Ονειροπόλος, ο Βασίλης Γκαραγκούνης μας έστειλε την πρώτη του ποιητική συλλογή, αφού δεν έχουμε κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει το αντίθετο.

Ο Β. Γ. ζει εκτός Ελλάδας και η θύμηση προσώπων, καταστάσεων και τοπίων επηρεάζει τη γραφή του. Ωστόσο, παίζει με τις λέξεις, τους ήχους των λέξεων και την εννοιολογική τους ερμηνεία. Πληθωρικός στο λόγο, χρησιμοποιεί συχνά την ομοιοκαταληξία και σέβεται το ρυθμό.

«Πίσω απ' το παράθυρο» πολλά μπορούν να συμβούν, πολλά μπορούν να μείνουν αθέατα. Ομως, ο Β. Γ. παρατηρεί πανέτοιμος να αναλύσει και να επεξηγήσει τα δρώμενα.

«Εγώ κοίταζα τα χέλια και είδα την αλήθεια με όλο της/ το αίμα πιστό στη ροή του να προσμένει./ Τότε απαρνήθηκα τους ιερούς πολέμους κι ακολούθησα/ το τελευταίο άδειο χέρι που κράταγε την ελευθερία του» (Εκδόσεις «Υψίπεδο»,1999).

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ: «Παραλήπτης ονείρου»

Σε μια εποχή παρακμιακών φαινομένων, όπως η σημερινή, η παρουσία ποιητικών βιβλίων όπως ο «Παραλήπτης ονείρου» του Γιώργου Σταυράκη είναι θετική, σημαντική.

Γνωστός ο ποιητής, με τη συλλογή του αυτή, κάνει ένα άλμα με μια τεχνική που συνίσταται στην αφαίρεση και ευρηματικότητα, στην τρυφερότητα και κοινωνικότητα, έτσι ώστε ο αναγνώστης να αισθάνεται δικαιωμένος.

Με ευαίσθητη φωνή για ειρήνη, αγάπη, δικαιοσύνη, ο ποιητής λέει: «Αναφώνησα τη λέξη:/ Δικαίωμα/ και με απομονώσατε./ Είπα τη λέξη/ Ειρήνη/ και μου αφαιρέσατε/ τη ζωή».

Κι αλλού: «Μη με φοβάσαι./ Απλά μ' έχουν/ επικηρύξει/ ύποπτο/ αλήθειας/». Ο Γ. Σ. γνωρίζει καλά τι είναι ποίηση και της υποκλίνεται με σεβασμό με το στίχο του (Εκδόσεις «Ιωλκός», 2000).