγελής, πρόεδρος του σωματείου, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θήβας.

Και φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά. Μόλις πριν λίγες μέρες, η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) του σωματείου των εργαζομένων στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης «ξέχασε» αντίστοιχη απόφαση της συνέλευσης των εργαζομένων για απεργιακές κινητοποιήσεις, διεκδικώντας τη μονιμοποίηση όλων, ύστερα από τη μονιμοποίηση 2 μελών της διοίκησης και 2 συγγενών τους. Το καταγγελτικό της μάλιστα σημείωμα, με το οποίο έριχνε τόνους λάσπης στο ταξικό κλαδικό συνδικάτο της Αττικής, το οποίο με αίτημα δεκάδων εργαζομένων του συγκροτήματος κήρυξε απεργία, αξιοποιήθηκε δεόντως από την εργοδοσία στην αγωγή που κατέθεσε, για να κριθεί η απεργία παράνομη και καταχρηστική. Οπως και έγινε.

Αυτή είναι η στάση του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού, στα μικρά και στα μεγάλα, σε κάθε ζήτημα που αφορά στη δουλειά και τη ζωή των εργαζομένων. Με αυτά τα «υψηλά ιδανικά», της υποταγής, της συναίνεσης και του συμβιβασμού προσπαθούν να δηλητηριάσουν την εργατική τάξη. Να φοβίσουν τον εργαζόμενο, να τον εθίσουν στο να συμβιβάζεται με την ιδέα ότι θα πρέπει αδιαμαρτύρητα να απολύεται, να μένει απλήρωτος ή κακοπληρωμένος, να κάνει εκπτώσεις από τη ζωή του, από τα δικαιώματα, από τις πραγματικές του ανάγκες. Σε όλους αυτούς μια απάντηση αρμόζει: Μαζικά, θαρρετά, ταξικά με το ΠΑΜΕ. Στην απεργία της 21ης Οκτώβρη και κάθε μέρα στο εργοστάσιο, στη γειτονιά, παντού. Για να αλλάξει πραγματικά η κατάσταση προς όφελος της εργατικής λαϊκής οικογένειας.