Στην... τελική ευθεία έχει μπει πλέον το πολυθρύλητο «μίνι» αθλητικό νομοσχέδιο που έχει καταθέσει ο αρμόδιος υφυπουργός, Γιώργος Φλωρίδης. Πιθανότατα την Τρίτη εισάγεται στην ολομέλεια της Βουλής και το πολύ ως την Πέμπτη, σύμφωνα με πληροφορίες, θα είναι γνωστή η κατάληξή του. Δηλαδή ή θα ψηφιστεί ή θ' απορριφθεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σ' αμφότερες τις περιπτώσεις θα σηματοδοτηθούν ποικίλες εξελίξεις.

Στην πρώτη, αρκετοί, και όχι μόνο ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ, Βίκτωρας Μητρόπουλος, όπως παρουσιάζεται από μερίδα του Τύπου, θ' αντιμετωπίσουν πρόβλημα για διάφορους λόγους (εκτός των περιβόητων κωλυμάτων, νομιμοποιούνται π.χ. τα ελεγκτικά συμβούλια...). Αλλωστε «οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν καλά ότι δεν πρόκειται για χώρο «ηθικό, αγγελικά πλασμένο»... Βέβαια, προς αποφυγή εσφαλμένων εντυπώσεων, να τονίσουμε ότι το νομοσχέδιο με τη φιλοσοφία που 'χει, δεν αποτελεί πανάκεια αλλά «ασπιρίνη στη γάγγραινα»...

Μιλώντας στο «Ρ» ο βουλευτής του ΚΚΕ, Νίκος Γκατζής, επισήμανε ότι «είναι θετικό πως βάζει σε λειτουργία τα Ελεγκτικά Συμβούλια δίνοντάς τους υποδομή. Αλλά από την άλλη άρει τη δυνατότητά τους να λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες των μαζικών οργανώσεων». Ενώ στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής είχε αναφέρει: «Πρόκειται για επανάληψη της ισχύουσας νομοθεσίας. Κινείται στη λογική που θέλει τον αθλητή, εμπόρευμα και μέσο για αποκόμιση κερδών. Ακόμα και αν υπάρχουν κάποια μέτρα που μπορούν να βελτιώσουν την παρούσα κατάσταση, η σαπίλα μένει στο επίκεντρο. Αφού επιχορηγούνται οι ΠΑΕ και ο αθλητισμός στηρίζεται στις ανώνυμες εταιρίες, χωρίς κεφάλαια υποδομής. Η ΝΔ με τις θέσεις της στηρίζει την ίδια δομή στον αθλητισμό. Το ΚΚΕ προτείνει να υπάρξουν αλλαγές, να μην παρεμποδίζεται ο μαζικός αθλητισμός και να δούμε πώς θα ενισχύσουμε τον αθλητισμό στη γειτονιά, στο σχολείο, στο στρατό».

Στη δεύτερη περίπτωση (της απόρριψης), ο Γ. Φλωρίδης, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, θα παραιτηθεί. Αρα θα υπάρξει ένα ακόμα ενδοκυβερνητικό πρόβλημα. Γιατί παρά την επιχείρηση μετάθεσης των ευθυνών στην αντιπολίτευση, η πρώτη προσπάθεια ψήφισής του είχε αρνητική κατάληξη με... πράσινες αιτίες. Οσο και αν «στρουθοκαμήλισαν» διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες, η αλήθεια είναι μία. Το ΠΑΣΟΚ διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δηλαδή «έχει το πεπόνι και το μαχαίρι»... Και ο κύριος Φλωρίδης το ξέρει. Το βασικότερο εμπόδιο προέρχεται από τους «συντρόφους» του. Γι' αυτό παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα στο παρασκήνιο και στους διαδρόμους υπάρχει έντονη κινητικότητα.

Ο υφυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του δηλώνουν αναμονή μην αποκλείοντας τίποτα. Και μαζί με την τάση που υποστηρίζει το νομοσχέδιο, παλεύουν να κάμψουν τις αντιρρήσεις, θέτοντας ζήτημα κομματικής πειθαρχίας. Από την άλλη οι διαφωνούντες βουλευτές προσπαθούν να βρουν εύσχημο και ανώδυνο (για την κυβέρνηση) τρόπο να μην ψηφιστεί. Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση του προέδρου της Επιτροπής, Γ. Λιάνη, για «νομοσχέδιο σε σωστή κατεύθυνση αλλά άκαιρο» που θα δημιουργήσει προβλήματα. Αφ' ενός επειδή ξεκίνησε το πρωτάθλημα και αφ' ετέρου λόγω του «μπαμπούλα ΦΙΦΑ». Η απορία άλλου κυβερνητικού βουλευτή ήταν αν μπορεί να βρεθεί «χρυσή τομή» ώστε ν' αποφευχθούν οι οξύτητες και οι αντιπαλότητες.

Στην ουσία η κάθε πλευρά θέλει να εξυπηρετήσει τους δικούς της σκοπούς, που όμως καμιά σχέση δεν έχουν με το καλό του αθλητισμού. Αλλωστε αμφότερες παραμένουν προσηλωμένες στο σύστημα και απλά επιθυμούν να το διαχειριστούν κατά το δοκούν. Ετσι οι δεσμεύσεις που δημιουργεί η διαπλοκή και η υποταγή στα μεγάλα συμφέροντα οδηγούν σε συγκρούσεις. Ανώδυνες όμως για το «στάτους κβο» και τους κρατούντες.

Κορωνίδα των διαφωνιών, η συνταγματικότητα της διάταξης περί κωλυμάτων. Η γνωμοδότηση της επιστημονικής επιτροπής στη Βουλή θα δοθεί, μάλλον, την Τρίτη. Ως τότε η κάθε πλευρά διεκδικεί το δίκιο με το μέρος της. Με την επισήμανση πως δεν είμαστε νομικοί θ' αποπειραθούμε να σας παρουσιάσουμε τους ισχυρισμούς κάθε πλευράς. Η ΕΠΑΕ μιλάει για αντισυνταγματική διάταξη και παρουσίασε τέσσερις και... μισή γνωμοδοτήσεις πέντε καθηγητών. Το μισό είναι γιατί η άποψη του καθηγητή Δαγτόγλου σχηματοποιήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1999 και αφορά το νόμο 27/25. Οι ιδιωτικές γνωμοδοτήσεις στηρίζονται, βασικά, σε τρεις τομείς: Η διάταξη αντίκειται στο άρθρο 49 της συνθήκης του Αμστερνταμ και εν γένει στο κοινοτικό δίκαιο. Καταστρατηγεί τ' ατομικά δικαιώματα, παραβιάζοντας το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι και το τεκμήριο αθωότητας. Δεν μπορεί να υπερισχύσει των υπερνομοθετικών δικαϊκών αρχών περί ισότητας, αναλογικότητας, δίκαιης δίκης και μη αναδρομής των νόμων.

Στη ΓΓΑ, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν ανησυχούν. Υποστηρίζουν πως, εκτός άλλων, «τρεις έγκριτοι και ανώτατοι συνταγματολόγοι» τούς διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση αντισυνταγματικότητας. Νομικοί κύκλοι αντικρούουν τις απόψεις των «πέντε», παρουσιάζοντας την... άλλη όψη του νομίσματος. Χαρακτηρίζουν αντιφατικό ο ένας καθηγητής να στέκεται στο δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι που αφορά μη κερδοσκοπικά σωματεία τα οποία πρέπει να τηρούν το νόμο και ο άλλος να στηρίζεται στην οικονομική ελευθερία παραπέμποντας στο λεγόμενο οικονομικό Σύνταγμα. Αναφέρουν ότι το Κοινοτικό Δίκαιο είναι υπερνομικό και όχι υπερσυνταγματικό και υποστηρίζουν πως «όσα ζητάει ο κύριος Δαγτόγλου περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο». Κατά την άποψή τους οι διατάξεις αφορούν διοικητικά μέτρα για προστασία ενώ οι αιτιάσεις των καθηγητών στηρίζονται στην ποινική διαδικασία που είναι διαφορετική και ξεχωριστή. Δεν παραδέχονται ότι καταλύονται ατομικά δικαιώματα αλλά πως περιορίζονται. Και θεωρούν ότι αυτό είναι θεμιτό και νόμιμο για να προστατευτούν ισάξια ή ανώτερα δημόσια αγαθά.

«Απαντάνε σε λάθος ερωτήματα» ήταν η άποψη των ίδιων νομικών κύκλων που πρόσθεσαν: «Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το Σύνταγμα επιτρέπει τον περιορισμό και όχι την κατάργηση δικαιωμάτων προκειμένου να προστατεύσει άλλα έννομα αγαθά π.χ. ανηλικότητα, δημόσιο χρήμα, αθλητισμός. Αν ένας παράγοντας έχει κατηγορηθεί με βούλευμα για υπεξαίρεση, είναι λογικό, ηθικό και νόμιμο να παραμένει στη θέση του και να διαχειρίζεται σημαντικά ποσά; Επίσης δεν μπορεί ο κάθε παράγοντας να χρησιμοποιεί την ισχύ και κοινωνική προβολή που έχει μέσα από σωματεία ή ομοσπονδίες για να επιτύχει ίδιους σκοπούς. Π.χ. να πιέζει τοπικές δικαστικές ή βουλευτικές αρχές για να εξασφαλίσει απαλλαγή».