Ας εξηγήσουμε λοιπόν τα εξής: Η ένταξη της Νότιας Οσετίας, ως αυτόνομης περιοχής, στη σύνθεση της Γεωργίας το 1922 είχε, όπως μπορεί να καταλάβει κάθε καλόπιστος άνθρωπος, χαρακτήρα απλής διοικητικής διαίρεσης στα πλαίσια μιας ενιαίας χώρας, της Σοβιετικής Ενωσης. Εντελώς διαφορετική είναι η σημερινή κατάσταση, όπου όχι απλώς μιλάμε για δύο διαφορετικές χώρες, τη Γεωργία και τη Ρωσία, αλλά και για την ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, κάτι με το οποίο βέβαια δε θέλουν να συναινέσουν σε καμία περίπτωση οι Οσέτιοι.
Η διοικητική ένταξη της Νότιας Οσετίας στη σύνθεση της Γεωργίας έγινε τότε εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους, που είναι ορεινό και της δύσκολης έως ανύπαρκτης σύνδεσης με τη Βόρεια Οσετία, με την οποία τη χωρίζει η βουνοκορφή Σοχς. Αντίθετα, η πρόσβαση με τη Γεωργία ήταν πιο εύκολη, μάλιστα η πρωτεύουσα της τελευταίας, η Τιφλίδα, απέχει μόλις 90 χιλιόμετρα από το Τσχινβάλι, την πρωτεύουσα της Νότιας Οσετίας. Η λύση δηλαδή που δόθηκε το 1922 εξυπηρετούσε τη γρηγορότερη οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του λαού της Νότιας Οσετίας, κι όχι ίντριγκες ή προσωπικές πολιτικές του Στάλιν, όπως αφήνεται να εννοηθεί από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα.